فیلم El Sur 1983

در فیلم درخشان "جنوب" به کارگردانی ویکتور اریس، جنبه‌های deeply personal به طور عمیق به موضوعات سیاسی تبدیل می‌شوند. این فیلم زیبا که به یادآوری خاطرات می‌پردازد، در چندین سطح مرتبط عمل می‌کند: بلوغ یک دختر، خانواده‌ای که بر اثر ایدئولوژی دچار تفرقه شده و ملتی که از سایه‌ی استبداد بیرون می‌آید. زیبایی روایت فیلم در این است که درک تدریجی استرلا از پدرش آگوستین، بازتابی...

در فیلم درخشان "جنوب" به کارگردانی ویکتور اریس، جنبه‌های deeply personal به طور عمیق به موضوعات سیاسی تبدیل می‌شوند. این فیلم زیبا که به یادآوری خاطرات می‌پردازد، در چندین سطح مرتبط عمل می‌کند: بلوغ یک دختر، خانواده‌ای که بر اثر ایدئولوژی دچار تفرقه شده و ملتی که از سایه‌ی استبداد بیرون می‌آید. زیبایی روایت فیلم در این است که درک تدریجی استرلا از پدرش آگوستین، بازتابی از خودآزمایی دردناک اسپانیا پس از فرانکو است. همان‌طور که استرلا به گذشته‌ی پیچیده‌ی پدرش پی می‌برد - جدایی او از پدرش به دلیل اختلافات سیاسی و عشق رها شده‌اش در جنوب - اسپانیا نیز در اوایل دهه 1980 با تاریخ‌های دفن شده و تقسیمات حل‌نشده‌اش روبرو بود. تقسیم جمهوری‌خواهان و فاشیست‌ها، که آگوستین را از خانه‌اش در جنوب دور کرد، هم در سطح خانوادگی و هم به عنوان یک تمثیل ملی عمل می‌کند. زبان بصری اریس به طور شگفت‌انگیزی فراتر از انتظار است. فیلم‌برداری خوزه لوئیس الکاین فضاهای معمولی را به اتاق‌های خاطره تبدیل می‌کند، جایی که نور و سایه رقصی پیچیده از افشا و پنهان‌سازی را به نمایش می‌گذارند. ترکیب‌بندی فیلم - که اغلب شخصیت‌ها را از طریق درها، پنجره‌ها یا آینه‌ها قاب می‌کند - به طور بصری تم هویت‌های تقسیم‌شده و درک ناقص را تقویت می‌کند. آنچه "جنوب" را به‌ویژه عمیق و تأثیرگذار می‌کند، انعکاس گناه‌های شخصی و جمعی است. پرسش نهایی استرلا درباره اینکه آیا می‌توانسته بیشتر برای پدرش انجام دهد، پژواکی از محاسبه پس از فرانکو در اسپانیا است که با همدستی و سکوت مواجه می‌شود. اگر نواسه ادلایدا گارسیا موریس واقعاً نوعی آشتی شخصی با گذشته‌اش بود، اریس آن را به تفکری درباره وجدان ملی گسترش می‌دهد. مشهور به "ناقص بودن" فیلم - آن صحنه‌های جنوبی که به دلیل محدودیت‌های بودجه فیلم‌برداری نشدند - به متافوری کامل تبدیل می‌شود. جنوب هنوز هم یک抽اکسیون است، یک جایی ایده‌آل که عمدتاً در تخیل و خاطره وجود دارد. این امر هم درک ناتمام استرلا از پدرش و هم روند ناتمام آشتی اسپانیا با گذشته‌اش را منعکس می‌کند. "جنوب" نشان می‌دهد که بلوغ هرگز صرفاً شخصی نیست؛ بلکه در زمینه تاریخی اتفاق می‌افتد (تم‌های مشابهی در "labyrinth پن"، "Au Revoir Les Enfants" و "پرسیپولیس" نیز وجود دارد). همانطور که استرلا از کودکی به نوجوانی می‌رود و پیچیدگی‌های روابط بزرگسالان را کشف می‌کند، اسپانیا نیز در حال گذر از دیکتاتوری به دموکراسی بود. هر دو سفر شامل مواجهه با حقایق ناخوشایند، امکان‌های رها شده و درک این واقعیت است که برخی زخم‌ها هرگز به طور کامل التیام نمی‌یابند. در توازن ظریف بین جنبه‌های صمیمی و تاریخی، "جنوب" بیش از یک فیلم می‌شود - این یک کاخ خاطرات است که در آن محاسبات شخصی و ملی در لحظات زیبایی تسخیرکننده به هم می‌پیوندند.