فیلم My Old Ass 2024

فیلم "من و دنیای پیرم" واقعاً فیلم سرگرم‌کننده‌ای است. بخشی از جذابیت آن به دیالوگ‌های سریع و فوق‌العاده‌اش برمی‌گردد (کل فیلم یک تجربه سریع و در عین حال آرامش‌بخش است). همچنین، ظاهر و احساسی طبیعی و تازه از شخصیت‌ها دارد؛ به عنوان مثال، موهای "الیوت" هرگز به طور کامل مرتب نیست. این فیلم به هیچ وجه شبیه به یک "فیلم" معمولی نیست. شاید به همین...

فیلم "من و دنیای پیرم" واقعاً فیلم سرگرم‌کننده‌ای است. بخشی از جذابیت آن به دیالوگ‌های سریع و فوق‌العاده‌اش برمی‌گردد (کل فیلم یک تجربه سریع و در عین حال آرامش‌بخش است). همچنین، ظاهر و احساسی طبیعی و تازه از شخصیت‌ها دارد؛ به عنوان مثال، موهای "الیوت" هرگز به طور کامل مرتب نیست. این فیلم به هیچ وجه شبیه به یک "فیلم" معمولی نیست. شاید به همین دلیل است که ما بیشتر به این داستان ایمان داریم تا به دیگر فیلم‌های "واقع‌گرایی جادویی". مفهوم داستان بسیار جذاب است – چه کسی نمی‌خواهد بداند که در آینده‌اش باید از چه موانعی دوری کند؟ چه کسی نمی‌خواهد به گذشته برگردد و به خودش نصیحتی بدهد که هیچ‌کس (واقعا هیچ‌کس) قادر به ارائه آن نیست؟ اما بعد از آن لایه‌ی اول سرگرمی، نویسنده و کارگردان "مگان پارک" از ما می‌خواهد که به تعادل ظریف بین تجربه‌های زندگی به عنوان یک هدیه و یک بار، فکر کنیم. داستان درباره "الیوت" (با بازی "میزی استلا")، دختر یک کشاورز توت‌فرنگی در کانادا است که قرار است به زودی از خانه‌ی روستایی‌اش به تورنتو برود و به دانشگاه برود، فصلی جدید در زندگی‌اش که به شدت منتظر آن است. برای گرامیداشت این مناسبت، الیوت و دو دوست صمیمی‌اش تصمیم می‌گیرند با نوشیدن چای قارچ جادویی جشن بگیرند. اما در حالی که در حال تجربه‌ی حالت تغییر یافته‌ای از آگاهی است، الیوت با نسخه‌ی ۳۹ ساله‌ی خود (با بازی "آوبری پلازا") ملاقات می‌کند که نگاهی عمیق به آینده‌اش به او می‌دهد. بخش زیادی از گفت‌وگوی آن‌ها بر روی مسائلی متمرکز است که نسخه‌ی جوان‌تر او باید روی آن‌ها کار کند، اما شاید مهم‌ترین موضوع بحث، هشداری است برای دوری از یک جوان ناشناخته به نام "چاد" (با بازی "پرسی هاینس وایت"). با این حال، بلافاصله بعد از آن، الیوت با این غریبه‌ی مرموز روبرو می‌شود که به طرز تصادفی کارگری است که برای تابستان به مزرعه آمده است. او به سرعت به این تازه‌وارد جذاب علاقه‌مند می‌شود و از خود می‌پرسد چرا نسخه‌ی بزرگ‌ترش او را به شدت از آشنایی با او برحذر می‌دارد، نصیحتی که او به سرعت نادیده می‌گیرد. این موضوع سوالات زیادی را به وجود می‌آورد، از جمله اینکه آیا باید به این پیشگویی‌ها به عنوان حقیقت مطلق اعتماد کنیم؟ آیا آینده‌ ما واقعاً نوشته شده است؟ و حتی اگر سرنوشت ما غیرقابل تغییر باشد، آیا باید به هرگونه هشداری که با آن مرتبط است بی‌چون و چرا پایبند باشیم یا باید به غریزه‌ی خود اعتماد کنیم حتی با دانستن عواقب آن؟ این‌ها از جمله مضامین به‌خوبی مورد بررسی قرار گرفته در دومین فیلم "مگان پارک" است، که داستانی شیرین و پر از پیچش را به تصویر می‌کشد، داستانی که با شوخ‌طبعی ملایم، احساسات صمیمی و درک‌های هوشمندانه همراه است. فیلم همچنین به زیبایی در مناطق دریاچه‌ای اطراف "ماسکوا" در انتاریو فیلمبرداری شده است و مناظر بسیار زیبایی را ارائه می‌دهد. با این حال، با وجود این نقاط قوت، فیلم در چندین جنبه کمی نارس به نظر می‌رسد، به‌ویژه در مورد شخصیت‌های فرعی و زیرپلاک‌ها و همچنین برخی جنبه‌های پیشینه‌ی زندگی الیوت بزرگ‌تر. با توجه به زمان نسبتاً کوتاه ۱:۲۹:۰۰ این فیلم، کمی گیج‌کننده است که چرا کارگردان کمی بیشتر وقت نگذاشته تا این عناصر را به طور کامل توسعه دهد. با این وجود، با کنار گذاشتن این نقاط ضعف، "من و دنیای پیرم" راهی دلپذیر و غیر توهین‌آمیز برای گذران وقت در سینما است و داستانی تکان‌دهنده و دلگرم‌کننده را روایت می‌کند که پیام صادقانه‌ای درباره چگونگی زندگی‌کردن به ما می‌دهد. و پیدا کردن ایراد در این موضوع کار سختی است.