فیلم The Menu 2022

"منو" یکی از بزرگ‌ترین ناامیدی‌های شخصی سال است. فیلم مارک مایلود با بازی‌های فوق‌العاده تمام بازیگران، به ویژه رالف فاینز و نیکلاس هالت، و همچنین لحظات کنایه‌آمیز هوشمندانه‌ای همراه است، اما تقریباً هیچ چیز دیگری در آن کار نمی‌کند. طنز فیلم کاملاً بی‌اثر است، جز در صحنه‌هایی شبیه به مسترشف استرالیا. فیلمنامه مسیرهای بسیار عمومی و کلیشه‌ای را دنبال می‌کند و هیچ شگفتی تأثیرگذاری ندارد. شخصیت‌ها...

"منو" یکی از بزرگ‌ترین ناامیدی‌های شخصی سال است. فیلم مارک مایلود با بازی‌های فوق‌العاده تمام بازیگران، به ویژه رالف فاینز و نیکلاس هالت، و همچنین لحظات کنایه‌آمیز هوشمندانه‌ای همراه است، اما تقریباً هیچ چیز دیگری در آن کار نمی‌کند. طنز فیلم کاملاً بی‌اثر است، جز در صحنه‌هایی شبیه به مسترشف استرالیا. فیلمنامه مسیرهای بسیار عمومی و کلیشه‌ای را دنبال می‌کند و هیچ شگفتی تأثیرگذاری ندارد. شخصیت‌ها عمق ندارند و پیام ضد الیت‌گرایی آن بسیار واضح و بی‌اهمیت است. با این حال، به نظر می‌رسد که این فیلم همچنان پذیرش مثبتی داشته باشد. در "منو"، "تیلور" (نیکلاس هالت) و دوست‌دخترش "مارگوت" (آنیه تیلور-جوی) به یک رستوران بی‌نظیر می‌روند. در یک جزیره با مساحت دوازده هکتار، آنها به جمعی از افراد ثروتمند و تأثیرگذار ملحق می‌شوند تا تجربه‌ای را که به عنوان "تجربه‌ای برای مردن" توصیف شده، داشته باشند! با رسیدن به محل، متوجه می‌شویم که "مارگوت" مهمان اصلی همراهش نبوده است - پس سوال اول این است... او کیست؟ سوال بعدی - چرا به نظر می‌رسد این موضوع برای سرآشپز وسواسی و به‌طرز نگران‌کننده‌ای تهدیدآمیز "اسلویک" (رالف فاینز) و دستیارش "الس" (هونگ چاو) که به نظر می‌رسد از "روزالی کلِب" الهام گرفته، این‌قدر مهم است؟ با ادامه شام، به وضوح مشخص می‌شود که منو فقط درباره غذاهای به‌طور ظریف تهیه‌شده و ارائه‌شده نیست، بلکه همچنین ارزیابی کارکنان و مشتریان جداگانه انتخاب‌شده - که هیچ‌یک از آنها آن‌گونه که به نظر می‌رسند نیستند - نیز هست! این موضوع به نوعی شبیه "ده هندوی کوچک" آگاتا کریستی است و به‌طور مؤثری به طعنه به نگرش خودشیفته و گاه متکبرانه کسانی که غذا می‌پزند و کسانی که از غذاهای خوب لذت می‌برند، می‌پردازد. این طنز نیز تاریک و قوی است. فاینز کاملاً قانع‌کننده است و هالت، همچنین جانت مک‌تیر به عنوان منتقد خودبزرگ‌بین "لیلیان" و پل آدلستین به عنوان همراه مطیع او "تد" به خوبی به حس مضحک بودن داستان کمک می‌کنند که به تدریج به یک وضعیت خطرناک‌تر تبدیل می‌شود. می‌توانست کمی سریع‌تر پیش برود - به‌ویژه لحظات "بروید جلو" وجود دارد و با اینکه شخصیت ATJ پُرشور است، ولی به خوبی عمل نمی‌کند و در نهایت، به افزایش غیرمحتمل بودن داستان و مطیع بودن غیرقابل تصور مهمانان اشاره می‌کند. این یک سرگرمی عجیب و غریب است - حمله‌ای چندلایه به حواس ما که بار دوم بهتر است. نه کامل، اما به نظر می‌رسد که میشلن از آن خوشش بیاید. "منو" با تنش و لحن جالبی شروع می‌شود که مرا به دنبال خود می‌کشید، اما در نهایت با سردرگمی و ناامیدی پایان می‌یابد. هیجان حول "منو" مرا جلب کرد. نقدها از نبوغ آن تمجید می‌کردند. بنابراین باید آن را می‌دیدم. و وقتی در سینما نشستم و تیتراژ شروع به پخش کرد، تنها چیزی که می‌توانستم بگویم این بود: "ها؟" "منو" با حال و هوای "آماده یا نه" آغاز می‌شود و شخصیت اصلی دنیای واقعی که در یک شام مجلل با جمعی از افراد ثروتمند و منتقدان قرار می‌گیرد. تریلر به من انتظاراتی از فرقه آدم‌خوار یا داستان‌هایی مشابه "بازی خطرناک‌ترین" را می‌داد، اما در عوض، واقعاً هیچ چیز خاصی اتفاق نیفتاد. فکر می‌کنم منظور عمیق‌تری که "منو" می‌خواست به آن اشاره کند را متوجه شدم، اما با این حال، ناامید شدم. آنیه تیلور-جوی و سایر بازیگران بازی‌های عالی داشتند، اما چیزی که واقعاً فیلم را به هم متصل کند کم بود. شاید زیر سوال بردن انتظارات آدم‌خوارها یا شکار، نبوغ فیلم باشد؟ "منو" قطعاً سعی کرد هوشمند باشد، اما اینکه آیا این‌طور بود یا نه، ممکن است به تفسیر باز باشد. به‌طور طعنه‌آمیز، من تمام فیلم را دیدم و از آنجا بیرون آمدم که هنوز هم خواهان بیشتری بودم… از گرسنگی بیرون آمدم. "منو" یکی از تجربه‌های منحصر به فرد تریلر در سال بود! تنظیم داستان فوق‌العاده است و داستان به اندازه کافی اطلاعات می‌دهد تا شما را جلب کند، هرچند که مسیر داستانی تا حدی عمومی است. این فیلم تاریک، صادقانه و بسیار خنده‌دار است. این ترکیب منحصر به فرد تریلری ایجاد کرده است که بی‌نظیر است. بازی‌ها عالی بودند. آنیه تیلور-جوی بی‌نظیر بود و در حال تثبیت خود به عنوان یکی از بهترین بازیگران دهه است. نیکلاس هالت به طرز خنده‌داری به گونه‌ای ظریف بازی کرد که هرگز از تنش صحنه‌ها نمی‌کاهد. رالف فاینز هم ترسناک و هم هم‌دلانه است، که او را به یک آنتاگونیست بسیار جالب و واقعی تبدیل می‌کند. این فیلم فوق‌العاده‌ای بود و ورودی جدیدی به جشنواره وحشت 2022 است.