فیلم City Hall 1996

به عنوان یک طرفدار بزرگ آل پاچینو (از جمله آثارش مانند «حرارت»، فیلم‌های «پدرخوانده» و به‌ویژه «یک روز سگ») و با داشتن یک علاقه زیاد به بریجت فُندا (آیا کسی فیلم «زن سفید تنها» را یادش هست؟) در گذشته، از این فیلم بسیار ناامید شدم، به‌ویژه از آنجا که از فیلم قبلی کارگردان هارولد بکر به نام «دریای عشق» که پاچینو در آن نقش داشت،...

به عنوان یک طرفدار بزرگ آل پاچینو (از جمله آثارش مانند «حرارت»، فیلم‌های «پدرخوانده» و به‌ویژه «یک روز سگ») و با داشتن یک علاقه زیاد به بریجت فُندا (آیا کسی فیلم «زن سفید تنها» را یادش هست؟) در گذشته، از این فیلم بسیار ناامید شدم، به‌ویژه از آنجا که از فیلم قبلی کارگردان هارولد بکر به نام «دریای عشق» که پاچینو در آن نقش داشت، بسیار لذت برده بودم. نیمه اول فیلم قابل قبول و جذاب بود، اما از نیمه دوم به بعد به نوعی از نظر جذابیت افت کرد و بیش از حد گفت‌وگو محور و بی‌انگیزه شد. واقعاً نمی‌دانم مشکل از فیلمنامه بود یا کارگردانی. می‌دانم که من از بزرگترین طرفداران جان کیوسک نیستم (او را در کمدی‌ها، مانند خواهرش جوآن، بهتر می‌دانم)، اما همبازی‌های خوبی داشت که استعدادهایشان به‌طور کلی هدر رفت، از جمله مارتین لاندو، آنتونی فرانچیوزا و دنی آیلو (این افراد برای این نقش‌ها و فیلم‌ها به دنیا آمده بودند و در روی کاغذ، این فیلم باید به خوبی پیش می‌رفت). همیشه برایم جالب بود که چرا این فیلم این‌قدر بد عمل کرد و حالا می‌دانم چرا. در چنین مواردی، باید کار بیشتری برای تغییر روند داستان انجام می‌شد، فقط چند تغییر اساسی برای ایجاد تنش و تعلیق بیشتر و یا (با اینکه معمولاً به چنین تمایلات «هالیوودی» اعتراض دارم) تنش عاشقانه (زیبایی مانند فُندا به‌درستی استفاده نشده بود – بهتر بود که کسی دیگر را استخدام می‌کردند). به‌طور کلی، این فیلم یک فرصت هدررفته است که ارزش نگاهی گذرا را دارد اگر به درام‌های مربوط به فساد علاقه دارید – فقط با انتظارات بزرگ وارد نشوید و نیازی به تماشای دوباره‌اش نیست. این فیلم را شاید ۲۰ سال پیش دیدم و به هر دلیلی خواستم دوباره آن را تماشا کنم. نه خیلی عالی و نه بلندپروازانه، اما به‌طور کلی آن را جذاب یافتم و اجراهای خوبی داشت. واقعاً کنجکاو هستم که چقدر می‌توانست بهتر باشد اگر تحت نظر شخصی مانند اسکورسزی بود. **۳.۵/۵** در نحوه ارائه فیلم، دقت تاریخی وجود دارد. یک چیز کوچک، قتل یک پسر، به تدریج بزرگ می‌شود و تمام لایه‌های ماجرا را باز می‌کند تا امواج آن در بالاترین و قدرتمندترین سطوح احساس شود. این اساساً همان چیزی است که با واترگیت اتفاق افتاد که یک سرقت کوچک منجر به سقوط نیکسون شد. همچنین تقریباً ۲۰۰۰ سال قبل با توطئه کنتولین اتفاق افتاد. اگر به این موضوع توجه داشته باشید، مانند «کاغذ»، این فیلم فقط درباره فساد نیست، بلکه درباره اثرات موجی است که واقعاً جالب است. و واقعاً بازیگری خوبی دارد، به اندازه‌ای که شما را ناراحت می‌کند که چرا کیوسک و پاچینو بیشتر با هم زوج نمی‌شوند.