فیلم Jack Reacher: Never Go Back 2016

این فیلم دنباله‌ای بر فیلم اول «جک ریچر» است که من به عنوان یک طرفدار از آن لذت برده‌ام، هرچند که هیچ وابستگی ادبی به شخصیت اصلی نداشتم و از اینکه تام کروز به عنوان بازیگر اصلی انتخاب شده بود، خیلی ناراحت نبودم. اما این دنباله، که از یکی دیگر از کتاب‌های پرفروش لی چلید اقتباس شده، بدشانس است که عنوان آن ممکن است به نوعی...

این فیلم دنباله‌ای بر فیلم اول «جک ریچر» است که من به عنوان یک طرفدار از آن لذت برده‌ام، هرچند که هیچ وابستگی ادبی به شخصیت اصلی نداشتم و از اینکه تام کروز به عنوان بازیگر اصلی انتخاب شده بود، خیلی ناراحت نبودم. اما این دنباله، که از یکی دیگر از کتاب‌های پرفروش لی چلید اقتباس شده، بدشانس است که عنوان آن ممکن است به نوعی نشان‌دهنده سرنوشتش باشد. جک دوباره برمی‌گردد، با مأموریتی مشابه دفعه‌ی قبل: یعنی پاک کردن نام کسی و دویدن (که او واقعاً خیلی می‌دود) و فرار از دست کسانی که ترجیح می‌دهند او را به زنجیر کشیده و از سر راهشان کنار بزنند. **...اما او به دردسر می‌افتد!** منبع اصلی یک مجموعه کتاب بلند است و بنابراین ترتیب داستان‌ها رعایت نشده است. مانند فیلم اول که بر اساس نهمین کتاب بود، این فیلم بر اساس هجدهمین کتاب ساخته شده است. این فیلم به طور کلی به خوبی ساخته شده، بازیگران خوب و حرکات اکشن فوق‌العاده‌ای دارند، اما داستانش ضعیف است. این یک تم بسیار آشنا است: کسی به شما تهمت می‌زند و شما برای کشف حقیقت تلاش می‌کنید در حالی که همه در تلاشند تا شما را شکار کنند. در این فیلم صحنه‌های تعقیب و گریز زیادی وجود دارد که سرگرمی فوق‌العاده‌ای را به ارمغان می‌آورد. بنابراین، به جز داستان، همه چیز به نظر خوب می‌رسد. جک به دیدار یکی از همکاران سابقش در ستاد قدیمی‌اش می‌رود. اما به زودی متوجه می‌شود که او در زندان است و حالا خودش نیز به خاطر جرمی که انجام نداده‌اند دستگیر شده است. بنابراین او باید از زندان فرار کرده و به دنبال سرنخ‌هایی باشد که نشان دهد چه کسی آنها را به تهمت انداخته و چرا. همه چیز به تدریج با صحنه‌های تعقیب و گریز عالی فاش می‌شود. این فیلم تقریباً به اندازه هر فیلم اکشن دیگر برای گذران وقت خوب است، اما انگار همان شراب جدید در یک بطری قدیمی است. به همین دلیل ممکن است برای همه جذاب نباشد، به ویژه کسانی که انتظارات بالاتری دارند. تام کروز 55 ساله به مرز تبدیل شدن به یک بازیگر باتجربه رسیده است، اما هنوز هم جذابیت قهرمان اکشن را دارد. احتمالاً او در 3-4 فیلم دیگر، از جمله دنباله‌ی «ماموریت: غیرممکن» هم بازی خواهد کرد. بنابراین این فرانچایز ممکن است در آینده بازیگران جوان‌تری را جایگزین کند، چون هنوز 20 کتاب دیگر باقی مانده است. البته به فکر سریال تلویزیونی هم هستم. کربی نیز عالی بود. این فیلم به نسخه‌ی اصلی خود وفادار است، اما فراتر از یک فیلم متوسط نیست. بنابراین برای یک بار تماشا کردن خوب است. **امتیاز: 6.5 از 10** این دنباله‌ای مناسب است، حتی اگر نسبت به نسخه‌ی اصلی که بسیار خوب بود، ضعیف‌تر باشد. «جک ریچر: هرگز برنگرد» با یک بازیگر جدید به جز یک استثناء به نمایش درمی‌آید و این موضوع بر لذت من تأثیرگذار است - من به تغییرات بزرگ در بازیگران علاقه‌مند نیستم. با این حال، بازیگران جدید همگی با اجراهای خود سهم خوبی دارند. در عین حال، پیش‌زمینه داستان نسبت به «جک ریچر» کمتر جالب است، اما هنوز هم اکشن خوبی را به نمایش می‌گذارد. تام کروز (جک) به وضوح بهترین قسمت این دنباله است. او در این ژانر تولیدات زیادی دارد و به همین دلیل عملکردش خیلی متفاوت از کارهای دیگرش نیست، اما فیلم در بالاترین نقطه‌اش زمانی است که او در صحنه است. کروز با کربی اسمولدرز (ترنر) و دانیگا یاروش (سامانتا) همراه است. در جاهای دیگر، دو بازیگر کم‌استفاده آلدیس هاج (اسپین) و رابرت کنپر (جیمز) قرار دارند. در نتیجه، ممکن است این فیلم به پای تلاش 2012 نرسد، اما هنوز هم می‌توان از آن لذت برد. فیلم خوبی است، درست مانند یک فیلم معمولی از تام کروز که در آن او ضربات زیادی می‌زند. در این فیلم او به مانند یک روح است که سعی دارد شبیه هویت بورن باشد. با این حال، فیلمی قابل قبول است. این فیلم قابل تماشا است، اما از نظر فرمول و پیش‌بینی‌پذیری از همان ابتدا ضعیف است و به نظر می‌رسد کروز به نوعی در حال انجام حرکات آشنا است. نه کربی و نه یاروش واقعاً چیزی به فیلم اضافه نمی‌کنند و اگرچه هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید که آلدیس هاج در یونیفورم بد به نظر می‌رسد، اما سهم او نیز خیلی زنده نیست. اگر شما هم از تریلرهای پیش‌بینی‌پذیر لذت می‌برید، این فیلم می‌تواند چند ساعت شما را سرگرم کند، اما در غیر این صورت واقعاً چیزی برای ارائه ندارد.