فیلم The Greatest Show on Earth 1952

این فیلم به خوبی نیازهای خود را برآورده می‌کند — یک فیلم بزرگ سنتی سیرک. سیرک ریگلینگ برادرز و بارنوم و بیلی یک هنرمند معروف ترامپولین، به نام بزرگ ساباستین (با بازی کورنل وایلد) را استخدام می‌کند تا برنامه‌های تور خود را پر نگه دارد و او بی‌درنگ به رمانس با رقیبش برای حلقه مرکزی، هالی (با بازی بثی هاتون) می‌پردازد که عاشق مدیر جدی (با...

این فیلم به خوبی نیازهای خود را برآورده می‌کند — یک فیلم بزرگ سنتی سیرک. سیرک ریگلینگ برادرز و بارنوم و بیلی یک هنرمند معروف ترامپولین، به نام بزرگ ساباستین (با بازی کورنل وایلد) را استخدام می‌کند تا برنامه‌های تور خود را پر نگه دارد و او بی‌درنگ به رمانس با رقیبش برای حلقه مرکزی، هالی (با بازی بثی هاتون) می‌پردازد که عاشق مدیر جدی (با بازی چارلتون هستون) است. اما، صبر کنید، آنجل، فیل زیبا (با بازی گلوریا گراهام) هم عاشق رئیس است! در همین حال، دلقک مقیم یک گذشته مخفی دارد (با بازی جیمی استوارت) و دوروتی لامور به عنوان یکی از هنرمندان در کنار آنهاست. این فیلم که محصول سسیل بی. دمیل است، «بزرگترین نمایش روی زمین» (1952) به خاطر دریافت جایزه بهترین فیلم بالای «ظهر نیمه» و «مرد آرام» معروف است و شاید حتی «خواننده باران» که در زمان انتشارش چندان موفق نبود. به نظر می‌رسد که این منتقدان به دلیل موفقیت بزرگ «بزرگترین نمایش روی زمین» در جذب تماشاگران و کسب 4.5 برابر بیشتر در باکس آفیس نسبت به «ظهر نیمه» و «مرد آرام» حسادت کرده‌اند. مقدار ارزیابی یک نفر از این فیلم بدون شک به این بستگی دارد که آیا او سیرک سنتی و همه چیزهای مرتبط با آن را دوست دارد یا نه، اما تأیید آنها همچنین به توانایی‌شان در درک ملودرام‌های دلنشین و بازی‌های شگفت‌انگیز بستگی دارد (به یاد داشته باشید «بربادرفته»). من توانستم خودم را با فیلم وفق دهم و واقعاً از آن لذت بردم. البته سرگرمی‌های دائمی سیرک وجود دارد، اما درام پشت صحنه نیز بیننده را جذب می‌کند، هرچند که ممکن است بسیار افراطی باشد. در عمل آخر نیز یک تصادف قطار چشمگیر وجود دارد. در زیر همه اینها، یک قلب گرم و خوشایند وجود دارد. از میان سه زن در بازیگران اصلی، بثی هاتون بیشترین زمان را در صفحه دارد و در تناسب بهترین است، اما گلوریا گراهام جذاب‌ترین است و بعد از او دوروتی لامور قرار دارد. اگر به فیلم‌های سیرکی علاقه‌مندید، مانند «آب برای فیل‌ها» (2011)، احتمالاً از این فیلم هم لذت خواهید برد، به شرطی که بتوانید با سبک قدیمی آن سازگار شوید. این فیلم 2 ساعت و 32 دقیقه به طول می‌انجامد و در ساراتوگا، فلوریدا و پارامونت، هالیوود فیلم‌برداری شده است. نمره: B+/A- اغراق در حال حاضر بسیار رایج است و برای هیاهو و ابرلطف‌ها هزینه‌ای بالا پرداخت می‌شود؛ اما این فیلم واقعاً شایسته یکی از این افتخارات است - این یک جشنواره شگفت‌انگیز برای چشم‌هاست. در سیرکی سیار که به نظر می‌رسد جمعیت یک شهر کوچک را به کار می‌گیرد، ما را به سفرهای پر فراز و نشیب این جمع از هنرمندان، افراد عجیب و حیوانات می‌برد که در سرتاسر آمریکا جوانان و بزرگسالان را خوشحال می‌کنند. همه چیز تحت هدایت "برد" (چارلتون هستون) که خود نیز در تلاش برای حفظ تعادل بین سودجویان، کارکنان و پیدا کردن زمانی برای رمانس خود است، مدیریت می‌شود. در این زمینه، ما می‌توانیم تلاش‌های پرشور بثی هاتون، دوروتی لامور، گلوریا گراهام و کورنل وایلد در نقش "بزرگ ساباستین" را ببینیم که زندگی، عشق‌ها و حسادت‌های این هنرمندان را شکل می‌دهد. عکاسی بسیار عالی است - شما را به زمانی می‌برد که سیرک یک رویداد ضروری برای میلیون‌ها نفر بود که نمایش‌های هنری از ژیمناستیک هوایی و همه جنبه‌های بشریت - و دنیای حیوانات - را به مخاطبان مجذوب ارائه می‌داد. سسیل بی. دمیل برنده جایزه اسکار و فیلم‌بردار جورج بارنز به خوبی برای ایجاد یک فیلم رنگارنگ و مجلل کار کرده‌اند. متأسفانه، این فیلم کمی پیروزی سبک بر محتوا است. دیالوگ‌ها پر از کلمات و واقعاً نسبتاً ضعیف است و نه هستون و نه وایلد در بهترین حالت خود نیستند، زیرا ملودرام به تدریج تصویر را جایگزین می‌کند و یک رمانس مثلث عشقی نسبتاً کسل‌کننده ایجاد می‌کند که من واقعاً آن را خسته‌کننده یافتم. این فیلم بسیار طولانی است - عکاسی ماهرانه فقط می‌تواند این نمایش را تا حدی پیش ببرد قبل از اینکه همه چیز شروع به کش آمدن کند و اگرچه برخی مداخلات جالب از هنرمندان واقعی سیرک وجود دارد، اما بازیگران به خوبی با هم ترکیب نمی‌شوند. به جز دلقک - جیمز استوارت - که به نظر می‌رسد به عنوان یک نوع عمه دلسوز برای گروه عمل می‌کند، در حالی که رازهای خود را پنهان می‌کند. از تمام سینماهای حماسی که دمیل تولید کرده، این احتمالاً کمترین یادآوری است - و اگرچه استانداردهای تولید به اندازه هر هنرمند ترامپولین بالا است، من هنوز نتوانستم بوی فضولات را از ذهنم پاک کنم... اما این فیلم باید دیده شود، بخشی از تاریخ صنعتی که استانداردی برای بسیاری از آینده‌سازان تعیین کرد، اما به عنوان یک قطعه درام خوش‌شانس است که یک شبکه دارد.