فیلم The Greatest Beer Run Ever 2022

این فیلم داستان واقعی چیکی دونوهو (با بازی زک افرون) را روایت می‌کند که از شنیدن اخبار بد جنگ ویتنام خسته می‌شود و تصمیم می‌گیرد به عنوان یک غیرنظامی به منطقه جنگی سفر کند تا برای دوستانش در محله‌اش نوشیدنی بیاورد! با استفاده از ترفندها و جسارت خود، او به‌زودی در محل حاضر می‌شود و با خبرنگار بدبین آرتور کاتس (با بازی راسل کرو) برخورد...

این فیلم داستان واقعی چیکی دونوهو (با بازی زک افرون) را روایت می‌کند که از شنیدن اخبار بد جنگ ویتنام خسته می‌شود و تصمیم می‌گیرد به عنوان یک غیرنظامی به منطقه جنگی سفر کند تا برای دوستانش در محله‌اش نوشیدنی بیاورد! با استفاده از ترفندها و جسارت خود، او به‌زودی در محل حاضر می‌شود و با خبرنگار بدبین آرتور کاتس (با بازی راسل کرو) برخورد می‌کند و سفر خود را برای رساندن نوشیدنی‌ها آغاز می‌کند. اگر این داستان واقعی نبود، باور آن واقعاً سخت بود - تصادفی که باعث می‌شود نه تنها او ایمن بماند بلکه نحوه‌ی عبور او از این سرزمین آشفته گاهی اوقات کمی بیش از حد غیرقابل باور به نظر می‌رسد. افرون هرگز بازیگر چندوجهی خوبی نخواهد شد، اما باید اعتراف کرد که در اینجا به‌خوبی عمل کرده و با یک فیلمنامه مناسب، داستان جذابی را ارائه می‌دهد. زمانی که به مرحله نهایی می‌رسیم که شامل نقش بیشتری از کرو می‌شود، فیلم به سمت جلو حرکت می‌کند و تصویری از زندگی پرخطر کسانی که با پیشروی مخفی ویت کنگ مواجه بودند، ارائه می‌دهد. فیلم بدون لحظات طنز نیست و به طرز جالبی نشان می‌دهد که همه چقدر از مواجهه با سیا ترسیده بودند - اشتباهی که او توانست به طور منظم از آن بهره‌برداری کند! این داستانی از دوستی در خالص‌ترین شکلش است و با اینکه واقعاً یک فیلم سینمایی نیست، اما از تولیدات اپل که تا کنون دیده‌ایم، در رده‌ی بهتری قرار دارد. فیلم نیم ساعت بیش از حد طولانی است و خیلی طول می‌کشد تا به جریانی بیفتد، اما وقتی به آسیا می‌رسیم، درامی قابل تماشا است. آنچه بیشتر از همه در مورد "بهترین سفر نوشیدنی" من را آزار می‌دهد، تردید کارگردان پیتر فارلی است. او نمی‌تواند یک لحن مشخص انتخاب کند و به آن پایبند باشد. بخش اول فیلم پر از لحظات شاداب است که موجب می‌شود به نظر برسد این فیلم برای جلب رضایت تماشاگران ساخته شده است. نیمه دوم فیلم (که قوی‌ترین بخش است) در پیام ضد جنگ خود محکم است. فارلی سعی دارد برای افراد زیادی به گونه‌ای باشد و نتیجه، فیلمی است که در تضاد با خود به نظر می‌رسد. فیلم در سال 1967 روایت می‌شود و داستان واقعی چیکی دونوهو (زک افرون) را تعریف می‌کند، مردی که می‌خواهد کاری خاص انجام دهد تا حمایت خود را از دوستان محله‌اش در ویتنام نشان دهد. او با ایده‌ای عجیب تصمیم می‌گیرد قوطی‌های آبجو را به خط مقدم برساند تا آنها بتوانند طعم کمی از خانه را بچشند و نشان دهند که کسی در نیویورک هنوز به آنها اهمیت می‌دهد. وقتی محلی‌ها شروع به تشویق چیکی می‌کنند تا مأموریتش را به پایان برساند، او با کوله‌باری از آبجو به جنگل‌های ویتنام می‌رود. این یک داستان فوق‌العاده است که باید فیلم خوبی بسازد. مشکل این است که جز premise (پیش‌فرض) چیزی بیشتر برای ارائه ندارد. برخی از موقعیت‌هایی که چیکی در آنها قرار می‌گیرد، مضحک است و داستان هیچ پیچیدگی ندارد. این داستان به سادگی پیش می‌رود و به نظر می‌رسد که این یک تلاش آگاهانه از سوی فارلی است تا داستان را برای تماشاگران اصلی به راحتی قابل دسترسی نگه دارد. فیلم به‌طور مختصر به تأثیرات سیاسی و اجتماعی جنگ ویتنام، از جمله تقسیمات بین خانواده و دوستان چیکی، می‌پردازد. فیلم با بازگشت او به سایگون بهتر می‌شود و داستان به موضع قوی ضد جنگ خود می‌پردازد. این پیام "جنگ جهنم است" به شدت حس می‌شود و در اینجا فیلم از بازیگرانش فاصله می‌گیرد. افرون به خوبی در نقش اصلی بازی می‌کند، اما این نقش عمق بیشتری می‌طلبد که در حال حاضر کمی برای او دشوار است. او بااستعداد است، اما از او خواسته می‌شود کارهایی انجام دهد که فراتر از توانایی‌هایش است. بیل موری یکی از نقاط قوت فیلم است، هرچند که فقط در یک صحنه بسیار کوتاه به عنوان بارمن محله ظاهر می‌شود. بهترین کارها از راسل کرو به عنوان یک عکاس خبری دیده می‌شود. برخی صحنه‌های به یاد ماندنی در "بهترین سفر نوشیدنی" وجود دارد، اما به زودی زیر بار فیلمنامه تکراری فیلم فراموش می‌شوند. فقط به این دلیل که فیلم بر اساس یک داستان واقعی و جالب ساخته شده است، به طور خودکار آن را برنده نمی‌کند. متأسفانه، این فیلم خنده‌دار نیست. تصاویر خوبی از جنگ و صحنه‌های جذاب "ماهی خارج از آب" دارد. کارهای کرو عالی است. کمی شبیه فارست گامپ است.