فیلم Palm Springs 2020

اگر از خواندن نقدهای بدون اسپویل من لذت می‌برید، لطفاً وبلاگ من را دنبال کنید. اگر مدتی است که من را دنبال می‌کنید، می‌دانید که طرفدار بزرگ کمدی‌های رمانتیک نیستم. نه اینکه از این ژانر بدم بیاید (من هر یک از آن‌ها را تقدیر و لذت می‌برم)، بلکه به نظر من عاشق شدن واقعی نسبت به این فیلم‌ها بسیار دشوار است. اکثریت عظیمی از این فیلم‌ها...

اگر از خواندن نقدهای بدون اسپویل من لذت می‌برید، لطفاً وبلاگ من را دنبال کنید. اگر مدتی است که من را دنبال می‌کنید، می‌دانید که طرفدار بزرگ کمدی‌های رمانتیک نیستم. نه اینکه از این ژانر بدم بیاید (من هر یک از آن‌ها را تقدیر و لذت می‌برم)، بلکه به نظر من عاشق شدن واقعی نسبت به این فیلم‌ها بسیار دشوار است. اکثریت عظیمی از این فیلم‌ها به شدت از فرمول‌ها و کلیشه‌های این ژانر پیروی می‌کنند به طوری که به ندرت یکی از آن‌ها را واقعاً دوست دارم. برخی خیلی آبکی هستند، برخی دیگر غیرواقعی و رویایی به نظر می‌رسند. اما جنبه‌ای که بیشترین تأثیر را بر من دارد، کمبود اصالت است. نمی‌توانم آخرین کمدی رمانتیکی که تماشا کردم و از فیلم‌های دیگر الهام نگرفته باشد را به یاد بیاورم. درباره فیلم «پالم اسپرینگز» هیچ چیز نمی‌دانستم: نه تریلر، نه نظر منتقدان یا تماشاگران، هیچ چیز... و از این بابت بسیار خوشحالم! من معمولاً تریلر اصلی هر فیلم را بعد از دیدن خود فیلم تماشا می‌کنم. از دیگر تریلرها، کلیپ‌ها و تصاویر صرف نظر می‌کنم. این کار را می‌کنم تا بتوانم به نوعی درباره اینکه چقدر می‌توانم نقدهای بدون اسپویل بنویسم، اطلاعاتی داشته باشم. اینگونه مطمئن می‌شوم که درباره چیزی که نباید بنویسم، نمی‌نویسم. تریلر رسمی این فیلم به هیچ وجه تجربه را خراب نمی‌کند، اما جنبه‌های مرتبط با فیلمنامه‌اش را به تماشاگران می‌گوید. بنابراین می‌توانستم به این موضوع در این نقد اشاره کنم، اما نمی‌خواهم... زیرا از تماشای این فیلم بیشتر لذت بردم، بدون اینکه چیزی درباره‌اش بدانم تا اینکه می‌دانستم چگونه داستانش پیش می‌رود. بنابراین، من خیلی مبهم باقی می‌مانم و فقط می‌نویسم که فیلمنامه‌ی اولین فیلم بلند اندی سیارا به راحتی می‌تواند چند نامزدی در فصل جوایز به دست آورد. این یک کمدی رمانتیک مانند هیچ‌کدام دیگر است به خاطر مفهوم منحصر به فرد و تازه‌اش. درست است که این یک روش کاملاً جدید در روایت داستان نیست. بسیاری از فیلم‌های دیگر نیز این ایده را به کار می‌برند، اما سیارا در روایت خود آنقدر شگفتی دارد و تعداد بسیار کمی از ویژگی‌های معمول این ژانر را دارد که کل فیلم به خاطر نویسندگی فوق‌العاده‌اش ارتقا می‌یابد. این یکی از سرگرم‌کننده‌ترین فیلم‌های سال است. با زمان کوتاه و ریتم سریع، «پالم اسپرینگز» به طور مداوم واقعاً سرگرم‌کننده، جذاب و حتی به طرز مرموزی جالب است. داستان اصلی‌اش باعث می‌شود تماشاگر فکر کند و خطوط قبلی را به یاد بیاورد که چند دقیقه بعد معنای کاملاً متفاوتی پیدا می‌کنند. هیچ تصمیم روایی احمقانه و قابل پیش‌بینی وجود ندارد و شخصیت‌هایش از روابط آبکی و تحمیلی که معمولاً در این فیلم‌ها وجود دارد، فرار می‌کنند. دیالوگ‌ها بسیار جذاب و خنده‌دار هستند. تقریباً هر نقطه‌ی داستانی یک ضربه عاطفی دارد، یک افشاگری شگفت‌انگیز که هرگز به ذهن تماشاگر نمی‌رسد. اندی سامبرگ و کریستین میلیوتی شیمی فوق‌العاده‌ای با هم دارند. شخصیت‌هایشان به طرز استثنایی توسعه یافته‌اند و رابطه‌شان به طرز باورنکردنی واقعی به نظر می‌رسد. من به ندرت بیننده‌ای هستم که نیاز داشته باشد شخصیت‌های اصلی با هم باشند، بوسه بزنند، عاشق شوند و از این قبیل، اما نیلز و سارا دو قهرمان شگفت‌انگیز هستند که می‌توانم به وضوح از آن‌ها حمایت کنم. هر دو بار عاطفی جالبی را به دوش می‌کشند که در سطح عمیقی بررسی می‌شود. آن‌ها به طرز بسیار متفاوتی با "وضعیتی" که داستان آن‌ها را در آن قرار می‌دهد، کنار می‌آیند و دیدن این که چگونه از آن عبور می‌کنند و به عنوان شخصیت‌ها تکامل می‌یابند، بسیار لذت‌بخش است. اوه، و جی.کی. سیمونز (روی)... این مرد نمی‌داند که چگونه غیرقابل‌باور نباشد! مکس بارباكوف (کارگردانی نخستین) نیز استعدادهای خود را نشان می‌دهد و به فیلمنامه‌ی سیارا اجازه می‌دهد تا تحت کارگردانی بی‌نقص بدرخشد. از نظر لحن، هرگز تعادل خود را از دست نمی‌دهد. کمدی‌اش به طور معقولی با توجه به دیوانگی پیش‌زمینه‌اش حفظ می‌شود. هرگز به فرمول‌ها، کلیشه‌ها و پایان‌های آبکی این ژانر تکیه نمی‌کند. واقعاً خود را از اکثریت کمدی‌های رمانتیک مدرن جدا می‌کند. واقعاً هیچ نقصی نمی‌توانم اشاره کنم... پایان یک عنصر روایی "فقط بپذیر" دارد و چند صحنه‌ی غیرضروری وجود دارد، اما من در حال جزئی‌نگری هستم. نمی‌توانم باور کنم که این را می‌نویسم، اما «پالم اسپرینگز» نه تنها یکی از بهترین کمدی‌های رمانتیک است که تا به حال دیده‌ام، بلکه همچنین یکی از بهترین (اگر نه *بهترین*) فیلم‌های ۲۰۲۰، تا به حال است. با کمک کارگردان تازه‌کارشان (مکس بارباكوف)، اندی سامبرگ و کریستین میلیوتی شیمی فوق‌العاده‌ای را بر روی روایت نوآورانه و اصلی که توسط سیارا، نویسنده‌ی تازه‌کار، نوشته شده، پخش می‌کنند. دومی بدون شک مسئول اصلی این فیلم سرگرم‌کننده است. سیارا یک مفهوم تخیلی را گرفته و آن را به جذاب‌ترین، سرگرم‌کننده‌ترین، خنده‌دارترین و حتی مرموزترین شکل ممکن توسعه می‌دهد. یک فیلمنامه شگفت‌انگیز پر از نقاط داستانی عاطفی تأثیرگذار، افشاگری‌ها و چرخش‌هایی که سطح لذت را به شدت بالا نگه می‌دارد. دو قهرمان به طرز استثنایی توسعه یافته‌اند و همچنین رابطه جذابشان. با ریتم سریع و تعادل کامل لحنش، «پالم اسپرینگز» خود را از دیگر فیلم‌های این ژانر متمایز می‌سازد و از تمام کلیشه‌ها، فرمول‌ها و کلیشه‌های مربوط به آن دور می‌ماند. جی.کی. سیمونز نیز به دلیل اینکه چرا نه؟ به این فیلم عظمت می‌بخشد. چه شما طرفدار کمدی‌های رمانتیک باشید یا نباشید، قطعاً پیشنهاد می‌کنم نگاهی به این فیلم بیندازید. شما ناامید نخواهید شد! رتبه: A اگر به دنبال یک فیلم دلگرم‌کننده و زیبا هستید، این همان فیلمی است که به دنبالش هستید. تماشای عالی، دوباره تماشا خواهم کرد و می‌توانم آن را توصیه کنم، به ویژه برای طرفداران تم‌های "انتقال زمانی". انتقال زمانی جایی است که ذهن شما به گذشته باز می‌گردد، اما بدن شما نه. اساساً همه چیز مانند یک نقطه ذخیره‌سازی مجدد می‌شود، به جز اینکه شما همه این دانش را دارید. "انتقال زمانی" توسط "روز ماندگار" مشهور شد و چندین فیلم وجود داشته که عمدتاً شامل مردن/خوابیدن و تکرار مانند یک بازی ویدئویی هستند، و این فیلم با چند استثنای خاص که تجربه را متفاوت می‌کند، آنقدر هم متفاوت نیست. اندی سامبرگ (بروکلین ناین-ناین) نهایتاً پیشرفت می‌کند و به همه نشان می‌دهد که می‌تواند یک نقش نسبتاً جدی را بازی کند، نه فقط یک مرد جدی. کریستین میلیوتی (چگونه با مادر شما آشنا شدم) در نقش اصلی خود کار فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهد، با یک گروه پشتیبانی عالی، شامل جی.کی. سیمونز (روی) که یک گروه پشتیبان شگفت‌انگیز را رهبری می‌کند، به جز تایلر هوچلین (سوپرمن CW: "سوپرگرل"، "فلش" و غیره)، که شاید من فقط او را دوست نداشته باشم چون سوپرمن بود، اما supposed to be an disliked character...so....good job؟ رسانه‌ای که نمایش داده می‌شود گزینه جالبی است همانطور که در فیلم‌های "روز ماندگار" دیدیم، اما اجازه می‌دهد تا توجیهی برای چگونگی کارکرد آن، آیا می‌تواند شکسته شود/دستکاری شود داشته باشد و در مقابل اراده الهی. مهم‌تر از همه، این اجازه می‌دهد تا بیش از یک موضوع تحت تأثیر قرار گیرد، که واقعاً جایی است که این فیلم متمایز می‌شود. این تم زمانی که چندین نفر در حلقه به دام افتاده‌اند کمی دچار مشکل می‌شود: شما چند نفر را در یک چیز به دام انداخته‌اید: شما چند نفر را در یک زندان به دام انداخته‌اید. وقتی چند نفر در یک محیط مشترک به دام افتاده‌اند، آن‌ها تمایل دارند کمی عجیب شوند و ما از این نوع چیزها بسیار زیاد داریم. زیرا ما چندین خط داستانی برای پیگیری داریم، تقریباً سه داستان را همزمان می‌بینیم و فیلم کار عالی در نشان دادن آن‌ها انجام می‌دهد، چه اینکه در ترتیب زمانی باشند یا همزمان اتفاق بیفتند. چه آن را به عنوان یک فیلم فرار از زندان ببینید یا یک فیلم حلقه زمانی، این فیلم در خود سرگرمی زیادی دارد، همراه با فلسفه متافیزیکی عمیق، بنابراین چیزی برای همه وجود دارد. این یک بازسازی از روز ماندگار است، اما فکر می‌کنم به خوبی بر اساس merits خود ایستاده است. روز ماندگار سعی نکرد توضیح دهد که چه اتفاقی در حال رخ دادن است، اما در پالم اسپرینگز، برخی درباره فیزیک و اینکه چه اتفاقی می‌افتد اگر آن‌ها تلاش کنند - خوب، فراموش کنید. من چه کسی هستم که چیزی را فاش کنم؟ داستان پیچیده‌تر از آن چیزی است که به نظر می‌رسید و این یک چیز خوب است. البته شوخی وجود دارد و شیمی خوبی بین دو بازیگر اصلی وجود دارد، به نظرم. تفاوت کافی بین هر یک از تکرارهای روز وجود داشت که احساس نکنم، دوباره با ۹۰٪ از همان چیزها با یک تغییر جزئی مواجه هستم. بنابراین، به طور کلی یک فیلم سرگرم‌کننده بود. این یکی نیست که من بارها و بارها تماشا کنم، اما اگر فرصتی برای تماشای دوباره آن پیش بیاید، مثلاً با کسی که آن را ندیده است، تردیدی نخواهم کرد. ما همه دوست داریم فیلم‌ها را برای مردم خراب کنیم و به آن‌ها بگوییم چه چیزی در راه است! (فقط شوخی می‌کنم. من دوست ندارم وقتی این کار برایم انجام می‌شود، بنابراین فقط نشسته و می‌گذارم آن‌ها تجربه کنند همانطور که من کردم.) کمدی رمانتیک علمی-تخیلی «پالم اسپرینگز» داستانی عجیب و غریب درباره تنهایی و عشق است، داستانی تأمل‌برانگیز درباره نگرانی‌های وجودی با کتابخانه‌ای از شوخی‌های تیز و هوشمند. این فیلم که توسط اندی سیارا نوشته و مکس بارباكوف کارگردانی شده، نسخه‌ای عجیب و غریب از "روز ماندگار" است، با داستانی درباره دو نیمه‌دیوانه که در یک حلقه بی‌نهایت گیر افتاده‌اند و باید بارها و بارها همان طلوع تا غروب را تجربه کنند. تاریخ ۹ نوامبر تاریخ مناسبی برای یک عروسی در پالم اسپرینگز است و سارا (کریستین میلیوتی) برای روز بزرگ خواهر کوچکش در آنجا است. خواهر بزرگتر واقعاً دلخور است، reluctant به عنوان خدمتکار عروس خدمت کند و طرفدار بزرگ رویدادهای رسمی نیست. در مراسم، او نیلز (اندی سامبرگ) را ملاقات می‌کند، یک پسر بی‌خیال که در کنار دوست دختر سطحی و خیانتکارش میستی (مریدیت هاگنر) گرفتار است. سارا و نیلز با حس شوخی عجیب و غریب خود که مشترک است، ارتباط خوبی برقرار می‌کنند و این دو در نیمه‌شب به بیابان می‌زنند. چیزی واقعاً عجیب و غریب برنامه‌های آن‌ها را قطع می‌کند و آن‌ها را به یک قدرت از هرج و مرج بدبینانه تبدیل می‌کند وقتی که متوجه می‌شوند می‌توانند آن روز را به‌طور نامحدود تکرار کنند. این یک ایده سرگرم‌کننده است که با شوخی‌های زنده از میلیوتی و سامبرگ تازه می‌شود. آن‌ها یک جفت کاریزمایی هستند، حتی اگر آسان نباشد که برای آن‌ها طرفداری کنید. فیلم زاویه‌ای خسته‌کننده و "زیاد خنک برای مدرسه" دارد که ممکن است برخی بینندگان را ناامید کند، اما سعی می‌کند شاداب بماند. یک نقش پشتیبانی بسیار کوتاه از جی.کی. سیمونز یک زیرقصه عجیب اما به طور غیرمنتظره‌ای دل‌گرم‌کننده را اضافه می‌کند و به داستان قلب زیادی می‌بخشد. همانطور که معمولاً در مورد بسیاری از فیلم‌هایی که در ساندنس به نمایش در می‌آیند، «پالم اسپرینگز» به هیچ وجه نمی‌تواند به واکنش اولیه تماشاگران در جشنواره فیلم نزدیک شود. این کمدی تاریک سرگرم‌کننده است، اما به اندازه‌ای که می‌توانست خنده‌دار نیست و به اندازه‌ای که می‌خواست زیرک نیست. «پالم اسپرینگز» یک چرخش جدید بر روی داستان حلقه زمانی قدیمی می‌گذارد و من شگفت‌زده هستم که چقدر خوب عمل می‌کند. اندی سامبرگ همیشه فوق‌العاده است و در صحنه‌های احساسی فیلم کمی بیشتر از آنچه که به او اعتبار می‌دهم، مهارت بازیگری خود را نشان می‌دهد. شیمی که او و کریستین میلیوتی دارند فوق‌العاده است و به طرز باورنکردنی واقعی احساس می‌شود. من در طول این فیلم احساسات زیادی را تجربه کردم، از شادی گرفته تا غم و خنده، واقعاً شما را درگیر خود می‌کند و این یک سفر فوق‌العاده است. این فیلم واقعاً نادیده گرفته شده است و نمی‌توانم آن را به اندازه کافی توصیه کنم. **نتیجه‌گیری:** _عالی_ من همیشه علاقه خاصی به فیلم‌های حلقه زمانی از زمان *روز ماندگار* (۱۹۹۳) داشته‌ام و خوشحالم که می‌گویم *پالم اسپرینگز* یک دید تازه و خنده‌دار به این ژانر ارائه می‌دهد. این یک کمدی خوب ساخته شده است که نه تنها سرگرم‌کننده است، بلکه با چند سؤال کنجکاو در پایان شما را ترک می‌کند. بازیگران کار فوق‌العاده‌ای در جذب احساسات ما نسبت به شخصیت‌ها انجام می‌دهند که برای یک فیلم حلقه زمانی بسیار مهم است. چالش با این نوع داستان جلوگیری از خسته‌کننده شدن تکرار است و *پالم اسپرینگز* این کار را به خوبی انجام می‌دهد. هر حلقه احساس جذابیت می‌کند و من خود را بارها و بارها از تماشای آن لذت بردم. واقعاً، اگر فیلم کمی طولانی‌تر بود، برای من ایرادی نداشت—اینقدر سرگرم‌کننده بود. با این حال، می‌توانستم کمی کمتر رمانتیک باشد. تغییر لحن در سومین بخش کمی ناگهانی بود، اما در عین حال، سخت است که شکایت کنم وقتی که داستان عاشقانه نقش مرکزی در روایت را ایفا می‌کند. بالاخره، عشق راهی برای نفوذ به حتی غیرمنتظره‌ترین مکان‌ها دارد. به طور کلی، *پالم اسپرینگز* یک فیلم برجسته حلقه زمانی است که شما را تا پایان درگیر نگه می‌دارد. در حالی که فکر می‌کنم عمل نهایی می‌توانست کمی بیشتر توسعه یابد، هنوز هم یک فیلم محکم است که قطعاً ارزش تماشا دارد.