مستند Honeyland 2019

"سرزمین عسل" و گرتا تونبرگ - قهرمانان جدید زمان ما این دو پدیده، سوژه تقسیم‌بندی دوقطبی مشابهی در واکنش‌های عمومی بوده‌اند، جایی که برخی آنها را ستایش کرده و دیگران تا حد نفرت به آنها انتقاد کرده‌اند. همین نکته به تنهایی نشان می‌دهد که آنها به هدف خود دست یافته‌اند و تأثیری بر جهان در زمینه موضوعاتی گذاشته‌اند که جوامع، رهبران و مردم به طور کلی...

"سرزمین عسل" و گرتا تونبرگ - قهرمانان جدید زمان ما این دو پدیده، سوژه تقسیم‌بندی دوقطبی مشابهی در واکنش‌های عمومی بوده‌اند، جایی که برخی آنها را ستایش کرده و دیگران تا حد نفرت به آنها انتقاد کرده‌اند. همین نکته به تنهایی نشان می‌دهد که آنها به هدف خود دست یافته‌اند و تأثیری بر جهان در زمینه موضوعاتی گذاشته‌اند که جوامع، رهبران و مردم به طور کلی تمایل به نادیده گرفتن مداوم آنها دارند. امیدوارم که وارد دوران جدیدی شده‌ایم، زمانی که از ستایش موضوعات بی‌اهمیت برای تفریح و کاهش توجه به رویدادهای جاری دست بکشیم. جوامع ما تا کنون بالاترین ارزش‌ها را به ورزشکاران، بازیگران مشهور و اشراف‌زادگان مدرن داده‌اند... امید دارم زمان آن رسیده که مردم عادی، مانند گرتا تونبرگ و "سرزمین عسل" با نویسندگان و شخصیت اصلی آن - حاتیده، نیروی محرکه جدیدی در جوامع شوند که با تأثیر خود تغییرات رادیکالی را ایجاد کرده و قهرمانان جدیدی از یک عصر نو گردند. حاتیده، آخرین زنبوردار زنبورهای وحشی در اروپا، با ارزش‌های جهانی که در هر فرهنگ، مذهب، دکترین فلسفی و معنوی در جهان شناخته می‌شود، همه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این ارزش‌ها احتمالاً از نسلی به نسل دیگر منتقل و کامل شده‌اند. احترام به طبیعت، فروتنی، اعتدال و همدلی به صورت خاموش در پس‌زمینه کل فیلم منعکس شده است. حاتیده از همراهی با زنبورها لذت می‌برد، آنها را دوست دارد و بدون خودخواهی عسل را با آنها تقسیم می‌کند، نیمی برای مردم و نیمی برای آنها - نمونه‌ای فوق‌العاده از پایداری. اینکه برای اولین بار در تاریخ جوایز اسکار، یک مستند به مسابقه در بخش بهترین فیلم بین‌المللی راه پیدا کرده، در حالی که تمام نامزدهای دیگر بر اساس داستان‌های تخیلی هستند، شگفت‌انگیز نیست. از نویسندگان به خاطر مهارتشان در تبدیل مستند به هنر، که واقعاً مانند یک فیلم داستانی است، سپاسگزارم. همچنین جالب است که لحظه‌ای غیرمعمول در فیلم به طور کاملاً متضاد تجربه می‌شود. فراخوان حاتیده به زنبورها، "مات، مات، مات، مات" که برخی بینندگان آن را به این صورت تفسیر کردند: "وقتی صدای او را شنیدم، خاموشش کردم..." در حالی که دیگرانی مانند منتقد سینما هلندی، بیلندا وان د گراف، آن لحظه را به عنوان "حاتیده به زنبورها آواز می‌خواند..." تجربه کردند. شخصاً آن لحظه را به شدت شاعرانه یافت کردم، احساسی که دوست دارم بیشتر توضیح دهم. این فراخوان حاتیده به زنبورها "مات، مات، مات، مات" ریشه در واژه "ماتیکا" - ملکه زنبور (به لاتین: mater، matrix) دارد. جالب است که حاتیده معمولاً به زبان ترکی عثمانی صحبت می‌کند، اما واژه "ماتیکا" همچنین یک اصطلاح مقدونی است که نشان‌دهنده واژه‌ای باستانی است که از زبان‌های امروزی فراتر می‌رود. این سوال ساده به وجود می‌آید که چه جادویی در ملکه وجود دارد، یک حشره ساده، که این کلمات را به عنوان یک فراخوان دوستانه از یک انسان شناسایی می‌کند، در حالی که طبق نظریه تکامل داروین، این دو گونه به شدت متفاوت هستند؟ به طور خاص، وقتی بهار گذشته برای اولین بار تریلر را با شگفتی دیدم، لحظه‌ای که حاتیده زنبورها را با فراخوان "مات، مات، مات، مات" صدا زد، لحظه‌ای شد که برایم آشنا و نزدیک بود. ناگهان به یاد دوران کودکی‌ام افتادم که در یک روستای کوهستانی در شرق مقدونیه، مادربزرگم توضیح می‌داد که چگونه آنها زنبورها را در سبدهای بافته شده نگه می‌داشتند، مشابه سبدهایی که حاتیده استفاده می‌کند. به طور خلاصه، در میان دیگر موارد، به یاد آوردن فراخوان به ملکه "مات، مات، مات، مات" بود که زنبورها را به آرامی دور هم جمع کرده و با آنها ارتباط برقرار می‌کرد. در آن لحظه، تکه‌های پازل در کنار هم قرار گرفت و فهمیدم که وقتی حاتیده "منتر" را می‌خواند، خود را با ملکه زنبورها شناسایی کرده و نقش او را بر عهده می‌گیرد، در حال صدا زدن، گردآوری و ارتباط برقرار کردن، درست مانند ملکه. حاتیده به ملکه زنبور تبدیل می‌شود. یک هم‌زیستی شگفت‌انگیز بین انسان و طبیعت. با این داستان می‌خواهم تحسین خود را از فیلم، نویسندگان و همچنین تماشاگران ابراز کنم. آنها به این واقعیت اذعان کرده‌اند که هیچ زندگی موفق یا ناموفق، هیچ انسان مهم یا بی‌اهمیت، هیچ داستان معنادار یا بی‌معنا وجود ندارد، همه زندگی‌ها تجربیات موفق و تکرارناپذیر هستند. این فیلم نوری بر زندگی به ظاهر ساده می‌افکند و یک انسان به ظاهر عادی را بالا برده و ستایش می‌کند، که در نهایت انسان عمیقاً اخلاقی، پاک، دوست‌داشتنی نسبت به انسان‌ها و طبیعت و به سادگی زیبا است، دقیقاً مانند خود فیلم. با وجود مشکلاتی در ساختار آن، "سرزمین عسل" تمرینی متفکرانه و دلسوزانه در معرض دیدن یک سبک زندگی است که بسیاری مدت‌ها پیش آن را رها کرده‌اند و لایق جایگاهی در آگاهی عمومی است. مراتووا فقط یک زن است، اما تلاش‌های او برای زندگی اخلاقی باید به طور جدی توسط همه کسانی که داستان او به آنها می‌رسد، مورد توجه قرار گیرد.