فیلم Bullet Train 2022

فیلم «قطار گلوله» با سبک ماکسیمالیستی دیوید لیچ در یک روایت عمدتاً احمقانه که با اکشن پرشتاب و طنز خاصی هدایت می‌شود، اجرا می‌شود. اگرچه این فیلم از فرمول‌های آشنا فاصله نمی‌گیرد و تماشاگران را با صحنه‌های اکشن بی‌سابقه شگفت‌زده نمی‌کند، اما اجرای تمام لحظات سینمایی مورد نظر واقعاً رضایت‌بخش است و منجر به چند ساعت سرگرمی می‌شود. بازیگران برجسته نیز ارزش بلیت را دارند و هر...

فیلم «قطار گلوله» با سبک ماکسیمالیستی دیوید لیچ در یک روایت عمدتاً احمقانه که با اکشن پرشتاب و طنز خاصی هدایت می‌شود، اجرا می‌شود. اگرچه این فیلم از فرمول‌های آشنا فاصله نمی‌گیرد و تماشاگران را با صحنه‌های اکشن بی‌سابقه شگفت‌زده نمی‌کند، اما اجرای تمام لحظات سینمایی مورد نظر واقعاً رضایت‌بخش است و منجر به چند ساعت سرگرمی می‌شود. بازیگران برجسته نیز ارزش بلیت را دارند و هر ثانیه‌ای که با آرون تیلور-جانسون و برایان تیری هنری سپری می‌شود، واقعاً خنده‌دار است. برد پیت نیز در این فیلم درخشان است. با وجود اینکه جلوه‌های بصری، فیلمنامه و توسعه شخصیت‌ها در سطح متوسطی قرار دارند، نه توصیه کردن این سفر "جرم" به حساب می‌آید. نمره: B "Snatch" در قطار نباید تصادفی باشد که «قطار گلوله» و فیلم «Snatch» هر دو دارای برد پیت هستند. این نوع روایت غیرمتعارف به پیت جذاب است. من به یاد پیت در «دوازده میمون» می‌افتم و جنون او را به یاد می‌آورم. بیشتر منتقدان آن را درست درک می‌کنند، اما اجرا کمی افت دارد. آنچه که کار می‌کند، مونتاژهای دیگر قاتل‌ها و داستان‌های پس‌زمینه‌شان است. کل تولید، و منظورم هر شات است، احساس می‌کند که از یک رمان گرافیکی گرفته شده است. توجه دقیق به نورهای پس‌زمینه از دکمه‌ها یا صفحه‌های تلویزیون یا نورپردازی‌های خاص به این فیلم طعمی از نمای شهری ژاپن می‌دهد. در واقع، هر شات از قطار گلوله که از توکیو به کیوتو می‌رود (که من خودم سوار آن شده‌ام) به صورت نمای شهری CGI نشان داده می‌شود. بنابراین حس شیک از طریق استفاده از شات‌های بریده‌ای از قطار گلوله که هرگز از شهر خارج نمی‌شود، ایجاد می‌شود (باور کنید یا نه، در واقع قطار از برخی مناطق روستایی نیز می‌گذرد) و به عنوان یک نقطه قوت در حین وقوع یک رویداد شگفت‌انگیز در داستان عمل می‌کند. این فیلم یک تریلر است و تلاش می‌کند تا برخی معماها را در مورد این که چه کسی چه کسی را کشته، به وجود آورد. همچنین تنش را اضافه می‌کند زیرا شخصیت اصلی ما نمی‌داند که در خطر واقعی است در حالی که تماشاگران متوجه شده‌اند. من از تلاش برای مقابله با کلیشه‌ها با شخصیت‌های اصلی‌مان لذت می‌برم. این شامل دختر نوجوان ثروتمند نیز می‌شود. او به طور بی‌گناهی لباس پوشیده، اما واقعاً قلبی سرد دارد. در مورد برد پیت، او کمی بیش از حد به نظر می‌رسد که "این همه برای تفریح" است و در نوعی از روش‌های بازیگری ستاره سینما، کمی بیش از حد آرام می‌شود. که من تضمین می‌کنم واقعاً اینگونه نیست. من فکر می‌کنم او هر نقشی را جدی می‌گیرد و شخصیتش را به بهترین نحو بازی می‌کند. فقط به نظر می‌رسد شخصیتش در اینجا کمی سطحی است. احساس کردم فیلم با گفت‌وگوی بین پیت و دستیارش از پای درست شروع نمی‌شود. به عنوان یک ویرایشگر، به تماشاگر اعتماد می‌کردم تا اجازه دهم پیت به داستان وارد شود بدون اینکه توضیحات مستقیم باشد. همچنین فکر می‌کنم تن صدای کمی جدی‌تر باعث می‌شود تا خشونت‌های بی‌مورد، احساس کمدی کمتری پیدا کند. اینجا همان دلیلی است که این فیلم در وهله اول وجود دارد، جان ویک. تماشاگران انتظار صحنه‌های اکشن خلاقانه دارند و بسیاری از صحنه‌ها از این فرصت استفاده می‌کنند که در یک قطار گرفتار شده‌اند. دو شخصیت اصلی دیگر، مجموعه‌ای از قاتل‌های انگلیسی از قشر پایین هستند، مستقیماً از «Snatch». آن فیلم تعدادی از جنایتکاران قشر پایین در انگلستان را به تصویر کشید که دیالوگ‌های مضحک می‌گویند و در برخی از اشتباهات به سبک «Three Stooges» شرکت می‌کنند. این دو در تمام مدت فیلم به هم می‌زنند و مشکلات شخصی‌شان را جذاب‌تر از ماجراجویی ما می‌یابند. احساس کردم شوخی‌هایشان (نامشان Tangerine و Lemon است) کمی بیش از حد مورد توجه قرار گرفته و طنز مورد انتظار واقعاً با تماشاگران ارتباط برقرار نکرد. که واقعاً متاسفم، زیرا آن‌ها اساساً شخصیت‌های اصلی هستند و احتمالاً زمان بیشتری روی پرده دارند تا پیت. محیط ژاپن به خوبی کار کرد، اگرچه انتظار دارم که هیچ‌یک از فیلم واقعاً در ژاپن فیلم‌برداری نشده باشد، مگر شاید یکی از شات‌های اولیه. طراحی تولید شیک نیازمند زیورآلات زیادی به پس‌زمینه‌های شیک است که دنیای واقعی نمی‌تواند با آن مطابقت کند. این اشکالی ندارد، من از اینکه فیلم به این شکل به دنیای پیچیده‌ای از جنایتکاران ژاپنی، اما غیرژاپنی می‌پردازد، لذت بردم. به هر حال، این یک فیلم جنایی ژاپنی است، اما بسیاری از شخصیت‌های کلیدی غیرژاپنی هستند. در مورد صحنه‌های اکشن، آن‌ها با ترکیبی از سلاح‌ها و مبارزات تن به تن کارایی دارند. با این حال، عادت آزاردهنده‌ای وجود دارد که قربانیان می‌میرند و نمی‌میرند. این نوع مشکلات پیچیده، این فیلم را از تبدیل شدن به یک تریلر کلیشه‌ای از نوع جیمز باند که کالا را ارائه می‌کند، بازمی‌دارد. به تازگی «Gray Man» را دیدم و متوجه شدم که اگرچه داستان چیز جدیدی برای گفتن نداشت، اما به اصول اصلی اکشن خود پایبند ماند و سعی نکرد تماشاگران را با هیچ پیچش واقعی گیج کند. بنابراین با وجود اینکه هر دو این فیلم‌ها برای منتقدان شکست‌خورده هستند، هنوز سطحی از هیجان سواری وجود دارد که یک داستان اکشن به خوبی ساخته شده را لذت‌بخش می‌کند. بنابراین من این را بیشتر از آن فیلم‌های اخیر و تنبل «Fast and Furious» لذت بردم، اما داستان را بیش از حد پیچیده یافتم، حتی بیشتر از «Gray Man». نمره: 6 از 10.