فیلم Hope and Glory 1987

این فیلم یکی از خنده‌دارترین صحنه‌های جنگی را که تا به حال دیده‌ام، دارد... آن ماهی! داستان حول محور "بیل" (سباستین رایس-ادواردز) می‌چرخد که به همراه مادرش "گریس" (سارا مایلز) و خواهر بزرگترش "سوزی" (جرالدین مویر) در آغاز جنگ جهانی دوم در لندن گرفتار می‌شود. پدرش (داوید هایمن) به زودی برای جنگ می‌رود و مادرش از جدایی از فرزندانش امتناع می‌کند، بنابراین آنها در لندن...

این فیلم یکی از خنده‌دارترین صحنه‌های جنگی را که تا به حال دیده‌ام، دارد... آن ماهی! داستان حول محور "بیل" (سباستین رایس-ادواردز) می‌چرخد که به همراه مادرش "گریس" (سارا مایلز) و خواهر بزرگترش "سوزی" (جرالدین مویر) در آغاز جنگ جهانی دوم در لندن گرفتار می‌شود. پدرش (داوید هایمن) به زودی برای جنگ می‌رود و مادرش از جدایی از فرزندانش امتناع می‌کند، بنابراین آنها در لندن می‌مانند و در میان بمب‌ها و هرج و مرج، مرگ و فاجعه، دست و پا می‌زنند. همه اینها از چشم یک کودک شجاع و بی‌پروا روایت می‌شود که فرصتی برای شیطنت و شادی می‌بیند. این موضوع به‌ویژه زمانی مشهود است که مدرسه رییس‌مدرسه سخت‌گیر و دیکنز‌وارشان (جرالد جیمز) به تلی از ویرانه تبدیل می‌شود. با بزرگ‌تر شدن بیل و خواهرش، هورمون‌هایشان نیز کمی فعال می‌شود و لذت‌های عشق ممنوعه (یا شاید عشق واقعی؟) برای او و حیرت و کمی دروغ‌گویی برای او قابل مشاهده است. سپس به خانه پدربزرگشان "جورج" (ایان بنن که در صحنه‌ها می‌درخشد) می‌روند که خانه‌ای بزرگ دارد و هرچند ظاهراً بسیار سخت‌گیر است، اما در واقع یک شادی‌بخش فوق‌العاده برای خانواده‌اش و بیننده است. روایت از زشتی‌های جنگ ابایی ندارد، اما به طرز جذابی آن را در زمینه‌ای قرار می‌دهد که از بی‌گناهی جوانان برای نشان دادن اینکه حتی در میان ویرانی‌ها هم می‌توان در مکان‌های مخفی خود شادی کرد، استفاده می‌کند؛ درست مانند داستان‌های انید بلایتون. سارا مایلز در نقش مادر که تلاش می‌کند فرزندانش را در این ویرانی بزرگ کند و در عین حال به حفظ خانواده برای دیدارهای روحیه‌بخش گاه به گاه از پدرش مشتاق است، قوی ظاهر می‌شود. این فیلم در برخی لحظات واقعاً خنده‌دار است - و متوجه خواهید شد که منظورم از یک عمل الهی و آن ماهی چیست؛ اما او همچنین در گروهی است که بسته به کلمات توهین‌آمیزی که می‌شناسید، امتیاز می‌دهد - و کلمه "ف" به عنوان زنگ خطر نهایی شناخته می‌شود. تلاش‌های برجسته و دلنشین رایس-ادواردز کمی با بازی کریستین بیل در "امپراتوری خورشید" که در سال 1987 ساخته شده و از دید یک کودک به جنگ نگاه می‌کند، همخوانی دارد. این‌گونه فیلم‌ها، فیلم‌هایی هستند که بریتانیایی‌ها به خوبی می‌سازند - با لبخند محکم، البته، اما همچنین با به تصویر کشیدن استواری، شوخ‌طبعی و قدرت شخصیت (که همیشه هم مشهود نیست!) و جان بومون با مهارت و همدلی در نوشتن و کارگردانی پیش می‌رود. اگر می‌توانید، این فیلم را در سینما تماشا کنید - عکاسی آن در انتقال ویرانی و زیبایی‌های طبیعی به طرز دلنشینی عالی است و من از تماشای آن لذت بردم.