فیلم Rocky II 1979

پس از این که راکی بالبا در مبارزه عنوانی‌اش با آپولو کرید به چالش کشیده می‌شود، از رینگ بازنشسته می‌شود و در شکوه قهرمان بازنده غرق می‌گردد. اما او به زودی متوجه می‌شود که در شرایط سختی قرار دارد و چالشی برای یک مسابقه دوباره با آپولو کرید، که همیشه عصبانی است، می‌پذیرد؛ موضوعی که برای آدریان چندان خوشایند نیست. با توجه به امتیاز و برخی...

پس از این که راکی بالبا در مبارزه عنوانی‌اش با آپولو کرید به چالش کشیده می‌شود، از رینگ بازنشسته می‌شود و در شکوه قهرمان بازنده غرق می‌گردد. اما او به زودی متوجه می‌شود که در شرایط سختی قرار دارد و چالشی برای یک مسابقه دوباره با آپولو کرید، که همیشه عصبانی است، می‌پذیرد؛ موضوعی که برای آدریان چندان خوشایند نیست. با توجه به امتیاز و برخی نظرات در اینترنت، به نظر می‌رسد که من این دنباله را بیشتر از بسیاری از دیگران دوست دارم، اما واقعاً احساس می‌کنم که این یک دنباله شایسته برای فیلم اول (که به درستی محبوب است) می‌باشد. هنوز هم اعتبار در قلب آن وجود دارد (چیزی که با هر دنباله بعدی که به خاطر سود مالی ساخته شد، ناپدید می‌شود) و به طرز حیاتی، هنوز هم به اندازه کافی نوانس از فقر به ثروت دارد که تماشاگران را در دستان خود نگه دارد. بدون شک، این فیلم در برخی مواقع به احساسات بیش از حد متوسل می‌شود؛ آدریان اکنون همسر دوست‌داشتنی است و در اینجا باردار و صدای مقتدر زندگی راکی است. با این حال، این فیلم ضربان احساسی فیلم اول را ادامه می‌دهد و در نهایت، یک رومانس زیبا در هسته فیلم‌های راکی وجود دارد. راکی ۲ این را گسترش می‌دهد و از آن به نفع خود استفاده می‌کند. وقتی آدریان، پس از بیدار شدن از کما، به راکی می‌گوید که برود و پیروز شود، این مانند اعلام یک رئیس‌جمهور یا نخست‌وزیر است که می‌گوید "ما شکست نخواهیم خورد"، این یک چیز الهام‌بخش است و البته چرخ‌های آموزش و مبارزه نهایی با آپولو کرید را به حرکت درمی‌آورد. و البته، استالونه، که دوباره نویسنده و کارگردان است، گزینه پایانی متفاوتی را از فیلم اول ارائه می‌دهد. این فیلم ممکن است خیالی و بی‌خطر باشد، اما استالونه دهه ۷۰ را با یک نمایش پرشور و قهرمانانه به پایان رساند. این یک سرگرمی خالص است که می‌توان با یک لیوان خون و یک گاو کبابی بر روی سیخ از آن لذت برد. راکی ۲ دنباله‌ای فوق‌العاده شایسته برای فیلم موفق ۱۹۷۶ است. داستان بلافاصله پس از پایان مبارزه اول آغاز می‌شود و به دنبال راکی است که تلاش می‌کند با شهرت جدید خود کنار بیاید و به زندگی عادی برگردد. این جنبه برای من بسیار تأثیرگذار بود. او بسیار کم دارد که به دنیای کارمندی ارائه دهد و مجبور می‌شود به زندگی کارهای دستی برگردد با تنها یک آرزوی واقعی: دوباره مبارزه کند. تضاد واقعی فیلم بین تمایل داخلی برای مبارزه و تأثیرات خارجی برای بازنشستگی است. در این مبارزه است که ما عمیق‌تر به روان راکی نفوذ می‌کنیم. او مردی شکسته و بدون اعتماد به نفس است که می‌خواهد بیشتر باشد و بیشتر انجام دهد. اما تنها استعدادی که دارد، مبارزه است. مسیر رسیدن به این درک ممکن است گاهی کند باشد، اما نتیجه کاملاً ارزشش را دارد. وقتی مبارزه تنظیم می‌شود و راکی متعهد می‌شود، فیلم به اوج خود می‌رسد و هرگز به زمین نمی‌نشیند. سکانس نهایی مبارزه شدید و انرژی‌بخش بود - یکی از بهترین تجربیات سینمای ورزشی که تا به حال داشتم. بازیگری در این فیلم بسیار بهتر است که با یک فیلمنامه بهبود یافته تقویت شده است. سیلوستر استالونه در اینجا عالی است و شیمی او با تالیای شییر فوق‌العاده است. این دو واقعاً با این شخصیت‌ها به اوج خود می‌رسند و به عنوان چهره‌های اصلی این فرنچایز ظاهر می‌شوند. حتی با وجود بهتر شدن فیلمنامه و دیالوگ‌های قابل هضم‌تر، کل فیلمنامه کمی ضعیف‌تر است. داستان فیلم اول کامل و تقریباً غیرقابل تکرار است. به طور کلی، این فیلم عالی است. این فیلم همه چیزهایی را که یک دنباله نیاز دارد انجام می‌دهد و تقریباً از پیش‌درآمد خود پیشی می‌گیرد.