فیلم The Lobster 2015

داستانی عجیب و غریب در آینده این فیلم از کارگردان نامزد اسکار «زهر مار» است. اگر با فیلم‌های معروف او آشنا باشید، این فیلم را بسیار دوست خواهید داشت. این بهترین فیلمی که در آینده دیده‌ام نیست، اما مانند دیگران داستانی دیستوپیایی است. یک کمدی سیاه و رمانتیک با داستانی قابل قبول، اجراهای خوب و به‌طور کلی یک سرگرمی دلپذیر. ریتم فیلم کمی دلسردکننده بود، اما به...

داستانی عجیب و غریب در آینده این فیلم از کارگردان نامزد اسکار «زهر مار» است. اگر با فیلم‌های معروف او آشنا باشید، این فیلم را بسیار دوست خواهید داشت. این بهترین فیلمی که در آینده دیده‌ام نیست، اما مانند دیگران داستانی دیستوپیایی است. یک کمدی سیاه و رمانتیک با داستانی قابل قبول، اجراهای خوب و به‌طور کلی یک سرگرمی دلپذیر. ریتم فیلم کمی دلسردکننده بود، اما به خاطر صحنه‌های غیرقابل پیش‌بینی‌اش مرا به خود مشغول کرد. بخش اول در یک هتل رخ می‌دهد که مقدمه‌ای برای دنیای عجیب و شرایطی است که داستان در آن آغاز می‌شود. وقتی به نیمه دوم منتقل شد، به‌ویژه پس از ورود ریچل وایس، کل سناریو به حالت رمانتیک غیرمعمولی تغییر کرد و تا پایان با یک چرخش ساده ادامه یافت. شخصیت کالین فارل چیزی شبیه به شخصیت فیلم «او» بود، اما نه همان فیلم و نه همان تم، جز ترکیب ژانرها. این فیلم خوبی بود و من از آن لذت بردم، اما نه به اندازه‌ای که دیگران گفته بودند. از نظر من، این فیلم برای یک بار تماشای خاصش قابل مشاهده است. 7/10 این تجربه‌ای عجیب بود، زیرا به تازگی یک مهلت 12 ساله خودخواسته بر روابط را به پایان رسانده‌ام، به خاطر چند رابطه بد که در مدت کوتاهی در اوایل 2000 داشتم. دیدن نوعی دیستوپیایی که در آن «مجرد بودن» به حدی منفور شده که حتی خلاف قانون است، بسیار جالب بود. هرگز فکر نمی‌کردم چنین وضعیتی ممکن باشد، اما روندهای اخیر در «درست‌گویی سیاسی» از یک سو و رادیکالیسم مذهبی و سیاسی از سوی دیگر نشان می‌دهد که متأسفانه هیچ چیز دیگر غیرممکن نیست. این ایده برای یک فیلم بسیار قابل توجه بود و هم موسیقی متن و هم فیلم‌برداری فوق‌العاده بودند. فیلمنامه عجیب و کارگردانی جسورانه باعث شد بهترین بازی‌ها را از کالین فارل، ریچل وایس و جان سی. ریلی ببینم. قطعا منتظر دیدن سایر فیلم‌های این نویسنده/کارگردان بی‌پروا هستم. امیدوارم دیدگاه‌های او ادامه یابد. این فیلم اولین کار به زبان انگلیسی یورگوس لانتیموس بود. واقعاً خنده‌دار بود. همه بازیگران باید دیالوگ‌های خود را با چهره‌ای بی‌احساس و بدون هیچ احساسی اجرا می‌کردند که در ابتدا بسیار عجیب بود. فیلمنامه و کارگردانی فیلم بسیار هوشمندانه بود و به‌خوبی تم‌های فیلم را برجسته کرد. این فیلم بسیار عجیب و منحصر به فرد بود و من واقعاً از آن لذت بردم. ★★★★ _لاپستر_ عجیب‌ترین داستان عاشقانه‌ای است که تاکنون دیده‌ام، اما با وجود اینکه چقدر برایم ناخوشایند بود، به شیوه‌ای غیرمنتظره به من برخورد کرد. داستان این فیلم فوق‌العاده منحصر به فرد است. ایده تبدیل شدن به یک حیوان اگر نتوانید عشق را پیدا کنید، به طرز عجیبی بهترین شکل خود را دارد. من کل فیلم را بسیار ترسناک یافتم و همیشه در انتظار آنچه که قرار است بیفتد، بودم و این حالت با موسیقی تند و تیز در پس‌زمینه هر صحنه تقویت می‌شد. یورگوس لانتیموس کل فیلم را به شیوه‌ای بسیار عجیب نوشته است. می‌فهمم که هدفش ایجاد آن احساس تند و گزنده بود، اما برای من نتیجه نگرفت. نمی‌توانستم از فکر کردن به اینکه فیلم چقدر بهتر می‌توانست بر من تأثیر بگذارد اگر احساس طبیعی‌تری داشت، دست بردارم. بازی در این فیلم فوق‌العاده است، طوری که همه می‌توانستند بی‌احساس بازی کنند اما همچنان احساسات واقعی را منتقل کنند، حتی اگر من به‌خصوص از این سبک خوشم نیامد. با وجود تمام شکایاتم، هنوز هم واقعاً از تجربه لذت بردم، حتی با بالا و پایین‌هایش. هنوز هم در مورد پایان فیلم در حال تفکر هستم و این همان چیزی است که یک فیلم باید شما را به آن احساس برساند. **نظر نهایی:** _خوب_