فیلم The Changeling 1980

**چطور مردی، جوزف؟** فیلم "چنجلینگ" به کارگردانی پیتر مدک و با همکاری راسل هانتر، ویلیام گِری و دیانا مداکس نوشته شده است. در این فیلم، جورج سی. اسکات در نقش جان راسل، آهنگسازی است که زندگی‌اش با مرگ همسر و دختر کوچک‌اش به هم می‌ریزد. او به سیاتل نقل مکان می‌کند و یک عمارت بزرگ به سبک گوتیک اجاره می‌کند تا در کارش غرق شود. اما...

**چطور مردی، جوزف؟** فیلم "چنجلینگ" به کارگردانی پیتر مدک و با همکاری راسل هانتر، ویلیام گِری و دیانا مداکس نوشته شده است. در این فیلم، جورج سی. اسکات در نقش جان راسل، آهنگسازی است که زندگی‌اش با مرگ همسر و دختر کوچک‌اش به هم می‌ریزد. او به سیاتل نقل مکان می‌کند و یک عمارت بزرگ به سبک گوتیک اجاره می‌کند تا در کارش غرق شود. اما به زودی متوجه می‌شود که او در این خانه تنها نیست و یک روح در آنجا وجود دارد که به شدت به کمک او نیاز دارد... در این فیلم خبری از نوجوان‌ها یا بازیگران زن با لباس‌های کم‌رنگ نیست، چرا که این یک فیلم ترسناک سنتی برای بزرگسالان است که یک معمای آزاردهنده در دل خود دارد و در پی حل آن است. نویسنده اصلی، راسل هانتر، بخش زیادی از فیلم را بر اساس تجربیات واقعی‌اش در زمان زندگی‌اش در یک خانه در دنور نوشته است. چه به او اعتقاد داشته باشید و چه نه، این موضوع از کیفیت اجرای فیلم "چنجلینگ" به عنوان یک فیلم ترسناک و درام خوب نمی‌کاهد. تعداد شخصیت‌ها در روایت محدود است و این امر باعث شده که فیلم از پرکننده‌ها و راه‌اندازی‌های ضعیف شخصیت‌ها که امروزه فیلم‌های ترسناک را آزار می‌دهد، آزاد باشد. همچنین باید اشاره کرد که این فیلم از تاریخ‌گذاری نیز رنج نمی‌برد، همان‌طور که فیلم "دیگران" با بازی نیکول کیدمن ۲۱ سال بعد نشان داد، یک داستان خانه تسخیر شده می‌تواند در هر دهه‌ای مؤثر باشد اگر نویسندگی و کارگردانی‌اش به درستی انجام شود. "چنجلینگ" هر دو را دارد و همچنین یک اجرای برجسته و باورپذیر از اسکات به عنوان بازیگر اصلی. مدک به خوبی می‌داند که یک خانه بزرگ عنصر کلیدی است. او از فضاهای بزرگ برای تأکید بر تنهایی راسل استفاده می‌کند و دوربینش را در صحنه‌ها می‌چرخاند (این یک خانه واقعی نیست، بلکه یک ساختار فوق‌العاده‌ای است که توسط طراحان ایجاد شده) تا احساس کند که یک روح در حال مشاهده وقایع است. خانه همیشه یکی از شخصیت‌های اصلی است و به عنوان پس‌زمینه‌ای ایده‌آل برای برخی از وقایع روحی عمل می‌کند (کار عالی از بخش صدا نیز). ترس‌ها واقعی هستند، اتاق زیرشیروانی تجسم ترس است، یک توپ لاستیکی، یک ویلچر، یک صحنه حمام، یک چاه آب قدیمی و حتی صدای ملایم جعبه موسیقی همه باعث می‌شوند که موهای پشت گردن به ایستند. و یک جلسه احضار روح هم داریم! بله، یک جلسه که ضبط شده است و بیشتر ترس را به ارمغان می‌آورد. همه اینها به همراه تنظیمات موسیقی فاخر از کن وانبرگ (تم جعبه موسیقی توسط هاوارد بلیک ساخته شده) اجرا می‌شود. آنچه این فیلم را از فیلم‌های معمول خانه تسخیر شده متمایز می‌کند، داستان جذاب و پیچیده‌ای است که برای گفتن دارد. داستانی از قتل، طمع، فریب و اندوه. بخش آخر این فیلم به طور معمول فراموش می‌شود وقتی که سخن از "چنجلینگ" به میان می‌آید. جان راسل به شدت در حال سوگواری است و این مانع می‌شود که او یکی از آن شخصیت‌هایی باشد که شما سرشان را به خاطر نرفتن از یک خانه پر از مشکل تکان دهید. فرآیند سوگواری‌اش، که او را به یک میزبان ایده‌آل برای خواسته‌های این روح تبدیل می‌کند، به این معناست که او هیچ ترسی ندارد، زیرا یک روح ناراحت نمی‌تواند به او بیشتر از آنچه که در حال حاضر آسیب می‌بیند، آسیب بزند. این یک تأمل بی‌نقص و یکپارچه در مورد اندوه است که به داستان گره خورده است. ربع آخر فیلم به سرزمین اکشن می‌لغزد که با توجه به ریتم نرم فیلم که مدک تا آن زمان حفظ کرده است، کمی ناگهانی به نظر می‌رسد. اما با وجود اینکه ترس‌ها رفته‌اند، داستان هوشمند به پایان خود می‌رسد و فیلم با پیروزی بسته می‌شود، بدون اینکه به راه‌حل‌های بی‌فکر متوسل شود. این فیلم برای کسانی که به فیلم‌های خانه تسخیر شده علاقه‌مندند، ضروری است؛ به خصوص اگر به ساختار کند و معماهای واقعی نیز علاقه دارید. **نمره: ۹/۱۰**