فیلم Farewell My Concubine 1993

فیلمی عالی. واقعاً کنجکاو بودم که این فیلم را ببینم، زیرا به یاد می‌آورم که این اولین فیلم چینی بود که دیدم. قبل از تماشای آن، کمی درباره‌اش مطالعه کردم و بسیار تحت تأثیر قرار گرفتم که چگونه این فیلم در غرب موفق عمل کرد و توانست خشم سانسورچیان کمونیست چین را برانگیزد. اما از این می‌ترسیدم که به طور کامل برای آنچه که در انتظارم...

فیلمی عالی. واقعاً کنجکاو بودم که این فیلم را ببینم، زیرا به یاد می‌آورم که این اولین فیلم چینی بود که دیدم. قبل از تماشای آن، کمی درباره‌اش مطالعه کردم و بسیار تحت تأثیر قرار گرفتم که چگونه این فیلم در غرب موفق عمل کرد و توانست خشم سانسورچیان کمونیست چین را برانگیزد. اما از این می‌ترسیدم که به طور کامل برای آنچه که در انتظارم بود آماده نباشم. در واقع، این فیلم به معنای واقعی کلمه بسیار خشن و brutal است. کارگردان، کائی‌گه چن، یک کتاب معروف و معتبر را برای فیلمش انتخاب کرده، اما تمام تمرکز را بر روی واقع‌گرایی تقریباً حسی گذاشته است. این فیلم یک حماسه است که دوره‌ای طولانی را در بر می‌گیرد، از سال 1924 تا 1977، یعنی سال‌های پرآشوبی در تاریخ چین که شامل کل دوره جنگ علیه ژاپن و اشغال منچوری، همچنین انقلاب فرهنگی مائوئیستی است. در عین حال، پشت صحنه اپرای کانتونی، یک سبک فرهنگی سنتی چینی را فاش می‌کند. در این فیلم، دو شاگرد جوان در یک مدرسه اپرا زندگی سخت و ناخوشایندی را تجربه می‌کنند، با کتک‌کاری‌های روزمره و انواع سوءاستفاده‌ها، از جمله سوءاستفاده جنسی. یکی از آن‌ها نقش شخصیت‌های زن داستان‌ها را بازی می‌کند، مانند یک ترنس‌وستیت، زیرا حضور زنان در صحنه ممنوع است. در طول فیلم، بین زندگی و هنر، سردرگمی زیادی وجود دارد و ما اغلب احساس می‌کنیم که این بازیگران در حال مخلوط کردن واقعیت و نقش‌هایشان هستند و زندگی واقعی‌شان را به روی صحنه منتقل می‌کنند. من هیچ‌یک از بازیگران این فیلم را نمی‌شناسم، اما واقعاً از کار کلی آن‌ها و نحوه بازی‌شان در کنار یکدیگر لذت بردم. فیلم همچنین سناریوهای فوق‌العاده‌ای دارد که پر از جزئیات واقعی است، مانند ساخت ساختمان‌ها و فانوس‌ها. لباس‌های بازیگران نیز شایسته تحسین هستند، به‌ویژه شخصیت‌های اپرا با تمام آن پارچه‌ها و آرایش‌های قوی صورت. در نهایت، باید به فیلم‌برداری فوق‌العاده، تیتراژ آغازین عالی و موسیقی متن اشاره کنم.