فیلم Bethany 2017

برخی از فیلم‌سازان جشنواره ترسناک، چالش شکل‌دهی و قالب‌بندی ژانر وحشت را با دیدگاه تخیلی خود به خوبی می‌پذیرند. ژانر وحشت، بوم وسیعی از ترس و تنش است که فیلم‌سازان می‌توانند به‌هنگام انتقال هنری احساسات مختلف، آن را دستکاری کنند. جیمز کالن برساک، نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده، در این زمینه متفاوت نیست و به‌طور خاصی به هوس‌های وحشت‌آور خود در **بتنی** می‌پردازد. داستان **بتنی** روایتی...

برخی از فیلم‌سازان جشنواره ترسناک، چالش شکل‌دهی و قالب‌بندی ژانر وحشت را با دیدگاه تخیلی خود به خوبی می‌پذیرند. ژانر وحشت، بوم وسیعی از ترس و تنش است که فیلم‌سازان می‌توانند به‌هنگام انتقال هنری احساسات مختلف، آن را دستکاری کنند. جیمز کالن برساک، نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده، در این زمینه متفاوت نیست و به‌طور خاصی به هوس‌های وحشت‌آور خود در **بتنی** می‌پردازد. داستان **بتنی** روایتی کابوس‌وار است که در دل وحشت سنتی ریشه دارد و به اندازه‌ای سوررئال است که تا حدی جذاب به نظر می‌رسد، اما در ارائه‌ی تراژیک خود، به‌طور مکرر فضایی غم‌انگیز را به تصویر می‌کشد. با این حال، برساک که در دهه بیست زندگی‌اش به‌سر می‌برد، پتانسیل زیادی پشت دوربین دارد و می‌توان شور و اشتیاق او را در تلاش‌های ماورایی‌اش در **بتنی** مشاهده کرد. با این وجود، اثر 90 دقیقه‌ای او به‌طرز خسته‌کننده‌ای تکراری و تولیدشده به نظر می‌رسد. **بتنی** تقریباً به فرمول آشنا و عذاب‌آور وحشت پایبند است و آرزو می‌شود که ای کاش برساک جرات انحراف از چنین فرمت شناخته‌شده‌ای را داشت تا شاید اثرش از یک چرخش غیرقابل پیش‌بینی بهره‌مند می‌شد. در واقع، **بتنی** لیستی از کلیشه‌های خورنده‌ای است که شامل عوامل شناخته‌شده‌ای از یک خانه جن‌زده، دختر کوچکی که تحت تسخیر قرار گرفته، اتفاقات عجیب در تاریکی، بی‌توجهی و عدم اطمینان همسر و حضور دردناک مادر در سایه‌ها می‌شود. متأسفانه، برساک عملاً یک نمایش دمدمی‌مزاج را ارائه می‌دهد چرا که تمام عناصر نامشخص و عجیب در **بتنی** به‌گونه‌ای به هم چسبیده‌اند که داستانی کسل‌کننده و تنش‌آور را روایت کنند. داستان ترسناک به‌طور مشترک بر اساس شخصیت آرتور (که توسط زک وارد، یکی از نویسندگان فیلم، بازی شده است) و همسرش کلر (با بازی استفانی استس) بنا شده است. تصمیم آرتور برای نقل مکان به یک خانه بزرگ و در حال تخریب که به او به ارث رسیده، هزینه‌بر خواهد بود. به‌ویژه اینکه این خانه، منزل کلر در دوران جوانی‌اش بوده است. هر دو شخصیت آرتور و کلر در تضاد هستند، هرچند که فیلمنامه ناتمام، بار اصلی آشفتگی را بر دوش کلر می‌گذارد که با خاطرات ناخوشایند دوران کودکی‌اش دست و پنجه نرم می‌کند. به طور طبیعی، خانه ترسناک تمام آشفتگی‌ها و فسادهای ذهنی را که کلر (که توسط آنا هار بازی شده) در دوران کودکی‌اش تحمل کرده، دوباره به او یادآوری می‌کند. همچنین، دوست خیالی کلر به نام "بتنی" که روحی مداخله‌گر است و به شدت به توجه او نیاز دارد، او را بیشتر تحت فشار قرار می‌دهد. اما بتنی نمی‌تواند نادیده گرفته شود و اوضاع زیر سقف ترسناک خانه به شدت وخیم می‌شود. بنابراین، کلر در مواجهه با توهمات مکرر خانگی‌اش باید چه کار کند؟ چگونه می‌تواند بر شیاطین شخصی‌اش غلبه کند، در حالی که دچار یک بحران شناختی و عدم کنترل واقعیت است؟ برای شروع، روانشناس کلر و آرتور، دکتر براون (با بازی کمدین غیرمعمول تام گرین) تلاش می‌کند تا به عمق مشکل بیمار ناامیدش پی ببرد. **بتنی** می‌خواهد به‌طور قهری وضعیت روانی قهرمان مضطربش را مورد بررسی قرار دهد که این ایده‌ای جالب به نظر می‌رسد. با این حال، نویسندگان فیلم، برساک و وارد، در این زمینه ضعیف عمل می‌کنند چرا که فیلم عمق، ساختار یا محدودیت‌های خلاقانه‌ای برای تحقق چنین آشکاری در مورد ظرفیت روانی یک زن آسیب‌دیده ندارد. این احساس بیشتر شبیه یک تیزر کسل‌کننده است تا یک استراتژی دقیق برای بررسی دینامیک‌های ناکارآمد یک زن شکسته با گذشته‌ای پر از چالش. تماشاگران نسبت به اینکه آیا عذاب روحی کلر واقعی است یا به‌طور اغراق‌آمیزی از تخیل معوج او نشأت می‌گیرد، بی‌تفاوت می‌شوند. متأسفانه، تکنیک‌های ناهنجاری که برساک (و بازی گیج‌کننده استس) با استفاده از فلاش‌بک‌ها و یادآوری‌های مبهم به کار می‌برد، بسیار مصنوعی به نظر می‌رسند. در سال‌های اخیر، آثار وحشت دیگری وجود داشته‌اند که به موضوعات مشابهی از یک زن گم‌شده که در یک خانه وحشتناک دچار جنون می‌شود پرداخته‌اند و به‌طرز بهتری از سوی تماشاگران استقبال شده‌اند. فیلم‌هایی مانند _چشمان مادر من_ اثر نیکلاس پسس و _دارلینگ_ اثر میکی کینگز از 2016 به راحتی می‌توانند بر اساس همین ایده، از **بتنی** برتر باشند. علی‌رغم این انتقادات، **بتنی** دارای عملکردهای نسبتاً قابل قبولی به‌ویژه از سوی بازیگران پشتیبان بهتر شناخته‌شده است. تام گرین در نقش روان‌شناسی که به بررسی ذهن پرتنش کلر می‌پردازد و شانون دوهرتی در نقش مادری که دچار خطا شده، به خوبی ایفای نقش می‌کنند. به‌روشنی، تماشاگران بارها و بارها این حرکات غم‌انگیز را در **بتنی** دیده‌اند، بنابراین هیچ چیز واقعاً متمایز یا جسورانه‌ای وجود ندارد که نشان دهد این اثر وحشتناک چیزی بیشتر از یک تجربه عادی و بی‌نظیر است. واقعاً افسوس که در این اثر، گوشت بیشتری در اطراف درام‌های خانگی یک زن آسیب‌دیده وجود ندارد که به مرز تخریب توهمی برسد.