فیلم Johnny Guitar 1954

"شما چیزی جز یک ولگرد راه‌آهن نیستید که شایستگی زندگی در میان انسان‌های شرافتمند را ندارد." فیلم "Johnny Guitar" ساخته جمهوری پیکچرز و به کارگردانی نیکلاس ری است. این فیلم نوشته فیلیپ یوردان است که بر اساس رمانی از روی چنسلور اقتباس شده و بازیگرانی چون جوآن کراوفورد، استرلینگ هایدن، مرسدس مک‌کمبریج، وارد بوند، ارنست بورگنین و اسکات برادی در آن نقش‌آفرینی می‌کنند. موسیقی این فیلم...

"شما چیزی جز یک ولگرد راه‌آهن نیستید که شایستگی زندگی در میان انسان‌های شرافتمند را ندارد." فیلم "Johnny Guitar" ساخته جمهوری پیکچرز و به کارگردانی نیکلاس ری است. این فیلم نوشته فیلیپ یوردان است که بر اساس رمانی از روی چنسلور اقتباس شده و بازیگرانی چون جوآن کراوفورد، استرلینگ هایدن، مرسدس مک‌کمبریج، وارد بوند، ارنست بورگنین و اسکات برادی در آن نقش‌آفرینی می‌کنند. موسیقی این فیلم را ویکتور یانگ ساخته و آهنگ اصلی آن با صدای پگی لی اجرا شده و هری استرادلینگ سینیر نیز فیلم‌برداری را به عهده داشته است. در حاشیه یک شهر دامداری در آریزونا، یک سالون به مدیریت وینانا (کراوفورد) فعالیت می‌کند. این مکان شلوغ نیست و مشتریان آن بیشتر از نوع خشن هستند، به‌ویژه "دنسینگ کید" (برادی) و باند او. به درخواست وینانا، عشق سابقش، جانی گیتار (هایزن)، به عنوان سرگرمی موسیقیایی به آنجا می‌آید، اما او وارد یک جنگ می‌شود؛ جنگی بین وینانا و اهالی شهر به رهبری اما اسمال (مک‌کمبریج) که شخصیتی خبیث و انتقام‌جو دارد. "Johnny Guitar" نام‌های زیادی به خود گرفته است. از سوی برخی به عنوان یک بیانیه فمینیستی، یک تمثیل ضد مک‌کارتیسم و اثری مملو از سرکوب‌های جنسی و آرزوها یاد شده و در عین حال منتقدانی نیز آن را زباله و کم‌ارزش می‌دانند. آنچه که بلافاصله مشخص است این است که پس از تماشای آن، به احتمال زیاد فراموش نخواهد شد، هر کدام از طرفین که باشید. این فیلم تولیدی پر از مشکل بود و هایدن و مک‌کمبریج ابراز نارضایتی از کراوفورد کردند و کراوفورد نیز با اصرار بر اینکه شخصیت وینانا باید نقش بیشتری در تسلط بر فیلم داشته باشد، به این نارضایتی پاسخ داد. طرفداران فیلم همیشه به خاطر حسادت کراوفورد سپاسگزار خواهند بود، زیرا او به خواسته‌اش رسید و اگر او از پروژه خارج می‌شد، فیلم به سرنوشت ناگواری دچار می‌شد. تغییر در تأکید و زیر پا گذاشتن نقش‌های جنسیتی است که "Johnny Guitar" را به فیلمی منحصر به فرد و جذاب تبدیل می‌کند. زمانی که این فیلم در آمریکا اکران شد، با استقبال سردی مواجه شد، اما در اروپا، به‌ویژه در فرانسه، کارگردانان موج نو تحت تأثیر قرار گرفتند و فیلم به مرور زمان به یک اثر کالت تبدیل شد. به‌طوری که امروزه شخصیت‌های مشهوری مانند مارتین اسکورسیزی به آن اشاره می‌کنند. اما چه چیزی باعث شده است تا طرفداران این فیلم را چنین دوست داشته باشند؟ با دور شدن از روایت شگفت‌انگیز، جایی که دو زن شخصیت‌های اصلی در دنیای مردانه‌ای هستند و درام روان‌کاوانه از هر کادر به بیرون می‌زند، این فیلم یک نقطه قوت تکنیکی است که ری دینامیک‌های جنسی پیچیده را به هم می‌آمیزد. تکنیک "Trucolor" هرگز به این زیبایی نبوده و این تصویر به طور خاص مناسب است. عکاسی از سدوونا توسط استرادلینگ، به‌ویژه رنگ‌های قرمز و قهوه‌ای مناظر، به سادگی زیباست. با موسیقی احساسی و اثرگذار از یانگ، این فیلم یکی از خوشایندترین تولیدات وسترن جمهوری است. بازیگران با انتقادات زیادی مواجه شدند، به‌ویژه به خاطر اینکه برخی از آنها در بازی خود اغراق کردند. اما من این را نمی‌پذیرم، به‌خصوص که داستان با حرارت دنبال می‌شود. کراوفورد به خوبی از عهده‌ی نقش برمی‌آید و با چشمان سیاه، لب‌های قرمز و فک مردانه‌اش، نقش مالک زمین قوی‌هویتی را ایفا می‌کند که به عشق نیاز دارد. مک‌کمبریج به عنوان دشمن او، فیلم را می‌دزدد؛ شدت بازی او به قدری است که کراوفورد حق داشت حسادت کند. او شخصیتی روانی و خبیث است که از نظر جنسی ناکام مانده و در یک صحنه انتقامی به طرز خاصی خوشحالی خود را نشان می‌دهد. این یک اجرای فوق‌العاده و ترسناک است. هایزن نیز آنچه را که بهترین کارش است، انجام می‌دهد و به گونه‌ای نزدیک به پارودی عمل می‌کند، اما هرگز به تحقیر نزدیک نمی‌شود. جذابیت او فوق‌العاده است و در نقش خود مانند فنری جمع شده است که منتظر باز شدن است. در حالی که بوند (پروتستان)، برادی (عصبی) و بورگنین (وحشی) در نقش‌های مکمل بسیار مؤثر هستند. اشاره ویژه‌ای نیز به جان کارادین، که یک شخصیت فرعی را بازی می‌کند و به لطف این بازیگر پرکار، در صحنه پایانی به یادماندنی می‌شود. به جز برخی از کارهای سخیف در پس‌زمینه و انتخاب‌های غیرقابل باور شخصیت، این فیلم نزدیک به نابغه است. به نظر من، این یکی از آثار بزرگ ژانر وسترن است، بنابراین من به عنوان یک عضو وفادار به کالت "Johnny Guitar" محسوب می‌شوم. 9/10 **یک وسترن کالت دهه ۵۰ که رنگارنگ، ملودراماتیک، سوررئالیستی و خیره‌کننده است.**