فیلم Suspiria 2018

نقد "Suspiria" اثر لوکا گواداگنینو هیچ کلامی برایم نیاورد. وحشت در این فیلم با هیچ‌چیز دیگری که تا به حال شنیده‌ام یا دیده‌ام قابل مقایسه نیست. فیلم "Suspiria" لوکا با هیچ‌یک از آثار استودیوهای بزرگ سینمایی نظیر کلمبیا، پارامونت، فاکس قرن بیستم، دیزنی و امثال آن قابل مقایسه نیست. کارگردان لوکا گواداگنینو از درام LGBTQ+ "Call Me By Your Name" به یک مطالعه روان‌شناختی و پیشرو...

نقد "Suspiria" اثر لوکا گواداگنینو هیچ کلامی برایم نیاورد. وحشت در این فیلم با هیچ‌چیز دیگری که تا به حال شنیده‌ام یا دیده‌ام قابل مقایسه نیست. فیلم "Suspiria" لوکا با هیچ‌یک از آثار استودیوهای بزرگ سینمایی نظیر کلمبیا، پارامونت، فاکس قرن بیستم، دیزنی و امثال آن قابل مقایسه نیست. کارگردان لوکا گواداگنینو از درام LGBTQ+ "Call Me By Your Name" به یک مطالعه روان‌شناختی و پیشرو در نسخه خود از فیلم مشهور داریو آرجنتو در سال 1977 "Suspiria" منتقل شده است. امروزه فیلم‌های وحشت مرا نمی‌ترسانند. فیلم‌های وحشت قرن بیست‌ویکم به نظر می‌رسد که درگیر خشونت غیرضروری، خطوط داستانی تکراری و بازیگران با شخصیت‌پردازی‌های ناپخته هستند. "Suspiria" لوکا — فیلم وحشت 2018 — مرا نترساند. "Suspiria" لوکا مرا ناراحت کرد. این فیلم به آرامی تنش را ایجاد کرد، اما همچنین با جذابیت خامش مرا مجذوب خود کرد — "Suspiria" ضربه نهایی‌اش را وارد کرد و با یک عمل ششم کابوس‌وار و یک اپیلوگ به پایان رسید. "Suspiria" آرجنتو به نوعی فیلمی فراتر از زمان خود است. این فیلم که در سال 1977 منتشر شده، تازه و مدرن به نظر می‌رسد — تمرکز "Suspiria" آرجنتو بر رنگ‌های نئون و خشونت — و موسیقی پروگ راک و ضرب‌آهنگ از گروه "Goblin". با این حال، کارگردان داریو آرجنتو از "Suspiria" لوکا خوشش نمی‌آید. آرجنتو ادعا می‌کند که این فیلم فاقد روح، ترس و موسیقی است — او فکر می‌کند طراحی زیباست، پس گواداگنینو باید کار درست را انجام داده باشد. "Suspiria" لوکا فیلمی است متفاوت که به خاطر جسارتش به خود تبدیل شده. "Suspiria" لوکا از نظر نحوه روایت داستان در شش "عمل" مختلف و مستقل که با یک اپیلوگ پایان می‌یابد — "Suspiria" با محیط غم‌انگیز و سیاه‌وسفیدش که رنگ‌آمیزی و روایت بصری غیرمتعارف را تکمیل می‌کند — "Suspiria" با واقع‌گرایی غم‌انگیز، جادوگری اسرارآمیز و جادو سیاه — "Suspiria" با تصاویری خیره‌کننده؛ سینتکس‌های غیرقابل توضیح؛ و نمایش خودمانی. وحشت در "Suspiria" لوکا بسیار فراتر از تصاویر نفرت‌انگیز ساده است — خشونت در "Suspiria" لوکا کم و نادر است، اما به همان اندازه احشایی و نفرت‌انگیز است — برهنگی در "Suspiria" لوکا تماماً زنانه است، به جز یک مرد. سیاست و رقص در "Suspiria" لوکا برای درک "Suspiria" 2018 حیاتی است. رقص جادوگری و طلسم‌ها را به همراه دارد، و با آن — احساسات بی‌رحمانه، زنانه، قدرت و خامی را منتقل می‌کند. پاییز آلمان 1977، زمانی که "Suspiria" لوکا در زمانی قرار دارد که برلین به شرق و غرب تقسیم شده است (و زمانی که "Suspiria" آرجنتو منتشر شد). ربودن هواپیمای لوفت‌هانزا و گروه RAF. ذکر رایش سوم توسط دکتر کلمپرر به عنوان دینی و توهمی. اینکه چه چیزی واقعیت است و چه چیزی نیست. در مورد "Suspiria" لوکا چیز دراماتیکی وجود دارد. دکتر لوتس کلمپرر در از دست دادن همسر محبوبش، آنکه، در کشتار دسته‌جمعی. سارا در از دست دادن دوست محبوبش، پاتریشیا. مادام بلانک در آغاز عشق به دختر تازه‌اش، فقط برای پشیمانی از آنچه برایش انجام داده است. سه دختر در مراسم خواهان مرگ هستند، تا یک بوسه مادری دریافت کنند و سپس بمیرند. ناتوانی کلمپرر در متوقف کردن آنچه شاهدش بوده از طریق روان‌درمانی؛ وضعیت بی‌چاره‌اش در پایان. حافظه‌اش پاک شده تا او را از گناهش و آنچه که باید شاهدش باشد، رها کند. داکوتا جانسون؛ تنها بازیگر از سه‌گانه بد "Fifty Shades". داکوتا جانسون به طرز شگفت‌انگیزی ناراحت‌کننده، زنانه، جنسی، مادری و غیرقابل درک می‌شود. تیلدا سوینتن — همتای او، لوتس ابرسدورف. نقش تیلدا سوینتن به عنوان یک مادری و بنیان‌گذار یک گروه جادوگری؛ نقش لوتس ابرسدورف به عنوان یک روان‌پزشک شکاک؛ یک بیوه داغدار. کلویی گریس مورتز به عنوان زنی با مشکلات سیاسی؛ زنی ناپایدار؛ زنی پارانوئید. عملکرد همه در نقش‌هایشان کاملاً متوسط به نظر می‌رسید — عملکرد متوسط همه در نقش‌هایشان واقعیت را به فیلم پیوند می‌زند. تیم موسیقی تام یورک کار خوبی انجام داد. موسیقی تام یورک برای "Suspiria" لوکا حال و هوای یک گروه پروگ-راک دهه 70 را با یک حس محیطی و آزمایش‌های پیانو ایجاد کرد؛ اگر بخواهیم موسیقی تام یورک را قضاوت کنیم، این یک مجموعه خوب از آهنگ‌هاست که باید یک آلبوم دوگانه رادیوهد باشد نه یک موسیقی متن. البته، موسیقی تام یورک همیشه با "Suspiria" لوکا همخوانی نداشت؛ برخی از صحنه‌ها با قطعات تام یورک حال و هوای صحنه‌ها را به هم می‌ریخت، اما به شیوه‌ای مشابه با موسیقی "Goblin" برای "Suspiria" آرجنتو. فیلمی که مرا به شدت نگران کرد و در ناخودآگاهم ترسید. فیلمی که وقتی افسرده بود، مرا افسرده کرد. یک اثر چندوجهی، "Suspiria" لوکا گواهی ریشه‌دار در زنانه‌گی و مادری است. "Suspiria" لوکا فیلمی است بدون کلمات.