فیلم Black Narcissus 1947

آیا فکر می‌کنید خوب است که او احساس اهمیت کند؟ فیلم «نرگس سیاه» به کارگردانی مایکل پاول و امریس پرسبرگر ساخته شده که فیلمنامه را از رمان هم‌نام رمر گودن اقتباس کرده‌اند. بازیگران اصلی این فیلم شامل دبورا کر، سابو، ژان سیمنز، دیوید فارار، فلورا رابسون و کاتلین بایرون هستند. موسیقی این فیلم توسط برایان ایزدیل و تصویربرداری آن توسط جک کاردیف انجام شده است. گروهی از...

آیا فکر می‌کنید خوب است که او احساس اهمیت کند؟ فیلم «نرگس سیاه» به کارگردانی مایکل پاول و امریس پرسبرگر ساخته شده که فیلمنامه را از رمان هم‌نام رمر گودن اقتباس کرده‌اند. بازیگران اصلی این فیلم شامل دبورا کر، سابو، ژان سیمنز، دیوید فارار، فلورا رابسون و کاتلین بایرون هستند. موسیقی این فیلم توسط برایان ایزدیل و تصویربرداری آن توسط جک کاردیف انجام شده است. گروهی از راهبه‌ها به هیمالیا سفر می‌کنند تا در کاخ متروکه موپو یک مدرسه و بیمارستان راه‌اندازی کنند. پس از راه‌اندازی در ارتفاعات کوهستان، برخی از راهبه‌ها جذب جذابیت حسی این مکان می‌شوند. این موضوع باعث بروز مشکلاتی می‌شود زیرا شیطان‌های درونی آنها شروع به بروز می‌کنند. نقد خاصی برای شما ندارم؛ چرا که با توجه به در دسترس بودن آثار مفصل در مورد این فیلم در طول سال‌ها، تکراری به نظر می‌رسد. همچنین، من واقعاً با ۹۹ درصد آنچه قبلاً در مورد این فیلم گفته شده موافقم. آیا چیز جدیدی برای گفتن وجود دارد؟ به نظرم خیر. «نرگس سیاه» یک تجربه است، نوعی سرود به سینمای معنوی و نمادی از شکوه بصری. برخی آن را یک شاهکار می‌نامند، در حالی که دیگران می‌گویند کمی کمتر از آن است، اما به هر حال اکثریت فیلم‌دوستان موافقند که این فیلمی با مهارت‌های قابل توجه است. با این حال، اگرچه در مقیاس بزرگ این مسئله کوچک است، داستان فیلم کمی نحیف است و برخی از شخصیت‌های اصلی راهبه‌ها در اینجا واقعاً بیش از حد فیلمی و زیبا هستند؛ منظورم این است که نمی‌خواهم به هزاران راهبه واقعی در جهان توهین کنم، اما قطعاً هیچ‌کدام به جذابیت کر و بایرون در اینجا نمی‌رسند! می‌توانی حس کنی که اینجا تقابل یک بصری‌ساز و یک داستان‌نویس است که سعی در پیدا کردن نقطه مشترک دارند، اما بصری‌ساز (پاول) در این فیلم برتری دارد و فیلم‌دوستان در سرتاسر جهان از این موضوع بهره‌مند هستند. با بازیگران بااستعداد، نقاشی‌های مات و تکنیکالر زیبا که ارگاسم چشمی را تضمین می‌کند و تنش حسی که از سقف چکه می‌کند، «نرگس سیاه» یک یادگار از سینمای بریتانیا است. این اثر به ما ارائه شده توسط دو کارگردانی که هر ستایشی به آنها به‌طور قطع توجیه‌پذیر است. نمره: ۹ از ۱۰ از همان ابتدا، تصویر برداری فوق‌العاده جک کاردیف صحنه‌ای کامل برای داستان بی‌نظیر «خواهر کلودا» (دبورا کر) فراهم می‌کند که به گوشه‌ای دورافتاده در شمال هند فرستاده می‌شود تا در یک کاخ قدیمی و سرد یک مدرسه و بیمارستان تأسیس کند. او همراه با یک جمعیت کنجکاو از راهبه‌ها - فلورا رابسون، جنی لائر، جودیت فرس و کاتلین بایرون - باید با عوامل محیطی و شیطان‌های فراوانشان مبارزه کنند تا پروژه‌شان به‌خوبی پیش برود - هیچ‌کدام از این‌ها با حضور دیوید فارار که به نظر می‌رسد بهترین و بدترین‌ها را از کر و بایرون به عنوان «خواهر روث» بیرون می‌آورد، تسهیل نمی‌شود؛ کسی که در مرز بین عقل و ناامیدی تقریباً شیطانی قدم می‌زند. داستان به بسیاری از مسائل پساکولونیالیسم هند، از جمله فقر، سوءتغذیه، بی‌سوادی و مسیحیت می‌پردازد - میان کسانی که باور دارند و کسانی که می‌خواهند - و ایمان هر یک از این زنان را به روش‌های مختلف و قوی آزمایش می‌کند. اجرای فوق‌العاده‌ای از مای هالت به عنوان نگهدارنده‌ای که کمی دیوانه است و او را «عمه» می‌نامند، وجود دارد که به‌طور برابر وحشیانه و حکیمانه عمل می‌کند. دیالوگ‌ها هوشمندانه هستند - در اینجا در میان شدت، شوخ‌طبعی وجود دارد و فیلم دارای جاذبه‌ای است که احساس واقعی مشارکت در زندگی این شخصیت‌های ناقص را ایجاد می‌کند. برای برخی، این کاخ مانند شانگری‌لا به نظر می‌رسد؛ برای دیگران صرفاً یک زندان با منظره‌ای باشکوه است... **_در میانه دنیای مادی و آسمانی در هیمالیاهای جنوبی_** گروهی از راهبه‌های نیکوکار سعی می‌کنند یک دیر را در بالای دارجلینگ در شمال شرقی هند در یک کاخ ویران شده که قبلاً محل زندگی حرمسرا بوده، تأسیس کنند. دبورا کر در نقش خواهر رئیس بازی می‌کند و دیوید فارار به عنوان نماینده شاهزاده محلی ظاهر می‌شود. بر اساس رمان سال ۱۹۳۹، «نرگس سیاه» (۱۹۴۷) یک درام روانشناختی است که در زمینه شگفت‌انگیز شمال هند روایت می‌شود. این فیلم در بریتانیا فیلمبرداری شده و مناظر آن با استفاده از شیشه‌های شفاف و مینیاتورهای آویزان به خوبی ایجاد شده است. پس‌زمینه‌ها عکس‌های سیاه و سفید بزرگ‌شده هستند که دپارتمان هنری با رنگ‌های خیره‌کننده و گچ‌های پاستل به زیبایی تزیین کرده است. در حالی که زیبایی کر در فلاش‌بک‌ها به نمایش گذاشته می‌شود، کاتلین بایرون در بخش پایانی در این زمینه برجسته می‌شود؛ او خیره‌کننده است. در عین حال، ژان سیمنز به عنوان دختر بومی که توجه «ژنرال» (سابو) را جلب می‌کند، جذاب است؛ او در زمان فیلمبرداری تنها ۱۷ سال داشت. از سوی دیگر، فارار به خوبی در نقش مردی با سینه‌موهای پرپشت بازی می‌کند. دکورها، پس‌زمینه‌ها و بازیگران خوش‌منظر هستند، اما زیرمتن‌های مربوط به وضعیت انسانی در یک دنیای سقوط‌کرده نیز به همان اندازه جالب است. همه ما باید بر روی تیرک تعادل بین دنیای مادی و مقدس راه برویم و در هر لحظه در جایی که فکر می‌کنیم بهترین است، قرار بگیریم. تصادفی نیست که کلودا (کر) و روث (بایرون) در زیر لباس‌های خود شباهت‌های ظاهری دارند و هر دو در یک رقابت نانوشته با جانب مادی خود برانگیخته شده توسط شخصی خاص هستند. «نرگس سیاه» با هوشمندی به روشی کم‌اهمیت روی می‌آورد. ما می‌دانیم که چه اتفاقی در زیر سطح در حال وقوع است، اما به‌طور واضح بیان نمی‌شود. فیلم‌های ضعیف‌تر برای «شگفت‌زده کردن» بیننده به یک صحنه عاشقانه پرشور نیاز دارند در حالی که این فیلم به جای آن انتخاب می‌کند که فقط دستان را به هم فشرده کند. این فیلم ۱ ساعت و ۴۱ دقیقه طول می‌کشد و در استودیوهای پاین‌وود در غرب لندن فیلمبرداری شده است، با برخی صحنه‌های جنگلی که در جنوب لندن در لاور بییدینگ، هورشام، وست ساسکس انجام شده است. صحنه‌های ایرلندی در شهرستان گالوی در جزیره زمردی فیلمبرداری شده‌اند. نمره: B+/A-