فیلم Under the Tree 2017

**خوب اما فراموش‌شدنی** این روزها در هوا چیزهای وحشتناکی وجود دارد و به نظر می‌رسد به نقطه‌ای رسیده‌ایم که واقعاً وجود ما را در این سیاره تهدید می‌کند. اگر به بزرگ‌ترین روایت زمان‌های ما، یعنی تغییرات اقلیمی، نگاه کنیم، دقیقاً همین موضوع را می‌بینیم. کل جهان باید دور هم جمع شود و از یک سبک زندگی خاص دست بکشد، اما به نظر می‌رسد که ما نمی‌توانیم...

**خوب اما فراموش‌شدنی** این روزها در هوا چیزهای وحشتناکی وجود دارد و به نظر می‌رسد به نقطه‌ای رسیده‌ایم که واقعاً وجود ما را در این سیاره تهدید می‌کند. اگر به بزرگ‌ترین روایت زمان‌های ما، یعنی تغییرات اقلیمی، نگاه کنیم، دقیقاً همین موضوع را می‌بینیم. کل جهان باید دور هم جمع شود و از یک سبک زندگی خاص دست بکشد، اما به نظر می‌رسد که ما نمی‌توانیم این کار را انجام دهیم. همه ما یک هدف داریم و واقعاً باید به نوعی سازش کنیم و نسبت به یکدیگر توجه داشته باشیم - و اگر این کار را نکنیم، آینده فرزندان‌مان را به خطر می‌اندازیم. اما باز هم نمی‌توانیم این کار را انجام دهیم. چقدر بدبختانه است؟ این طرز تفکر و زندگی فردگرایانه وحشتناک که واقعاً از سوی جامعه سرمایه‌داری ما تشویق می‌شود. در طول توسعه این فیلمنامه سعی کردم روایت را باز کنم تا پذیرای تفسیرهای مختلف از این ایده‌ها باشد. در پایان به نوعی افسانه تبدیل می‌شود که تمثیل بزرگ‌تر آن زندگی در یک جامعه و در صلح با دیگر انسان‌هاست. از این منظر می‌توانید این داستان را به عنوان داستانی درباره دو ملت، گروه قومی یا مذهبی مختلف و متضاد بخوانید - فکر می‌کنم این داستان‌ها برخی موارد مشترک با مسائلی که می‌توانیم با همسایگان‌مان داشته باشیم، دارند. هر کسی که چیزی درباره سینمای اسکاندیناوی می‌داند، دو چیز را می‌شناسد. اول اینکه نوآر اسکاندیناوی این روزها بسیار محبوب است. این اصطلاح ابتدا برای توصیف داستان‌های جنایی از دیدگاه پلیس استفاده می‌شد و اکنون به گونه‌ای گسترده‌تر به برنامه‌های تلویزیونی و فیلم‌ها ارتباط دارد. دوم اینکه کمدی‌های اسکاندیناوی به شدت سیاه هستند و اغلب تماشاگران غیر اسکاندیناوی را در این فکر فرو می‌برد که "آیا واقعاً این یک کمدی بود؟" نه به این دلیل که آن‌ها آن را خنده‌دار نیافتند، بلکه به این دلیل که مطمئن نیستند کدام بخش‌ها باید خنده‌دار باشد و چگونه باید آن را خنده‌دار بیابند. فیلم «زیر درخت» به کارگردانی هافستین گونار سیگوردرسون و هولدار بریدفیورد داستان آگنس و آتلی را روایت می‌کند که درگیر یک اختلاف زناشویی جدی هستند و در عین حال درگیر اختلافی مضحک با همسایه‌های خود به خاطر یک درخت بزرگ در باغ‌شان نیز هستند. این درخت سایه‌ای بر روی آفتاب‌گیر همسایه‌ها انداخته و به همین دلیل تنش‌هایی میان دو خانواده به وجود آمده است. فیلم به خوبی تضاد بین این دو نوع درگیری را به تصویر می‌کشد. در حالی که اختلاف زناشویی آتلی و آگنس به شدت جدی است، درگیری با همسایگان به شکل مضحکی پیش می‌رود. این تضاد به خوبی نشان‌دهنده این است که چگونه مسائل جدی زندگی می‌توانند با مسائلی به ظاهر خنده‌دار در هم تنیده شوند. متأسفانه، داستان این فیلم به شدت پیش‌بینی‌پذیر است و در نهایت به پایان مشخصی می‌رسد که برای تماشاگران قابل حدس است. همچنین، این سؤال باقی می‌ماند که آیا این فیلم قصد دارد بر روی حقارت در جدایی‌های زناشویی تأکید کند یا بیشتر به تمسخر خودبزرگ‌بینی طبقه متوسط می‌پردازد؟ در نهایت، هرچند فیلم در زمان خود لذت‌بخش است، اما به نظر نمی‌رسد که دارای محتوای عمیق یا ماندگاری باشد.