فیلم The Pope’s Exorcist 2023

بر اساس شخصیتی واقعی از جنبه‌های تاریک‌تر عملیات‌های اخیر واتیکان، راسل کرو لباس کشیشی به تن می‌کند و به یک صومعه دورافتاده در اسپانیا سفر می‌کند تا با "پدر اسکویبل" (دانیل زواتتو) ملاقات کند. چرا؟ به نظر می‌رسد که یک پسر جوان مورد تسلط یک شیطان بسیار بدجنس قرار گرفته است. پدر آمورث با این نوع سناریوها آشنا است و می‌داند که اکثریت قریب به...

بر اساس شخصیتی واقعی از جنبه‌های تاریک‌تر عملیات‌های اخیر واتیکان، راسل کرو لباس کشیشی به تن می‌کند و به یک صومعه دورافتاده در اسپانیا سفر می‌کند تا با "پدر اسکویبل" (دانیل زواتتو) ملاقات کند. چرا؟ به نظر می‌رسد که یک پسر جوان مورد تسلط یک شیطان بسیار بدجنس قرار گرفته است. پدر آمورث با این نوع سناریوها آشنا است و می‌داند که اکثریت قریب به اتفاق این وضعیت‌ها ارتباطی با شیطان‌پرستی ندارند و بیشتر به مسائل روانی مربوط می‌شوند. اما به سرعت متوجه می‌شود که این یک تسخیر جدی و بالقوه مرگبار است و او و همکارش باید کشف کنند که در این مکان چه اتفاقی افتاده و دشمن خشن آن‌ها کیست، قبل از اینکه بتوانند امیدی به بازگرداندن آن به سایه‌ها داشته باشند. این داستان فیلم است و به طور منصفانه، راسل کرو شخصیت خود را با مقداری جذابیت ایفا می‌کند، اما بقیه فیلم همان نماهای بصری و صحنه‌های دراماتیک تکراری است: فریاد زدن، چشمان درشت، بالا رفتن از سقف، اجساد و آب مقدس، و این فیلم حتی کمی از محاکمات اسپانیایی را نیز برای افزایش اعتبار به خود اضافه کرده است. این فیلم آنقدرها هم بد نیست؛ اما بسیار تکراری است. صرفاً به این دلیل که شخصیتی که فیلم درباره‌اش است واقعی بوده، این فیلم را از مجموعه‌ای از فیلم‌های مشابه که دارای شروع، میانه و پایان یکسانی هستند، متفاوت نمی‌کند... این فیلم در تلویزیون در دوران هالووین خوب عمل خواهد کرد، اما سینما به ارائه آن کمکی نمی‌کند. دیدن اینکه فرانکو نرو هنوز هم فیلم می‌سازد، خوشایند است، اما در غیر این صورت این فیلم فقط کافی است، اما چیز بیشتری نیست. فیلم "تسخیرکننده پاپ" با دقت در کارگردانی ترسناک توسط جولیس آوری، سعی دارد با استفاده از رده سنی R، مقدار قابل توجهی از خشونت را به نمایش بگذارد. متأسفانه، این فیلم نتوانسته از فرمول‌های روایی "انسان‌های تسخیرشده توسط شیطان" که در چند دهه گذشته در این زیرژانر تسخیرها تکرار شده‌اند، فرار کند. راسل کرو با یک بازی خوب، فیلم را تا حد زیادی ارتقا می‌دهد و لحظات دراماتیک را با شخصیت کمدی خود به طرز مؤثری ترکیب می‌کند. با این حال، تغییرات مداوم در لحن فیلم باعث ایجاد عدم اطمینان در مورد نوع فیلمی که باید تماشا کنیم، می‌شود. شخصاً، این فیلم ترکیبی از نکات مثبت و منفی است... زمانی که بلیط فیلمی مانند "تسخیرکننده پاپ" را می‌خرید، می‌دانید که به چه چیزی وارد می‌شوید. تصاویری از کلیسا مانند دُرّ، صلیب‌ها، آب مقدس، آداب کلیسایی و دعاهای زیادی در آن وجود دارد که همگی برای مقابله با تسخیر یک انسان بی‌گناه استفاده می‌شوند. تمام عناصر استاندارد در اینجا وجود دارد، اما فیلم جولیس آوری به طرز شگفت‌انگیزی یک برداشت تازه (اگرچه تا حدی تکراری) از زیرژانر ترسناک مذهبی ارائه می‌دهد. داستان فیلم به خوبی طراحی شده و با بازی جذاب راسل کرو، داستان پدر گابریله آمورث (کرو)، رئیس تسخیرکننده واتیکان (و یکی از جنجالی‌ترین شخصیت‌ها در دوران مدرن کلیسا) را روایت می‌کند. فیلمنامه بر اساس پرونده‌های واقعی پدر است که در زمان انجام تسخیرها برای کلیسای کاتولیک مشغول بوده است، که این خود می‌تواند حس ترس را در بیننده ایجاد کند. فیلم داستان پدر آمورث را دنبال می‌کند که به اسپانیا سفر می‌کند تا تسخیر یک پسر جوان (پیتر دی‌سوزا-فیگونی) توسط یک شیطان قدرتمند را بررسی کند. با کمک کشیش محلی، پدر اسکویبل (دانیل زواتتو)، پدر آمورث سعی می‌کند به کودک کمک کند قبل از اینکه دیر شود. در این فرآیند، او توطئه‌ای چندصدساله را کشف می‌کند که واتیکان به شدت سعی کرده آن را پنهان کند. این داستان واقعاً جذاب است و احساس می‌شود که از دیگر داستان‌های ترسناک مذهبی درباره تسخیرهای ماورایی، بیشتر قابل باور است. وحشت‌های محکمی وجود دارد، خشونت خونین و تصاویری ترسناک که به خوبی انجام شده‌اند. این فیلم کمی خنده‌دار است اما با صداقت اجرا شده که به همین دلیل هرگز به مرز کمدی نمی‌رسد. این فیلم به هیچ‌وجه از آن دسته فیلم‌هایی نیست که آنقدر بد باشند که خوب به نظر برسند؛ واقعاً خوب است. در پایان فیلم، به طور جدی به این فکر می‌کردم که "واو، کرو و زواتتو باید در قسمت‌های آینده به عنوان کشیش‌های قهرمان در کنار هم بازی کنند" و بلافاصله فیلم خود را برای دنباله‌ای آماده کرد: ۱۹۹ تا به طور دقیق. هرچند این موضوع عجیب به نظر می‌رسد، اما من به شدت تماشای آن را توصیه می‌کنم.