فیلم Mank 2020

به جای یک انفجار سینمایی، «مَنگ» فیلمی با دقت، متفکرانه و ظریف است که در نهایت می‌تواند خشمگین کننده باشد؛ فیلمی که ساعت‌ها پس از تماشایش در ذهن شما ادامه می‌یابد. حتی پس از دو بار دیدن، هنوز هم می‌توانم هر ثانیه‌اش را در ذهنم مرور کنم و قلبم به آرامی تندتر بزند وقتی که به لحظات خلاقانه‌اش فکر می‌کنم. این فیلم یادبودی نوستالژیک از...

به جای یک انفجار سینمایی، «مَنگ» فیلمی با دقت، متفکرانه و ظریف است که در نهایت می‌تواند خشمگین کننده باشد؛ فیلمی که ساعت‌ها پس از تماشایش در ذهن شما ادامه می‌یابد. حتی پس از دو بار دیدن، هنوز هم می‌توانم هر ثانیه‌اش را در ذهنم مرور کنم و قلبم به آرامی تندتر بزند وقتی که به لحظات خلاقانه‌اش فکر می‌کنم. این فیلم یادبودی نوستالژیک از یک فیلم بزرگ یا یک هنرمند بزرگ نیست، بلکه پرتره‌ای سرزنش‌آمیز از چگونگی سوءاستفاده از سیستم‌های قدرت و چگونگی همدستی مردان خوب است. این فیلم با شدت به دنیای معاصر ما می‌پردازد و نقش مهم هنر در یک جامعه کارآمد را به یاد ما می‌آورد. از این نظر، «مَنگ» فیلمی درباره سینما نیست؛ بلکه سؤالی را مطرح می‌کند که هدف سینما چیست. این سؤالی قدرتمند و شورشی است که تنها یک فیلم‌ساز ماهری مانند دیوید فینچر شجاعت پرسیدن آن را دارد و تخیل برای پیدا کردن پاسخ را نیز دارد. در این فرآیند، او ممکن است بهترین فیلم سال را ارائه داده باشد. با توجه به پیش‌زمینه بیوگرافی فیلم، می‌دانم که این نوع فیلم‌ها به شدت به روایت داستانی خود وابسته‌اند. اگر فیلمی مانند «مَنگ» نتواند اطلاعات جدید و مرتبطی درباره موضوعی که قبلاً درباره آن دانشی دارم ارائه دهد، به ناچار ناامید می‌شوم. حتی اگر این جزئیات جدید را دریافت کنم، انتقال آن باید به شیوه‌ای جذاب انجام شود که معمولاً این نوع فیلم‌ها در انجام آن شکست می‌خورند و به توضیحات سطحی و بی‌فایده تکیه می‌کنند. بنابراین سعی کردم انتظاراتم را به شکل معقول و واقعی نگه‌دارم. «مَنگ» بی‌تردید واکنش‌های متفاوتی را از سوی عموم مردم ایجاد خواهد کرد. از یک سو، فیلم سیاه و سفید است و از سوی دیگر، بسیاری از مردم ممکن است هیچ‌چیز درباره «شهروند کین» ندانند و هنوز هم بخواهند «مَنگ» را تماشا کنند. بسیاری از تماشاگران ممکن است این فیلم را "خسته‌کننده و بی‌حادثه" توصیف کنند و بگویند: "پنج دقیقه بعد خوابم برد" یا "این هم یک فیلم هنری سیاه و سفید بی‌مزه برای منتقدان است." اگرچه کمپین تبلیغاتی نمی‌تواند پیش‌نیازهایی برای تماشای «مَنگ» تعیین کند، اما من می‌توانم و این کار را می‌کنم. اگر هرگز «شهروند کین» را ندیده‌اید، بهتر است قبل از باز کردن سرویس استریم خود آن را تماشا کنید یا لطفاً «مَنگ» را کنار بگذارید، چون احتمالاً اصلاً از آن لذت نخواهید برد. دیوید فینچر به‌خوبی نیاز اصلی من را برآورده می‌کند. من از آشنا شدن با الهامات واقعی که منجر به خلق یکی از بهترین فیلمنامه‌های تاریخ شد، لذت بردم و این واقعیت که او در شرایط دشواری کار کرد، شگفت‌انگیز است. با وجود نواقص جزئی در ساختار روایی، شخصیت‌های تأثیرگذاری در زندگی مَنگ وجود دارند و نمی‌توانم انکار کنم که دیدن یا حتی شنیدن نام برخی کارگردانان مشهور آن زمان برای هر عاشق سینما لذت‌بخش است. گری اولدمن بدون شک یکی از نامزدهای بهترین بازیگر سال است. در حالی که بازی او در «ساعت تاریک» به وضوح جذاب‌تر است، اما نمایش فوق‌العاده‌اش در «مَنگ» نیز غیرقابل انکار است. اما اولدمن تنها نقطه درخشان فیلم نیست. آماندا سیفرید نیز به‌خوبی می‌تواند اولین فصل جوایز خود را به عنوان ماریون دیویس تجربه کند. در نهایت، «مَنگ» یک اثر فوق‌العاده است که نه تنها به «شهروند کین» بلکه به دهه‌های ۳۰ و ۴۰ نیز ادای احترام می‌کند. از نظر فنی، هر جزء آن قابل تقدیر است: فیلمبرداری، ویرایش، طراحی تولید و به‌ویژه موسیقی متن. در مجموع، «مَنگ» به‌عنوان یک رقیب بزرگ برای فصل جوایز، فیلمی است که هر عاشق سینما باید آن را ببیند، به شرطی که حداقل «شهروند کین» را دیده باشد.