فیلم Pearl Harbor 2001

بیایید بی‌مقدمه صحبت کنیم؛ این فیلم تاریخی مشکوک، بد نوشته شده، بد بازی شده و به وضوح یک ساعت بیش از حد طولانی است. بازیگران پشتیبان فوق‌العاده هدر رفته‌اند، زیرا مایکل بی و تیم تولیدش فکر می‌کنند می‌توانند نوعی حماسه هوایی شبیه به تایتانیک بسازند و در این هدف شکست می‌خورند. وقتی به حمله فوق‌العاده برنامه‌ریزی‌شده ژاپنی‌ها به پرل هاربر می‌رسیم، که واقعاً هیجان‌انگیز و...

بیایید بی‌مقدمه صحبت کنیم؛ این فیلم تاریخی مشکوک، بد نوشته شده، بد بازی شده و به وضوح یک ساعت بیش از حد طولانی است. بازیگران پشتیبان فوق‌العاده هدر رفته‌اند، زیرا مایکل بی و تیم تولیدش فکر می‌کنند می‌توانند نوعی حماسه هوایی شبیه به تایتانیک بسازند و در این هدف شکست می‌خورند. وقتی به حمله فوق‌العاده برنامه‌ریزی‌شده ژاپنی‌ها به پرل هاربر می‌رسیم، که واقعاً هیجان‌انگیز و تپش قلب‌آور است، حس می‌کنید که تمام شخصیت‌های اصلی داستان ارزش سرمایه‌گذاری عاطفی ما را ندارند. این فیلم یک فاجعه کامل نیست؛ موقعیت‌هایی مانند تلاش پرستاران برای کنار آمدن با حمله در بیمارستان تأثیرگذار است و احساسات ملی‌گرایانه و عاشقانه‌ای وجود دارد که فریاد می‌زند فیلم می‌خواهد واقعی باشد و شما را عاطفی تحت فشار قرار دهد. با این حال، با توجه به بودجه و زمانی که از شما خواسته می‌شود در داستان سرمایه‌گذاری کنید، غیرممکن است که احساس نکنید زمان‌تان هدر رفته است، به ویژه زمانی که زمان به سه ساعت نزدیک می‌شود. شاید ناعادلانه باشد که تایتانیک را به عنوان الگوی این نوع حماسه استفاده کنیم؟ به ویژه اینکه در طول زمان، بسیاری از افراد به نقد تایتانیک پرداخته‌اند در حالی که قبلاً به آن ارادت می‌ورزیدند، هرچند با اکراه. اما پرل هاربر به اندازه‌ای که حتی به عنوان "هدر دادن زمان" توصیه شود، کافی نیست و این حتی با وجود برخی از صحنه‌های اکشن با کیفیت "بی‌هم" در سه‌ماهه سوم فیلم نیز صدق می‌کند. پس از حدود نیم ساعت، شروع به فکر کردن کردم که آیا این فیلم به اندازه طولانی بودن تشکیل مروارید در صدف، زمان می‌برد تا شروع شود! تقریباً هشتاد دقیقه طول می‌کشد تا ژاپنی‌ها به نجات تماشاگران بیایند و کمی عمل را به این داستان طولانی و کسل‌کننده اضافه کنند. قطعاً این فیلم به زیبایی ارائه شده است و بن افلک ("رفیق") در بهترین حالت خود به همراه "اولین" (کیت بکینسیل) حاضر شده است. پس از اینکه ما را از طریق شیطنت‌های معمول "چگونه دختر را بدست آوریم" عبور می‌دهد، او به انگلستان می‌رود تا در نبرد بریتانیا کمک کند. از اینجا است که گزارش‌هایی به او می‌رسد که او کشته شده است. دوست صمیمی‌اش "دنی" (جاش هارتنت) وارد می‌شود و سعی می‌کند او را دلداری دهد و بعد از آن، می‌توانید حدس بزنید که چه اتفاقی می‌افتد. همچنین به راحتی می‌توانید حدس بزنید که افلک به شدت پول می‌گرفت تا قبل از شروع جنگ از فیلم خارج شود، بنابراین او به‌طور مناسب برمی‌گردد و مثلث عشقی کسل‌کننده‌ای بر داستان حاکم می‌شود. وقتی که بالاخره روی حوادث 7 دسامبر 1941 تمرکز می‌کنیم، عمل تا حدی این فیلم را نجات می‌دهد. بیست دقیقه از یک نمایش سریع از تخریب حساب‌شده ناوگان اقیانوس آرام ایالات متحده که باعث هرج و مرج و ویرانی بر روی هدف‌های بی‌امادگی آنها شد. استفاده خلاقانه از CGI و عکاسی دقیق به خوبی هم فاجعه انسانی و هم ویرانی‌های قابل توجه مواد را نشان می‌دهد. البته، دو شخصیت ما زنده می‌مانند و به همراه فرمانده سابق خود "دوکیتل" (الک بالدوین) به طرح تلافی‌جویانه‌ای ملحق می‌شوند که شامل یک حمله بمب‌افکن دوربرد و خطرناک به توکیو است تا نشان دهد که هنوز قادر به پاسخگویی مؤثر هستند. این واقعاً دو فیلم است و من به وضوح مراحل پایانی آن را بیشتر ترجیح می‌دهم. حتی در اینجا هم، فیلم دارای فیلمنامه‌ای به شدت ضعیف و شخصیت‌پردازی‌هایی سطحی و نپخته است. فناوری به خوبی استفاده شده است، اما این تنها چیزی است که می‌توانم برای این اثر عاطفی و بی‌هدف بگویم.