فیلم The Prophecy 1995

واقعاً وقتی یک فیلم از وایدن را می‌بینید، می‌دانید که با چه چیزی مواجه‌اید. او یکی از نویسندگانی است که هر بار با یک سناریوی منحصر به فرد به صفحه نمایش می‌آید... و همچنین یکی از آن نویسندگانی است که به راحتی می‌توانید فرض کنید که تحت تأثیر داروهای توهم‌زا قرار دارد. البته، واکن در این فیلم نقش اول را بر عهده دارد و واقعاً کارش...

واقعاً وقتی یک فیلم از وایدن را می‌بینید، می‌دانید که با چه چیزی مواجه‌اید. او یکی از نویسندگانی است که هر بار با یک سناریوی منحصر به فرد به صفحه نمایش می‌آید... و همچنین یکی از آن نویسندگانی است که به راحتی می‌توانید فرض کنید که تحت تأثیر داروهای توهم‌زا قرار دارد. البته، واکن در این فیلم نقش اول را بر عهده دارد و واقعاً کارش را به خوبی انجام داده است. چه کسی نمی‌پسندد که او نقش یک شرور را بازی کند؟ او همیشه به طرز دلپذیری creepy است و در «پیشگویی» این creepy بودن را با مقدار مناسبی از شوخ‌طبعی متعادل می‌کند. این او را به شخصیتی دوست‌داشتنی تبدیل می‌کند، اما او همچنین حس شوخ‌طبعی فوق‌العاده‌ای دارد و یکی از بهترین ارائه‌های بدون احساس در هالیوود مدرن را دارد. با این حال... الیاس کاته‌اس. به نظر نمی‌رسد که بخواهد این کار را بکند، اما او همیشه در هر چیزی که انجام می‌دهد در مرکز توجه قرار می‌گیرد و «پیشگویی» نیز از این قاعده مستثنی نیست. این مرد همیشه بهترین بازی را در هر فیلم و هر نقشی که ایفا کرده، به نمایش می‌گذارد. و مانند نقش‌آفرینی‌اش در «افتاده»، چیزی که پس از پایان فیلم در یاد شما باقی می‌ماند، همان عملکرد کاته‌اس است. او به راحتی قدرت بازیگری خام خود را به نمایش می‌گذارد. استولز، مانند همیشه، نقش اریک استولز را بازی می‌کند، اما در این فیلم این نقش به خوبی جواب می‌دهد. او فرشته‌ای است که فقط دستورات را اجرا می‌کند و به شدت بوی جذابیت دهه 90 را می‌دهد. از اولین باری که او را در صفحه نمایش می‌بینید، می‌دانید که او انتخاب مناسبی برای نقش سایمون بوده است. آنچه این فیلم را بهتر می‌کند، آدام گلدبرگ است، مردی که همیشه در نقش‌های مشابهی بازی می‌کند. او واقعاً همان کاراکتری است که در «نجات سرباز رایان» بود، اما بسیار pathetic تر. اما او همچنین به عنوان منبع کمیک relief عمل می‌کند، به عنوان یک جسد متعفن و متحرک که مجبور به زندگی دوباره شده تا خدمتکار نارضایتی برای واکن باشد. فیلم نیاز به عناصری از آرامش داشت تا به اندازه کافی واقعی به نظر برسد و گلدبرگ به خوبی این کار را انجام می‌دهد و شما را می‌خنداند. آنچه در اینجا دارید، یک فیلم کوچک با بودجه‌ای کم و یک بازیگر فوق‌العاده است و به خوبی عمل می‌کند. این فیلم بهتر از آنچه تصور می‌شود جواب می‌دهد، بخشی به دلیل کیفیت سورئالیستی سناریو که به بودجه کمی برای حفظ باورپذیری نیاز داشت و بخشی دیگر به دلیل کیفیت تولید که همه را مجبور می‌کرد تا به داستانی بسیار خوب نوشته شده تکیه کنند و همه چیز را بر روی بازیگری که می‌تواند آن را به چیزی به یادماندنی تبدیل کند، وزن کنند. نتیجه یک فیلم است که به طور بی‌پایانی قابل تماشا است.