فیلم Scream 2 1997

**نقدی شگفت‌انگیز بر فیلم اول.** من به هیچ وجه به امتیاز پایین این فیلم باور ندارم. در سال 1996، «جیغ» (Scream) ساخته وس کریون، جان تازه‌ای به یک ژانر در حال افول بخشید و طرفداران را دوباره به دنیای وحشت بازگرداند. به نظرم عشق به آن فیلم، نظرات درباره قسمت دوم این مجموعه را تحت تأثیر قرار داده است. «جیغ 2» از نقطه آغازش به‌خوبی جرات...

**نقدی شگفت‌انگیز بر فیلم اول.** من به هیچ وجه به امتیاز پایین این فیلم باور ندارم. در سال 1996، «جیغ» (Scream) ساخته وس کریون، جان تازه‌ای به یک ژانر در حال افول بخشید و طرفداران را دوباره به دنیای وحشت بازگرداند. به نظرم عشق به آن فیلم، نظرات درباره قسمت دوم این مجموعه را تحت تأثیر قرار داده است. «جیغ 2» از نقطه آغازش به‌خوبی جرات را افزایش می‌دهد و زبان طنز را حتی بیشتر در می‌آورد. «سیدنی پرسکات» از جنایات وحشتناک «وودزبورو» گذشته و در کالج مشغول زندگی‌اش است، اما آرامش و امید به آینده‌ای روشن به‌سرعت خراب می‌شود چون قاتل «جیغ» بازگشته است... افتتاحیه فیلم به‌خوبی تن فیلم را مشخص می‌کند؛ سینمایی پر از جوانان با چاقوهای تقلبی که به عنوان قاتل «جیغ» لباس پوشیده‌اند. فیلمی که آن‌ها تماشا می‌کنند «زخمی» (Stab) است، داستان جنایات وودزبورو. این یک لحظه کنایه‌آمیز از وس کریون است، اما در حقیقت فقط یکی از بسیاری از کنایه‌ها در فیلم است. شوخی‌های درون‌متنی درباره دنباله‌ها هرگز خسته‌کننده نمی‌شود و لحظات ترس و ناگهانی هم در آن وجود دارد. سرنخ‌های دروغین می‌آیند و می‌روند و تمام شخصیت‌های فوق‌العاده‌ای که در فیلم اول زنده ماندند، دوباره برمی‌گردند. «دیوی» و «گیل» کمی بیشتر پرورش می‌یابند و شخصیت «کاتن وری» که زمانی مظنون اصلی بود، اکنون شخصیت مهمی است که ما را مجبور می‌کند بفهمیم آیا قهرمان است یا شرور. این فیلم به‌خوبی نوشته شده و دقیقاً می‌داند که چه می‌خواهد و آن را ارائه می‌دهد. از میکس صدای فوق‌العاده‌ای بهره‌مند است که هرج‌ومرج را تأکید می‌کند و کریون در ایجاد تنش استاد است. خندیدن و ترسیدن هدف اصلی است، بنابراین راحت بنشینید و از فیلمی لذت ببرید که به من ثابت می‌کند همه دنباله‌ها بد نیستند. باید بگویم که پایان فیلم هم اصلاً ناامیدکننده نیست. «جیغ 2» یک همراه بسیار شایسته و لذت‌بخش برای فیلم اول است. 8/10 **نقدی بر دنباله‌ای که پس از دو سال از جنایات اول آغاز می‌شود، «سیدنی» (نوئه کمپل) به خانه برادران «اومگا بتا زتا» نقل مکان کرده و در حال ادامه زندگی‌اش است. خوب، این چیزی است که او امیدوار است، اما پس از چند دقیقه از این دنباله تکراری و بی‌خلاقیت، دوباره به نقطه اول برمی‌گردیم وقتی که او در تلویزیون می‌بیند که مرگبار دوباره در حال کشتن طرفداران در پیش‌نمایش «زخمی» است - فیلمی که بر اساس تجربیات ترسناک او ساخته شده. سپس دوستانش یکی یکی به شیوه کشتار به قتل می‌رسند. آیا او و خبرنگار «گیل ودرز» (کورتنی کاکس) می‌توانند به اندازه کافی زنده بمانند تا بفهمند که چه کسی پشت این جنایات وحشتناک است؟ متأسفم، اما این فیلم به‌طور مستقیم و بدون هیچ شرمی از فیلم اول کپی شده است. این فیلم فاقد تهدید یا اصالت است و بیست دقیقه پایانی به شدت مضحک است. وس کریون در فیلم‌های ترسناک با صحنه‌های خونی دست به جادو می‌زند، اما در اینجا او آن را روی زمین حمام جا گذاشته است. این فیلم ضعیف و تکراری است و باوجود یک بازیگر شایسته، پس از بیست دقیقه فقط مرا خسته کرد. دو ساعت، به‌سادگی نود دقیقه بیش از حد طولانی است. مطمئنم که «جیغ 3» خواهد آمد - اما امید چندانی ندارم.** **«جیغ 2» با یک بخش اول فوق‌العاده شروع می‌شود، اما به آرامی به سمت متوسط بودن می‌رود و پایانی ضعیف دارد.** آغاز این فیلم هیجان‌انگیز بود؛ دیدن اینکه مردم چگونه به این قاتل واقعی وابسته شده‌اند و عدم آگاهی آن‌ها از اینکه یک زن به‌طرز وحشیانه‌ای در حضورشان کشته می‌شود، بسیار آزاردهنده بود. آن‌ها میزان خونریزی را نسبت به فیلم اول افزایش داده‌اند و من را به این فکر انداختند که قرار است از این فیلم لذت ببریم، اما اشتباه می‌کردم. بخش اول واقعاً قوی بود و من از محیط دانشگاه و صحنه‌های هیجان‌انگیز در خانه‌های خواهرانه لذت بردم. اما در اواخر بخش دوم، فیلم به آرامی پیش می‌رود و زمان زیادی صرف توسعه شخصیت‌ها و صحنه‌های تعقیب بی‌روح می‌شود. به نظر می‌رسد انگیزه قاتل اصلی بسیار ضعیف است. آن‌ها سعی می‌کنند یک افشای مشابه با «جمعه 13» با مادر «بیلی لوومی» انجام دهند، اما این کار به درستی انجام نمی‌شود. او قبل از فیلم اول فرزندش را ترک کرده و ناگهان، پس از اینکه او یک قاتل می‌شود، می‌خواهد از قربانی انتقام بگیرد؟ این منطقی نیست. من «میکی» را دوست داشتم، زیرا او تنها شخصیت جالب جدید در فیلم بود. این داستان پتانسیل زیادی داشت، اما احساس می‌کنم کمی هدر رفت. عملکرد بازیگران این بار مختلط بود. نوئه کمپل و کورتنی کاکس فوق‌العاده بودند؛ آن‌ها ستاره‌های واقعی این مجموعه‌اند و شخصیت‌هایشان در اینجا دارای داستان خوبی هستند که من واقعاً قدردانی کردم، به‌خصوص کاکس. «جیمی کندی» نیز به‌عنوان تنها شخصیتی که واقعاً می‌فهمد در این فیلم ترسناک چه می‌گذرد، عالی بود و نظراتش در ادامه فیلم بسیار کم خواهد بود. «دیوید آرکت» دوباره کمی ضعیف بود؛ فکر می‌کنم این بیشتر به نوشتار ضعیف مربوط می‌شود، زیرا راه رفتن عجیب و غریب او غیرطبیعی و بی‌مزه به نظر می‌رسید. «جرمی اوکانل» خنده‌دار و فراموش‌شدنی بود. شخصیت «لیو شریبر» نیز ضعیف بود. «تیموتی الیفانت» تنها شخصیت جدیدی بود که واقعاً از آن لذت بردم. کارگردانی وس کریون به‌طور کلی هنوز عالی بود و صحنه‌های فوق‌العاده‌ای، به‌خصوص در خانه خواهرانه، وجود داشت که من به‌شدت از آن‌ها لذت بردم. ممکن است سلیقه شخصی باشد، اما من هنوز فکر می‌کنم این مجموعه می‌تواند ترس و خونریزی را بیشتر کند. احساس می‌کنم آن‌ها در هر فیلم به ما نیش‌خند می‌زنند که واقعاً چه چیزی در چنته دارند. به‌طور کلی، «جیغ 2» موارد زیادی را برای آنچه می‌توانست یک دنباله عالی باشد، از دست داد. هنوز هم تا حدی لذت‌بخش است، اما نمی‌توان انکار کرد که یک قدم بزرگ به عقب نسبت به نسخه اصلی بود. **امتیاز:** 63% **نظر:** قابل قبول