فیلم Killer Joe 2011

از یک سو، فیلم «کیلر جو» در طول داستان خود بهتر می‌شود، اما از سوی دیگر، این اولین فیلم ویلیام فریدکین است که نتوانستم آن را دوست داشته باشم. امتیاز نهایی: ★★½ - دارای نکات جذاب زیادی بود، اما در کل به خوبی عمل نکرد. «کیلر جو» به کارگردانی ویلیام فریدکین و بر اساس نمایشنامه‌ای به همین نام نوشته تریسی لتس ساخته شده است. بازیگران اصلی شامل...

از یک سو، فیلم «کیلر جو» در طول داستان خود بهتر می‌شود، اما از سوی دیگر، این اولین فیلم ویلیام فریدکین است که نتوانستم آن را دوست داشته باشم. امتیاز نهایی: ★★½ - دارای نکات جذاب زیادی بود، اما در کل به خوبی عمل نکرد. «کیلر جو» به کارگردانی ویلیام فریدکین و بر اساس نمایشنامه‌ای به همین نام نوشته تریسی لتس ساخته شده است. بازیگران اصلی شامل متیو مک‌کانهی، امیل هرش، جونو تمپل، توماس هایدن چرچ و جینا گرشون هستند. موسیقی این فیلم توسط تایلر بایتس و تصویربرداری توسط کلب دشانل انجام شده است. داستان حول شخصیت کریس اسمیت (با بازی هرش) می‌چرخد که به دلیل بدهی‌های سنگین به تبهکاران محلی، نقشه‌ای برای کشتن مادر بی‌فایده‌اش و دریافت بیمه‌نامه عمرش طراحی می‌کند. او بقیه خانواده‌اش را نیز در این طرح دخیل می‌کند و «کیلر جو» (با بازی مک‌کانهی)، یک پلیس با شغل جانبی در قتل، را استخدام می‌کند، اما خانواده اسمیت هیچ ایده‌ای ندارند که چه بهایی برای خدمات او باید بپردازند. این فیلم به طرز عجیبی تاریک و مفرح است و یکی از آن فیلم‌هایی است که در لیست بهترین‌های سال ۲۰۱۲ بسیاری از فیلم‌بازان قرار می‌گیرد. با این حال، اگر کسی به من بگوید که این یکی از بدترین فیلم‌هاست، کاملاً درک می‌کنم. به وضوح، این فیلم جذابیت گسترده‌ای ندارد؛ یا آن را می‌فهمید یا نه، یا با فریدکین و مشاهدات تاریکش می‌خندید یا احساس می‌کنید که کل داستان فقط خیلی زشت است که قابل تماشا باشد. خوشحالم که فریدکین دوباره به صحنه برگشته و دکمه‌های مردم را فشار می‌دهد! فیلم «کیلر جو» در تگزاس در کمتر از سه هفته فیلمبرداری شده و در مرز misogyny و انحراف به خاطر خود انحراف حرکت می‌کند. اما هرگز از این مرز عبور نمی‌کند، اگرچه شخصیت‌های زشت در دنیای زشت زندگی می‌کنند، جایی که خشونت و سکس و سکس شبیه‌سازی شده و برهنگی وجود دارد؛ همه این‌ها تحت پوشش یک قمار جنایی که به اشتباه پیش می‌رود، پنهان شده است. بخش بزرگی از فیلم بر مبنای دیالوگ است و مطمئن باشید این فیلم بسیار گفتگومحور است، اما کارگردان از هر تعامل شخصیت‌ها تنش و جذابیت زیادی استخراج می‌کند و رویکرد تدریجی فقط حس ترس را افزایش می‌دهد. وقتی به پایان می‌رسیم و پایانی شگفت‌انگیز داریم، تقریباً یک رهایی رحمت‌آمیز وجود دارد که همه چیز به پایان رسیده است. این افراد کسانی نیستند که شما بخواهید با آن‌ها وقت بگذرانید، اما فریدکین در حال خندیدن به خود است که ما را مجبور کرده یک ساعت و چهل دقیقه با این گروه پر از گندگونی بگذرانیم. اگر بعد از آن احساس کنید که به یک حمام نیاز دارید، این کاملاً طبیعی است. فریدکین از بازیگران با استعداد خود عملکردهای فوق‌العاده‌ای گرفته است. هرش (پودر باروت)، چرچ (ناپختگی فوق‌العاده)، تمپل (خوک پاک باکره) و گرشون (شجاع و مشکوک)، همه به این ماده اعتبار نگران‌کننده‌ای می‌دهند، اما به اندازه‌ای که خوب هستند، به طرز قابل توجهی توسط مک‌کانهی تحت‌الشعاع قرار می‌گیرند. یکی از ناامیدکننده‌ترین بازیگران امروز، مشابه کیج، کارنامه‌ای پر از فیلم‌های ضعیف دارد، اما گهگاه یک اجرای با کیفیت واقعی ارائه می‌دهد که شایسته توجه همکارانش است. در اینجا، به عنوان «کیلر جو»، او تهدیدی شبیه فاست دارد و دیالوگ‌هایش را با دقتی بالینی و آرامش بیان می‌کند، اما هنوز در چشمانش درخشی وجود دارد؛ می‌دانیم که قلب سیاهی در آنجا می‌تپد، اما می‌تواند ماری را از سبدش بیرون بیاورد و دختری را از لباس زیرش خارج کند... کارگردانی بدون ترس، عملکردهای شگفت‌انگیز و نئو-نوآر در بهترین حالت خود، یکی از بهترین فیلم‌های سال ۲۰۱۲ تا کنون. خوب، حداقل برای برخی از ما.... ۹/۱۰ «کیلر جو» پتانسیل تبدیل شدن به یک فیلم واقعاً عالی را داشت، اما کنترل کیفیت در اتاق نویسندگان نتایج را محدود می‌کند. بسیاری از داستان برای من از نظر تماتیک و پیشرفت داستانی کار می‌کند. من از پیش‌زمینه و ریسک‌هایی که این فیلم ارائه می‌دهد لذت بردم، اما نویسنده تریسی لتس این را طوری نوشته که گویی یک رویاهای زیرزمینی نوجوانی خود را به تصویر کشیده است. این فیلم بی‌رحمانه است، و از صحنه‌های تعویض لباس ترسناک تا نمایش کامل اندام‌های تناسلی زنانه و پورنوگرافی نرم‌افزاری در اوج فیلم، حاوی بیش از حد برهنگی غیرضروری است. من می‌فهمم که این فیلم قرار است شخصیت‌های قابل احترامی نداشته باشد، اما وضوح بیش از حد از صحنه‌ها بیشتر می‌کاهد تا اینکه به آن‌ها اضافه کند. این بسیار شبیه به شکایتی است که در مورد فیلم‌های راب زامبی دارم. با این حال، عملکردها در اینجا فوق‌العاده است. متیو مک‌کانهی شگفت‌انگیز است. او در تقریباً هر صحنه‌ای که در آن حضور دارد، سرد، محاسبه‌گر و به شدت ترسناک است. بیست دقیقه پایانی این فیلم فوق‌العاده است. کشف و افشای او به من لرزش انداخت. من آن را دوست داشتم. توماس هایدن چرچ هم خیلی خوب است، او به قدری احمق و بی‌فایده است که در صحنه‌های شدید کمی شوخی اضافه می‌کند که باعث می‌شود بیننده برای خندیدن احساس گناه کند. بقیه هم خوب بودند، نقش‌های خود را به خوبی ایفا کردند، اما لزوماً من را تحت تأثیر قرار ندادند. با وجود شکایاتم، از این فیلم لذت بردم. این یک تجربه هیجان‌انگیز و پرتنش بود که من را تا پایان تیتراژ در حالت آماده‌باش نگه داشت. هنوز هم فکر می‌کنم که طبیعت گرافیکی و زشت بودن از آنچه می‌توانست باشد، می‌کاهد. **امتیاز:** _67%_ | **نتیجه‌گیری:** _خوب_