فیلم Air America 1990

پس از اینکه "بیلی" (با بازی رابرت داونی جونیور) گواهینامه خلبانی‌اش را به خاطر یک تخلف خفیف از دست می‌دهد، خود را در لائوس جنگ‌زده می‌یابد و با تیم "ایر آمریکا" همکاری می‌کند. این عملیات که تحت حمایت CIA قرار دارد، شامل گروهی متنوع از خلبانان است که وظیفه آن‌ها پرواز به سمت روستاهای محلی و ارسال کمک‌هاست. در اینجا است که او با "جین"...

پس از اینکه "بیلی" (با بازی رابرت داونی جونیور) گواهینامه خلبانی‌اش را به خاطر یک تخلف خفیف از دست می‌دهد، خود را در لائوس جنگ‌زده می‌یابد و با تیم "ایر آمریکا" همکاری می‌کند. این عملیات که تحت حمایت CIA قرار دارد، شامل گروهی متنوع از خلبانان است که وظیفه آن‌ها پرواز به سمت روستاهای محلی و ارسال کمک‌هاست. در اینجا است که او با "جین" (با بازی مل گیبسون) آشنا می‌شود و می‌فهمد که اوضاع نه تنها خطرناک است، بلکه کارفرمایانش به تجارت مواد مخدر نیز به شدت مشغول‌اند و برای پیچیده‌تر کردن اوضاع، یکی از همکارانش نیز در قاچاق سلاح فعالیت دارد. فیلم به سرعت پیش می‌رود، اما کل داستان حس کمیک بوکی دارد. نویسندگی ضعیف است، مضامین تکرار می‌شوند و هیچ‌یک از بازیگران شیمی مناسبی ندارند، در حالی که ماجراجویی‌ها به شکلی ناامیدکننده پیش می‌روند و با موسیقی متن سبک AOR همراه هستند. با این حال، به نظر می‌رسد گیبسون از بازی کردن لذت می‌برد و همیشه دیدن برت کواک که نشان می‌دهد چقدر در بازیگری انعطاف‌پذیری نداشت، جالب است - او همیشه در حال حیرت به نظر می‌رسد، اما در مجموع فقط چهارچوبی خالی از جاذبه دارد. من به این فیلم علاقه ویژه‌ای دارم، نه تنها به این خاطر که بخش عمده‌ای از تجربیات دانشگاهی‌ام به جنگ سرد و مسائل مختلفی مانند PBSUCCESS، MKULTRA و برنامه‌های دیگر اختصاص داشت. بنابراین، یک کمدی درباره "ایر آمریکا" برای من بی‌نظیر بود. با اینکه من یکی از آن تاریخ‌دوست‌ها نیستم که به دقت تاریخی اهمیت می‌دهد، می‌توانم از چنین چیزی لذت ببرم. واقعاً، تا زمانی که این فیلم یک بازنویسی کامل نباشد... هالیوود می‌تواند آزادی‌های خود را داشته باشد و برای درام آنچه را که اتفاق افتاده ویرایش کند، زیرا در واقع، این بدان معناست که حالا مردم درباره "ایر آمریکا" اطلاع دارند. و از آنجا که وقتی شما به مطالعه جنگ سرد می‌پردازید، مردم معمولاً فکر می‌کنند که شما یک نظریه‌پرداز توطئه هستید وقتی از چیزهایی مانند این، PBSUCCESS و ترور با سلاح‌های پرتوی صحبت می‌کنید... وقتی چیزی مثل این پیش می‌آید، انگار بله... حالا مردم فکر نمی‌کنند که من به اندازه الکس جونز دیوانه‌ام. این فیلم همچنین شامل آهنگی از "Seeds" است (که هر طرفدار واقعی پانک از آن خوشحال می‌شود) و یکی از موسیقی‌های متن خوب از دوران ویتنام را دارد. بنابراین از نظر موسیقی قطعاً برنده است. و گیبسون به نوعی در حال ایفای نقش و ارائه نسخه‌ای کمی متعادل‌تر از شخصیت خود در "سلاح مرگبار" است... اگرچه به طرز عجیبی صلح‌طلبانه. و رابرت داونی جونیور، تازه از مرکز ترک اعتیاد، به دنیا ثابت می‌کند که واقعاً می‌تواند بازیگر بزرگی باشد وقتی که هوشیار است. در کل، شما یک فیلم اکشن دارید بدون خشونت زیاد، که در میانه یک منطقه جنگی قرار دارد و بر اساس یکی از جنبه‌های تاریک اطلاعاتی ما به شکلی است که نه خیلی جدی گرفته می‌شود و نه سنگین و خودشیفته است، هرگونه موعظه‌گری را در داستانی سرگرم‌کننده پنهان می‌کند و واقعاً پیام خود را به روشی مؤثر منتقل می‌کند. به علاوه، این یک فیلم درباره دسیسه‌هاست که به کلیشه‌های اکشن بالا مانند "ماموریت: غیرممکن" یا "جیمز باند" متوسل نمی‌شود. بنابراین، به نوعی، این یک فیلم جاسوسی است که به درستی انجام شده و به کمدی تبدیل شده است.