فیلم The Driver 1978

زیبایی‌های شهری کم‌نظیر "راننده" به نویسندگی و کارگردانی والتر هیل ساخته شده و بازیگرانی چون رایان او'نیل، بروس درن، ایزابل آدجانی و رون بلکلی در آن به ایفای نقش پرداخته‌اند. موسیقی اثر از مایکل اسمال و فیلم‌برداری آن توسط فیلیپ اچ. لاوراپ انجام شده است. در این فیلم، یک پلیس مصمم به دنبال یک راننده مرموز فراری در خیابان‌های پرپیچ و خم لس‌آنجلس است... اکنون که به نقدها...

زیبایی‌های شهری کم‌نظیر "راننده" به نویسندگی و کارگردانی والتر هیل ساخته شده و بازیگرانی چون رایان او'نیل، بروس درن، ایزابل آدجانی و رون بلکلی در آن به ایفای نقش پرداخته‌اند. موسیقی اثر از مایکل اسمال و فیلم‌برداری آن توسط فیلیپ اچ. لاوراپ انجام شده است. در این فیلم، یک پلیس مصمم به دنبال یک راننده مرموز فراری در خیابان‌های پرپیچ و خم لس‌آنجلس است... اکنون که به نقدها و بررسی‌های "راننده" در زمان انتشار اولیه‌اش نگاه می‌کنیم، جالب است که ببینیم برخی از آن‌ها واقعاً مفهوم فیلم را درک نکرده بودند. آن‌ها متوجه نشدند که شخصیت رایان او'نیل باید فاقد احساس، غیرقابل خواندن و جدا از جامعه باشد. دلیلی وجود دارد که شخصیت‌های اصلی نام ندارند؛ آن‌ها صرفاً به عنوان "راننده"، "کارآگاه" و "بازیکن" شناخته می‌شوند. ارزش‌های احساسی این افراد یکی از جنبه‌های کلیدی قدرت فیلم است. در حالی که "راننده" عاری از احساس است، "کارآگاه" مانند فنری کوکیده است که منتظر انفجار است؛ یک قانون‌گذار که حاضر است هر کاری بکند تا "موبی‌دیک" خود را به دام بیندازد. بسیاری از ستایش‌ها که به این فیلم نسبت داده می‌شود، عمدتاً بر روی صحنه‌های تعقیب و گریز تمرکز دارند که کاملاً قابل درک است. صحنه‌های تعقیب پرتحرک و تست‌های هیجان‌انگیز، این فیلم را به یک رویای عاشقان خودرو تبدیل کرده است. همچنین، این فیلم تأثیرگذار است و صرفاً یک تمرین در زمینه عمل نیست. داستان ساده به نظر می‌رسد، اما مضامین نهفته در آن هرگز ساده نیستند. خط باریکی بین قانون و بی‌قانونی وجود دارد و بین آرامش و هرج و مرج تنها یک تار مو فاصله است. این یک تریلر موش و گربه با تفاوت‌های خاص است که حتی با یک پایان هوشمندانه و کم‌جلوه مخاطب را به خطر می‌اندازد. فیلم‌نامه گاه به صورت مختصر و گاه سخت‌گیرانه است و فیلمنامه به طرز شگفت‌انگیزی پیچیده است. حال و هوای نئونوار نیز با عکاسی لاوراپ تقویت شده است، به طوری که مناظر شهری با واقع‌گرایی شهری تپش دارند. بازیگری نیازی به درخشش فوق‌العاده ندارد؛ شخصیت‌ها نیازی به اجرای فوق‌العاده ندارند، بلکه فقط باید ویژگی‌های خاص خود را به خوبی به تصویر بکشند و این کار را به خوبی انجام می‌دهند. "راننده" یک فیلم فوق‌العاده خنک، هیجان‌انگیز و قدرتمند است و می‌توان آن را یک جواهر نئونوار دانست. 9/10 این هفته نگاهی به نئونوار شدید "راننده" داریم. این فیلم، کارگردانی والتر هیل، نمونه‌ای عالی از این است که چگونه فیلم نوآر در دهه 1970 به فیلم‌های جنایی تجربی تبدیل شد. بدون شک تحت تأثیر "لِ سامورایی" که خود تحت تأثیر "این تفنگ برای استخدام است" قرار داشت، "راننده" یک اثر سینمایی سرد و لاغر است. جهانی شبانه از جنایتکاران و پلیس‌های خشمگین. فیلم نوآر به خاطر فیلم‌های اتومبیل‌سواری مشهور نیست، اما لحظات فوق‌العاده‌ای از جنایتکارانی که در حال فرار هستند و در خودروها زندگی و می‌میرند، وجود دارد. "گان کریزی" و نسخه اخیر "آن‌ها در شب زندگی می‌کنند" لحظاتی hypnotic از جنایت را با دیدگاه از داخل خودرو به تصویر می‌کشند. این دیدگاه مخاطب را به درون ذهن راننده می‌کشاند و همیشه جالب است. معمولاً زمانی که حس می‌کنید در یک اتومبیل واقعی در گوشه‌ای از خیابان هستید، به شدت هیجان‌زده می‌شوید. "راننده" این لحظات را گرفته و یک فیلم کامل از آن ساخته است. بازیگران این فیلم به شدت جذاب هستند و دیالوگ بسیار کمی دارند. بروس درن بیشترین دیالوگ را دارد و به دنبال "راننده" می‌گردد. او معمولاً به طور ناامیدکننده‌ای به پلیس‌های میانسالی که در فیلم‌های جنایی آن زمان حضور داشتند، فریاد می‌زند. ایزابل آدجانی بازیگر زن اصلی است و رایان او'نیل راننده جذاب است. با موهای موج‌دار و یقه باز، او بیشتر شبیه یک جوان خوش‌گذران است که در بار به دنبال دایان کیتون است تا یک جنایتکار سخت‌گیر. در ابتدا، استیو مک‌کوی و رابرت میچوم نزدیک بودند که نقش‌های رایان و درن را بازی کنند. بدون شک، فیلم محبوب‌تر می‌شد - حتی ممکن بود به عنوان یک کلاسیک شناخته شود - اگر آن‌ها در آن بودند. اما آیا فیلم بهتری می‌شد؟ مطمئن نیستم. رایان هیچ پیشینه واقعی ندارد، اما ظاهرش او را جالب‌تر می‌کند. داستان او چیست؟ او حتی نامی ندارد. این دقیقاً همان چیزی است که هنگام تماشای قاتل در "لِ سامورایی" به آن فکر می‌کردم. چگونه و چرا به این شکل درآمده‌اند؟ او'نیل همچنین یک ورودی فوق‌العاده دارد. به آرامی ظاهر می‌شود و با یکی از آن بالابرهای مردانه که برای بالا رفتن از طبقات پارکینگ استفاده می‌شود، به تصویر درمی‌آید. بروس درن هرگز بهتر از دهه 70 نبوده است. او به نظر می‌رسد که می‌تواند برادر رایان باشد. فیلم زمانی موفق می‌شود که متوجه شوید و بپذیرید که داستان و طنز چندانی وجود ندارد. فقط از سفر لذت ببرید. این فیلم از شوخی‌های فیلم‌های اتومبیل‌سواری بارت رینولدز در دهه 70 فاصله گرفته و آن را بسیار جدی می‌گیرد (و من آن کمدی‌های سرگرم‌کننده بارت رینولدز را دوست دارم). هرگز فکر نمی‌کنید که او'نیل از رانندگی‌اش یا ناامیدی پلیس‌ها لذت می‌برد. با چهره‌ای بی‌احساس و موی ثابت، همه چیز درباره جلوه‌های بصری در نور نئون دهه 70 در مرکز شهر لس‌آنجلس و صدای دلپذیر فلز در حال خم شدن، لاستیک‌ها در حال سر خوردن و دنده‌ها در حال تعویض است. شگفت‌آور است که مک‌کوی این نقش را رد کرد و گفت که نمی‌خواهد "یک فیلم اتومبیل دیگر" بسازد. این می‌توانست یکی از بهترین‌های او باشد. در عوض، این فیلم تقریباً فراموش شده است و در سال 1978 به عنوان فیلمی خودخواه مورد انتقاد قرار گرفت. یک بمب باکس آفیس که اگر امروز منتشر می‌شد، مورد ستایش قرار می‌گرفت. با انتشار "بیبی راننده"، کارگردان ادگار رایت به وضوح نشان داده است که فیلمش به دلیل الهام از تماشای "راننده" بارها و بارها در اواخر شب بر روی بی‌بی‌سی ساخته شده است. فیلم "رانندگی" با بازی رایان گاسلینگ، که فیلمی کاملاً متفاوت از "بیبی راننده" است، نیز یک ادای احترام مستقیم به نئونوار 1978 است. شما می‌توانید "راننده" را با چند فیلم مختلف برای یک نمایش دوگانه جفت کنید. همان‌طور که قبلاً اشاره کردم، "آن‌ها در شب زندگی می‌کنند"، "لِ سامورایی" و تعدادی دیگر از تریلرهای دهه 70 مانند "سحرآمیز"، "بولیت" یا حتی فیلم رمانتیک نادیده گرفته شده "آلوها، بابی و رز" می‌توانند جفت‌های خوبی با نئونوار زیبا و پرتحرک "راننده" باشند. برخی ممکن‌اند بگویند که فیلمی مانند این نباید نئونوار محسوب شود. خوب، آن‌ها اشتباه می‌کنند. این فیلم تمام عناصر یک فیلم نئونوار را دارد بدون اینکه بخواهد وانمود کند که متعلق به دهه 1940 است. و این یک سفر فوق‌العاده است.