فیلم The Big Sleep 1946

آخ، چه فیلمی بود! این فیلم در هر زمینه‌ای بی‌نقص است. بازیگران فوق‌العاده‌ای دارد، با بازی‌های شگفت‌انگیز از هاگرت و باکال. داستان پیچیده و جالبی دارد و دیالوگ‌های هوشمندانه‌ای ارائه می‌دهد. نکته "خنده‌دار" تنها این است که اگر بخواهیم چیزی بگوییم، "تصویر" نقش‌های زنان در فیلم است. آنها به طرز عجیبی همه جذاب و فریبنده برای فیلیپ مارلو هستند. این فیلم ادامه‌دهنده‌ی همکاری‌های شگفت‌انگیز هاگرت با همسر...

آخ، چه فیلمی بود! این فیلم در هر زمینه‌ای بی‌نقص است. بازیگران فوق‌العاده‌ای دارد، با بازی‌های شگفت‌انگیز از هاگرت و باکال. داستان پیچیده و جالبی دارد و دیالوگ‌های هوشمندانه‌ای ارائه می‌دهد. نکته "خنده‌دار" تنها این است که اگر بخواهیم چیزی بگوییم، "تصویر" نقش‌های زنان در فیلم است. آنها به طرز عجیبی همه جذاب و فریبنده برای فیلیپ مارلو هستند. این فیلم ادامه‌دهنده‌ی همکاری‌های شگفت‌انگیز هاگرت با همسر حال حاضرش، لورن باکال، است. فیلمنامه‌ای جذاب که هاوارد هاوکز به خوبی آن را اجرا کرده است. این فیلم برای طرفداران آثار کارآگاهی یا به طور کلی فیلم‌های خوب، ضروری است. "ژنرال استرن‌وود" (چارلز والدن) دو دختر دارد و کارآگاه خصوصی "فیلیپ مارلو" (همفری بوگارت) ممکن است از اینکه دخالت در پرونده‌ای را بپذیرد که او را به تحقیق درباره‌ی یک پرونده‌ی باج‌خواهی از دختر کوچک‌ترش - "کارمن" (مارثا ویکرز) - می‌کشاند، بخشیده شود. به نظر می‌رسد او هدف فروشنده‌ی نادر کتاب‌های کلاهبردار "گایگر" است، اما به سرعت متوجه می‌شویم که این تنها نوک کوه یخ است که شامل نه تنها آن باج‌خواهی، بلکه یک مورد دیگر - با "جو" دوچهره (لوئیس ژان هیدت) و سپس "رگان" گمشده که او را به دایره‌ی توطئه‌آمیز دختر دیگر "ویویان" (لورن باکال) می‌کشاند. به زودی او در حال تعقیب خود است، کتک می‌خورد، بسته می‌شود، به او شلیک می‌شود - و در همین حال به آرامی به عشقش نسبت به زن شرور داستان گرفتار می‌شود. چه کسی در حال کشیدن رشته‌هاست و چرا؟ خود داستان پیچیده‌ترین نیست - این یک ماجراجویی نسبتاً استاندارد از ریموند چندلر است. آنچه این فیلم را درخشان می‌کند، اجراهای آن است. هاگرت و باکال شیمی‌ای را به نمایش می‌گذارند که به طرز زیرکانه‌ای تحریک‌آمیز است. به ویژه باکال با استفاده از سبک "کم‌تر بیشتر است" با نگاهی یا حرکتی از سیگارش، و هاگرت فقط با یک لبخند یا شانه‌ای بالا انداختن کافی است. این فیلم زنده است. استفاده مؤثر از باران، نور و سایه و حمایت قوی از ویکرز و باب استیل به عنوان دستیار فاسد "کانیو" همه به ایجاد فضایی از تهدید که با کمی طنز تیره آمیخته شده، کمک می‌کند و از طریق یک فیلمنامه قوی ارائه می‌شود. هاوارد هاوکز می‌داند که چگونه به ستاره‌هایش اجازه دهد به کار خود ادامه دهند و با این نمونه جذاب و عالی از هالیوود در بهترین حالتش به خوبی عمل می‌کند. **فیلمی که اگر فیلمنامه‌اش این‌قدر ضعیف نوشته نشده بود، واقعا به یاد ماندنی می‌شد.** به طور کلی، من فیلم‌های نوآر را خیلی دوست دارم، این سبکی است که به آن علاقه‌مندم. با این حال، با وجود شهرت عالی‌اش، این فیلم به‌طور خاص مورد پسند من نبود. این فیلم خوب است و از نظر سبک، همه چیزهایی را که دوست داریم در یک فیلم نوآر ببینیم، ارائه می‌دهد. با این حال، فیلم در زمینه فیلمنامه و داستانی که می‌خواهد به ما بگوید، بسیار ضعیف عمل می‌کند. این اشتباهی نیست که بخواهم به سادگی از آن بگذرم، به‌ویژه وقتی که در مورد تولیدی با بالاترین سطح و حرفه‌ای‌های با بالاترین درجه صحبت می‌کنیم. در واقع، این فیلم دیدنی است. فیلم‌برداری سیاه و سفید آن از بالاترین سطح elegance برخوردار است و نورپردازی به طرز فوق‌العاده‌ای طراحی شده است. وضوح تصویر عالی است و کار فیلم‌برداری به ما صحنه‌های بسیار خوب و به‌خوبی قاب‌بندی شده‌ای می‌دهد. انجام بهتر از این بسیار دشوار است و خواستن بیشتر ناعادلانه به نظر می‌رسد. نمی‌توانیم از موسیقی متن ارکسترال غافل شویم که هر صحنه را با وقار همراهی می‌کند و بار دراماتیک برخی از لحظات را به‌طور قابل توجهی افزایش می‌دهد. دکورها به خوبی طراحی شده‌اند، لباس‌ها عالی هستند (به‌ویژه لباس بوگارت که تصویر کلاسیک کارآگاه با کلاه فدورا و بارانی را تداعی می‌کند)، خودروها نمی‌توانند بیشتر از این شیک باشند (من به خاطر علاقه‌ام به خودروهای کلاسیک این دوره ممکن است سوگیر باشم) و وسایل بسیار عالی هستند. اما در واقع در عملکرد بازیگران است که فیلم تمام کیفیت خود را نشان می‌دهد: در این گروه بازیگری که توسط همفری بوگارت رهبری می‌شود، هیچ بازیگری احساس نمی‌شود که اضافی باشد یا به‌درستی استفاده نشده باشد. همه فرصتی برای درخشش و نشان دادن استعداد خود داشتند، نشانه‌ای که کارگردان، هاوارد هاوکز، به خوبی توانایی‌های موجود را مدیریت کرده است. بوگارت، همانطور که معمولاً اتفاق می‌افتد، ما را ناامید نمی‌کند: او با این نوع شخصیت‌ها راحت است و به خوبی می‌داند که چگونه آنها را بازی کند، با تعادل دقیقی از طنز کنایه‌آمیز، قهرمانی محدود و خشونت با نیت خوب شخصیت را ارائه می‌دهد. برخی از نقل‌قول‌های به یاد ماندنی و قابل توجه فیلم از آن اوست. یکی دیگر از بازیگران بزرگ که می‌توانیم اینجا ببینیم، مارثا ویکرز است. نقش او کوتاه است و بخش زیادی از آن در مراحل پس از تولید حذف شده است، اما بازیگر به طرز هیپنوتیزمی جذاب و sensual است. لورن باکال، که در آن زمان معشوقه بوگارت بود و بعداً همسرش شد، نیز حضور قوی و تأثیرگذاری دارد، اما فکر می‌کنم او را در آثار دیگری بهتر دیده‌ام. چیزی که در اینجا کم است، یک شرور به‌همان اندازه قوی و کاریزماتیک است. جایی که فیلم واقعاً دچار مشکل شده، فیلمنامه است که داستانی گیج‌کننده و نامنسجم را به ما ارائه می‌دهد که شامل دو دختر لوس از یک ژنرال بازنشسته بسیار ثروتمند است. فیلم با بی‌توجهی غیرقابل قبولی به داستان پرداخته و من مجبور شدم تلاش زیادی کنم تا بفهمم چه اتفاقی می‌افتد. اعتراف می‌کنم که شاید بهتر بود این کار را نمی‌کردم، زیرا واقعاً داستانی ضعیف و به‌خوبی توسعه نیافته است که در یک کار با این کیفیت غیرقابل قبول است. من نمی‌دانم ماده اصلی که فیلم بر اساس آن ساخته شده چیست، فقط می‌دانم که منجر به فیلم‌ها و اقتباس‌های دیگری شده است. به هر حال، من نمی‌توانم این را بپذیرم و "تحمل کنم"! این واقعاً نمی‌تواند اتفاق بیفتد. اما به هر حال، اوضاع همین‌طور است و دیدن فیلمی با این همه کیفیت که چنین نقص غیرقابل بخششی داشته باشد، غم‌انگیز است.