فیلم Zack Snyder’s Justice League 2021

پس از سال‌ها تلاش‌های فوق‌العاده از طرف طرفداران پرشور، وارنر برادرز در نهایت تصمیم گرفت که به زک اسنایدر این فرصت را بدهد که فیلمش را به شیوه خود به پایان برساند. نسخه ۲۰۱۷ «لیگ عدالت» با مشکلات بزرگی در تولید مواجه شد و با وجود سال‌ها بحث‌های خسته‌کننده و سمی در شبکه‌های اجتماعی، نسخه معروف اسنایدر با بودجه‌ای جنجالی برای کامل کردن یک برش...

پس از سال‌ها تلاش‌های فوق‌العاده از طرف طرفداران پرشور، وارنر برادرز در نهایت تصمیم گرفت که به زک اسنایدر این فرصت را بدهد که فیلمش را به شیوه خود به پایان برساند. نسخه ۲۰۱۷ «لیگ عدالت» با مشکلات بزرگی در تولید مواجه شد و با وجود سال‌ها بحث‌های خسته‌کننده و سمی در شبکه‌های اجتماعی، نسخه معروف اسنایدر با بودجه‌ای جنجالی برای کامل کردن یک برش به‌طور قطع ناتمام به وجود آمد. بد نیست اشاره کنم که شما با بررسی‌های مختلفی مواجه خواهید شد که هر کدام رویکردهای متفاوتی دارند. برخی آن را به‌عنوان یک فیلم مستقل و عادی بررسی می‌کنند، در حالی که دیگران آن را به‌عنوان یک نسخه گسترش‌یافته یا جایگزین از فیلمی که قبلاً منتشر شده است، ارزیابی می‌کنند. من بخشی از گروه دوم هستم. به نظر من، انتقاد از مشکلات ریتم یا زمان طولانی فیلم کمی ناعادلانه است، زیرا هدف این نسخه دقیقاً نشان دادن همه چیزهایی است که اسنایدر در نظر داشت. این فیلم چهار ساعته است و بسیاری از صحنه‌ها به طور طبیعی کش‌دار یا غیرضروری به نظر می‌رسند. داستان به طور بنیادی یکسان است، بنابراین تماشاگر از یک دیدگاه کلی می‌داند چه چیزی در راه است. با این حال، من این نسخه را عمدتاً بر اساس شایستگی‌های خود آن بررسی می‌کنم، بدون اینکه فراموش کنم که این فیلم یک فیلم معمولی سینما نیست و بدون شک بر اساس آنچه که قبلاً منتشر شده است، ساخته شده است. بدون اینکه به جزئیات بپردازم، باید بگویم که بازاریابی سنگین به شدت گمراه‌کننده بود و شک ندارم که بسیاری از طرفداران در مورد برخی نقاط داستان و شخصیت‌های خاص ناامید خواهند شد. اینکه "این یک فیلم کاملاً متفاوت است" یا "جوس ویدون فقط ۱۰٪ از فیلم‌برداری‌های اسنایدر را استفاده کرده" چیزی جز تبلیغات کاذب برای نسخه‌ای نبود که واقعاً به آن نیازی نبود. از ۱۱۹ دقیقه نسخه ۲۰۱۷، احتمالاً حدود ۸۰ تا ۹۰ دقیقه نیز در نسخه اسنایدر وجود دارد که برای افرادی که انتظار چیزی کاملاً منحصر به فرد داشتند، شگفت‌انگیز خواهد بود. پایه داستان یکسان است و اکثر صحنه‌ها فقط نسخه‌های گسترش‌یافته از نسخه اصلی هستند، اما چند تغییر جدید قابل توجه وجود دارد که در نهایت «لیگ عدالت» زک اسنایدر را بهتر از «نسخه قبلی» می‌کند. تغییرات تاثیرگذارترین که به شدت هسته احساسی فیلم را تغییر می‌دهد، مربوط به شخصیت سایبورگ است. شخصیت ری فیشر از حداقل زمان نمایش در سال ۲۰۱۷ به قلب و روح فیلم تبدیل می‌شود. از داستان پس‌زمینه‌اش گرفته تا توسعه‌اش در طول فیلم، سایبورگ بدون شک قهرمانی است که بیشترین بهره را از این نسخه می‌برد و به عنوان یک شخصیت کامل و جذاب باقی می‌ماند که واقعاً برایش اهمیت قائل شدم. از طرف دیگر، آکوامن و فلش صحنه‌های مقدمه مشابهی با بتمن دریافت می‌کنند و به جز برخی صحنه‌های اکشن بیشتر، رشد فردی جدیدی ندارند. با این حال، هنگامی که لیگ تشکیل می‌شود، تعاملات شخصیت‌ها افزایش می‌یابد که روحیه تیمی آنها را بهبود می‌بخشد و داستان «ما متحدیم» را عمیق‌تر می‌کند. طنز و لحن فیلم نسبت به دیگر آثار اسنایدر سبک‌تر باقی می‌ماند، که به وضوح چیزی است که کارگردان همیشه برای نسخه‌اش در نظر داشت. زمان طولانی فیلم بر ریتم کلی تأثیر منفی دارد، اما ساختار طولانی‌تر و صحنه‌های گفت‌وگوی گسترده‌تر، کل فیلم را همگن‌تر و منطقی‌تر می‌کند. در مقایسه با ویرایش بد و ناگهانی نسخه اصلی، نسخه اسنایدر جریان بسیار بهتری دارد و زمان بیشتری برای جذب اطلاعات و آشنا شدن شخصیت‌ها با یکدیگر فراهم می‌کند. من ترجیح می‌دهم یک فیلم طولانی با داستانی خوب ساخته شده ببینم تا کاملاً برعکس آن. برخی تغییرات رنگ و تنظیمات لحن نیز به یکپارچگی فیلم کمک می‌کند. از نظر داستانی، علاوه بر قوس فوق‌العاده‌ای که به سایبورگ داده شده، تغییرات دیگری نیز وجود دارد که به شدت بر یک شخصیت خاص یا یک داستان فرعی تأثیر می‌گذارد، اما وقتی به داستان اصلی می‌رسیم، تقریباً همانند است. هر صحنه اکشنی که با فیلم‌برداری‌های قبلی همراه است، به‌صورت بصری بهبود یافته و با صحنه‌های جدیدی که قبلاً دیده نشده، گسترش یافته است، اما جلوه‌های ویژه جدید به اندازه‌ی نمره موسیقی Junkie XL نامتناسب است. دومی به قدری انواع مختلفی از ترک‌ها و موسیقی را ترکیب می‌کند که واقعاً کمی گیج‌کننده می‌شود. در حالی که برخی صحنه‌ها موسیقی حماسی و کاملاً مناسبی دارند، دیگران موسیقی عجیب و نامناسبی دریافت می‌کنند که خود صحنه را منحرف می‌کند. تنها یک تغییر وجود دارد که به شدت از آن خوشم نمی‌آید: رتبه R به معنای وجود خون‌ریزی‌های غیرطبیعی و بی‌مورد و فحش‌های ناگهانی است که به سادگی در فیلم جا ندارند. می‌دانم که اسنایدر عاشق اکشن خشن و خونین است - همان‌طور که من هم هستم - اما یا کل فیلم باید با این نوع اکشن سازگار باشد یا برخی صحنه‌ها احساس می‌کنند که از یک فیلم کاملاً جداگانه آمده‌اند. چند صحنه خونین به خوبی کار می‌کنند، اما اکثر آنها فقط به وضوح تحمیلی به نظر می‌رسند، در حالی که فحش‌ها در نقاطی به طرز مضحکی خارج از شخصیت به نظر می‌رسند. این بی‌تردید متضادترین جنبه‌ی این نسخه است، اما به‌طور قابل توجهی بر نظر من تأثیر نمی‌گذارد. یک مشکل رایج که من با نسخه‌های گسترش‌یافته دارم این است که معمولاً بیشتر اضافه می‌کنند و به ندرت حذف می‌کنند. نسخه اسنایدر تا حدی این قاعده را می‌شکند و برخی صحنه‌ها را از نسخه ۲۰۱۷ حذف می‌کند، که به‌طور فرضی فقط شامل فیلم‌برداری‌های ویدون است (که برخی افراد به اشتباه فکر می‌کنند تقریباً کل فیلم است). در حالی که اکثر تصمیمات در مورد این پروسه موثر هستند، چند مورد وجود دارد که نه تنها داستان‌های مربوطه را بهبود نمی‌بخشند بلکه در واقع آنها را کمتر قدرتمند از نسخه سینمایی می‌کنند. به عنوان مثال، در نسخه اسنایدر، قوس «بازگشت سوپرمن» از دیدگاه یک شخصیت مهم نسبت به وضعیت کمبود دارد و با توجه به گذشته آن شخصیت، از نظر کاراکتری کمی بی‌مناسبت به نظر می‌رسد که بیننده‌ها نمی‌توانند ببینند آن شخص درباره یک عمل بالقوه ویرانگر چه فکری می‌کند. در مورد استپن ولف، طراحی او بهتر از نسخه اصلی است و انگیزه‌های او واضح‌تر است، اما متأسفانه او هنوز هم به عنوان یک کیسه‌زنی CGI عمومی برای ابرقهرمانان ما باقی می‌ماند. زره دینامیک او پر از میخ است، اما واقعاً یکی از آن طراحی‌هایی است که فقط تأثیر بصری دارد، زیرا در نبرد هیچ تأثیری ندارد. نمی‌توانم درباره دارک‌ساید یا دی‌سید صحبت کنم، اما می‌توانم با اطمینان بگویم که این شخصیت‌ها چیزی جز سرویس طرفدار نیستند، درست مانند جوکر (جارید لتو). پایان به طور قطع دنباله‌ای است که به شدت تحت تأثیر اضافه شدن ده‌ها صحنه اکشن جدید یا گسترش‌یافته قرار دارد و به گونه‌ای متفاوت به نمایش درمی‌آید - هرچند نتیجه در اساس همان است - و تماشاگران را با تهدیدی مهیب در افق رها می‌کند. «لیگ عدالت زک اسنایدر» بی‌شک فیلمی همگن‌تر، سازگارتر و احساسی‌تر از نسخه ۲۰۱۷ است. همان‌طور که انتظار می‌رفت، زمان چهار ساعته آن باعث مشکلات ریتمی می‌شود و دارای ده‌ها صحنه غیرضروری و بی‌ربط است، اما انتقاد از این جنبه‌ها در یک نسخه غیر سینمایی به‌طور ناعادلانه‌ای هدف آن را شکست می‌دهد. با وجود اینکه اکثر بخش‌های «لیگ عدالت» اصلی در نسخه اسنایدر وجود دارد - چیزی که ممکن است چند طرفدار را شگفت‌زده کند - داستان اصلی با ساختاری که جریان بسیار بهتری نسبت به ویرایش قبلی دارد، ساخته و توسعه یافته است. سایبورگ که به هسته احساسی داستان تبدیل می‌شود و تعاملات بیشتر شخصیت‌ها از بهترین تغییرات زک اسنایدر و کریس تریو است. صحنه‌های اکشن گسترش‌یافته جذاب‌تر هستند و فیلم‌برداری‌های پیشین قطعاً بهبود یافته‌اند، اما جلوه‌های ویژه جدید به اندازه ناپایدارند که نمره‌ای کاملاً پراکنده از Junkie XL را به یاد می‌آورند. رتبه R تنها جنبه منفی مستقیمی است که فیلم را با خون و فحش‌های تحمیلی و غیرطبیعی آسیب می‌زند. شخصیت‌ها و داستان‌های مورد انتظار بهتر است به‌عنوان سرویس طرفدار کم‌اثر توصیف شوند، اما به‌طور کلی، اکثر تصمیمات اتخاذ شده به طرز قابل توجهی بر آنچه که قبلاً ساخته شده تأثیر مثبت می‌گذارد. در نهایت، صمیمانه امیدوارم که اکثریت طرفداران انتظارات خود را برآورده کنند و امیدوارم که DCEU با مشارکت اسنایدر ادامه یابد - تنها به شرطی که استودیوها به فیلمسازان اجازه دهند که کار خود را بدون محدودیت‌های بی‌معنی انجام دهند. امتیاز: B