فیلم Fantasy Island 2020

ابتدا باید بگویم که هیچ اطلاعی از سریال تلویزیونی که این فیلم بر اساس آن ساخته شده ندارم و بعد از تماشای اقتباس جف وادلاو، به طور قطع هیچ چیز مرتبط با این داستان را نخواهم دید. همیشه بر این اصول پایبندم: دو رکن هر فیلم، داستان و شخصیت‌ها هستند. مهم نیست که سایر جنبه‌ها چقدر بی‌نقص باشند. اگر این دو عنصر نتوانند تماشاگر را...

ابتدا باید بگویم که هیچ اطلاعی از سریال تلویزیونی که این فیلم بر اساس آن ساخته شده ندارم و بعد از تماشای اقتباس جف وادلاو، به طور قطع هیچ چیز مرتبط با این داستان را نخواهم دید. همیشه بر این اصول پایبندم: دو رکن هر فیلم، داستان و شخصیت‌ها هستند. مهم نیست که سایر جنبه‌ها چقدر بی‌نقص باشند. اگر این دو عنصر نتوانند تماشاگر را قانع کنند، کل فیلم به زمین می‌افتد. گاهی اوقات، برخی از نکات مثبت باقی می‌مانند. به ندرت، بخشی بزرگ وجود دارد که هیچ آسیبی ندیده و می‌تواند به فیلم کمک کند و حتی به ندرت، آن را به سطح "قابل قبول" برساند. فیلم "جزیره خیالی" دو نکته مثبت به نام‌های پورتیا داوبل‌دی (اسلوان) و مگی کیو (گوئن) دارد که بازی‌های خوبی ارائه می‌دهند، به ویژه دومی که همه او را از یکی از بهترین سریال‌های تمام دوران‌ها، "آقای روبات"، می‌شناسند. اما بقیه چیزها به طور کامل نابود شده است. "کینه" هنوز چند لحظه نجات‌بخش دارد، اما "جزیره خیالی" بدون شک بدترین فیلم سال تا به امروز است. دو رکن نامبرده با خسته‌کننده‌ترین و کلیشه‌ای‌ترین شخصیت‌ها و همچنین داستانی مضحک که نهایتاً همه چیز را به پایین می‌کشاند، ساخته شده‌اند. عملکرد سوم داستان شامل برخی از غیرمنطقی‌ترین و بی‌معنی‌ترین چرخش‌های داستانی است که تا به حال دیده‌ام. این نسخه ۲۰۲۰ از "سرینیتی" است که آن هم فیلمی با چرخش مضحک است که فقط فیلم را بدتر می‌کند. تفاوت بزرگ بین این دو چرخش داستانی این است که چرخش "سرینیتی" از همان ابتدا قابل پیش‌بینی بود. بیست دقیقه پایانی "جزیره خیالی" به شدت غیرمنتظره است زیرا هیچ عقل سلیمی نمی‌تواند به چنین تصمیم داستانی عجیب و غریبی فکر کند. بهترین راه برای توصیف این چرخش بدون لو دادن چیزی (و من این کار را نخواهم کرد) از طریق ویرایش است. در طول افشای پر از توضیح، ویرایش آنقدر ناهموار و بریده بریده است که باعث شد فکر کنم همه چیز تقلبی است. واقعاً فکر کردم که این چرخش داستانی یک توالی نادرست است. وقتی فهمیدم که اینطور نیست، فقط مانند یک دیوانه خندیدم زیرا نمی‌توانستم باور کنم که کسی فکر کرده این منطقی است. معمولاً یک چرخش داستانی نیاز به مقدمه‌ای دارد، حتی اگر فقط چند دقیقه قبل از افشای صریح باشد. این داستان بدون هیچ گونه آمادگی اتفاق می‌افتد. یک شخصیت به سادگی روی صفحه نمایش ظاهر می‌شود و شروع به توضیح همه چیز می‌کند. این اصلاً منطقی نیست. این موضوع تناقضات زیادی با کل داستان ایجاد می‌کند که باعث شد شمارش حفره‌های داستانی که می‌توانستم اشاره کنم را از دست بدهم. فیلم با تعیین چند قانون شروع می‌شود، فقط یک ساعت بعد آنها را به طور کامل نادیده می‌گیرد یا تغییر می‌دهد. یک شخصیت خاص به طرز خاصی عمل می‌کند بدون هیچ دلیل قابل قبولی. اگر فیلمنامه به اندازه کافی آشفته و گیج‌کننده نبود، شخصیت‌ها نیز به طرز وحشتناکی نوشته شده‌اند. هرگز از نوشتن این که یک بازیگر در انجام کارش ناکام مانده خوشحال نمی‌شوم، اما رایان هنسن (جی‌دی ویور) نقطه ضعف گروه بازیگران است، حتی اگر هر یک از فیلمنامه‌ها وحشتناک باشد. حتی انتخاب بازیگران نیز منطقی نیست: مایکل پنیا به عنوان آقای روآک جدی؟ شخصیتی که قرار است جدی و مرموز باشد؟ این مایکل پنیا است! نمی‌خواهم فرض کنم که او فقط می‌تواند کمدی بازی کند، اما قرار دادن او به عنوان شرور (اگر بتوانم او را اینگونه نام ببرم) افزوده‌ای به لیست تصمیمات تولید مشکوک است. لوسی هیل (ملانی) به عنوان قهرمان خوب است، اما همه چیز به فیلمنامه‌های تنبل و بی‌تخیل برمی‌گردد. همه چیز آنقدر غیرقابل باور آشفته است که حتی نظری فنی هم ندارم... شاید اینکه شروع فیلم و مفهوم واقعی آن جالب به نظر می‌رسد. این تنها تحسینی است که می‌توانم بگویم: این یک ایده بد نبود (فانتزی‌های مختلف، ژانرهای مختلف، می‌توانست ترکیبی سرگرم‌کننده از سبک‌ها باشد). "جزیره خیالی" بدون شک بدترین فیلم سال تا به امروز است. آن را نسخه ۲۰۲۰ از "سرینیتی" سال گذشته در نظر بگیرید، اما با چرخش داستانی در عمل سوم که آنقدر غیرمنتظره است که همه به خاطر بی‌معنایی آن دندان‌هایشان را به هم می‌فشارند. داستان تا زمان افشاگری نزدیک به چیزی قابل قبول نبود و بعد از آن به چیزی بسیار بدتر تبدیل شد. ده‌ها تناقض و حفره‌های بزرگی در داستان به خاطر تلاش مضحک برای یک چرخش شایامالان‌گونه ایجاد شده است. اگر تصمیمات داستانی مضحک کافی نیستند، فیلمنامه‌های وحشتناک به بازیگری نه چندان خوب کمک نمی‌کنند، به جز پورتیا داوبل‌دی و مگی کیو، که تنها جنبه‌های خوب کل فیلم هستند. در پایان، دو رکن هر فیلم (داستان و شخصیت‌ها) کاملاً شکست خورده و همه چیز را بدون هیچگونه نجات ممکن به هم می‌ریزد. امتیاز: F