فیلم Killers 2014

به شدت توصیه می‌شود - ۴.۵ از ۵ فیلم‌های ترسناک با مدت زمان دو ساعت و بیست دقیقه بسیار نادر هستند، به‌ویژه آن‌هایی که بتوانند توجه من را در تمام مدت خود جلب کنند – فیلم Killers اثر برادران مو (تیمو تیاهجانتو و کیمو استامبول) اکنون در این گروه منحصر به فرد قرار دارد. این فیلم وحشیانه، جذاب و اغلب خنده‌دار است و به طور مداوم...

به شدت توصیه می‌شود - ۴.۵ از ۵ فیلم‌های ترسناک با مدت زمان دو ساعت و بیست دقیقه بسیار نادر هستند، به‌ویژه آن‌هایی که بتوانند توجه من را در تمام مدت خود جلب کنند – فیلم Killers اثر برادران مو (تیمو تیاهجانتو و کیمو استامبول) اکنون در این گروه منحصر به فرد قرار دارد. این فیلم وحشیانه، جذاب و اغلب خنده‌دار است و به طور مداوم مخاطبانش را به چالش می‌کشد، در حالی که سینماتوگرافی زیبا و غنی را با اعمال نفرت‌انگیز خشونت در تضاد قرار می‌دهد و نتیجه را در تاریک‌ترین طنزهای قابل تصور غوطه‌ور می‌کند. فیلم در تقاطع ژانرهای ترسناک، هیجانی و طعنه‌آمیز قرار دارد – به وضوح هنری است و برادران مو همواره سعی می‌کنند بیننده را به یک اندازه ازار دهند و سرگرم کنند. سعی می‌کنم این نقد را تا حد امکان بدون اسپویل نگه‌دارم اما نمی‌توانم هیچ تضمینی بدهم – واقعاً می‌خواهم همه کسانی که فکر می‌کنند توانایی مواجهه با این چالش را دارند، به دنبال این فیلم بروند زیرا واقعاً چیز خاصی است. فیلم با یکی از مرگ‌های چالش‌برانگیز روی صفحه نمایش در حافظه اخیر آغاز می‌شود، که با نگاه‌های مردانه و زنانه بازی می‌کند. Killers یک تولید پان- آسیایی است که وسواس متقابل دو مرد متضاد را دنبال می‌کند. نومورا (کازوکی کیتامورا) یک قاتل زنجیره‌ای ژاپنی مرفه است که ویدیوهای به‌دقت ساخته شده و تقریباً به‌صورت حرفه‌ای تولید شده از قتل‌هایش را برای رضایت خاطر به وب‌سایت‌های پخش ویدیو عمومی ارسال می‌کند. بایو (اوکا آنتارا) یک خبرنگار اندونزیایی است که چندان شناخته شده نیست و زندگی‌اش را صرف تلاش‌های بی‌فایده برای ریشه‌کن کردن فساد کرده است. به‌دنبال یک تصادف، بایو دو مرد را به قتل می‌رساند و پس از آن توسط نومورا که پس از انتشار ویدیویی از قتل‌های بایو احساس پیوندی مشترک می‌کند، دنبال می‌شود. این تنها ۴۵ دقیقه ابتدایی فیلم است و از آنجا به بعد، اوضاع کمی دیوانه‌وار می‌شود. بسیاری از فیلم‌ها ادعا می‌کنند که دارای «شدیدترین نیمه‌ساعت پایانی که تاکنون ثبت شده» هستند و بیشتر اوقات این حقیقت ندارد. من می‌توانم به‌طور قاطع بگویم که Killers یکی از تنش‌آورترین و چالش‌برانگیزترین بخش‌های پایانی (بله، حدود ۴۵ دقیقه متوالی) را که تاکنون دیده‌ام، دارد. از لحظه‌ای که همه چیز شروع به فروپاشی می‌کند، برادران مو موفق می‌شوند حس ترس و دلهره‌ای را ایجاد و حفظ کنند که با هیچ‌کس دیگری در دایره نزدیکشان قابل مقایسه نیست. این کارگردانی واقعاً استادانه است و تکنیک‌های کارگردانی آن‌ها حس واقع‌گرایی را ایجاد می‌کند که بسیاری از فیلم‌های ترسناک «واقعی» قادر به ثبت آن نیستند. در این حالت، برادران مو با برخی ایده‌های سینمایی واقعاً چشمگیر و منحصر به فرد آزمایش می‌کنند. تمسخرهای صوتی و بصری مداوم از سریال‌های صابونی ژاپنی، توالی‌هایی که بین نماهای ثابت سنتی و نماهای لرزان از دید اول شخص جابجا می‌شوند و طنز بسیار تاریکی که در برخی از لحظات نگران‌کننده فیلم ظهور می‌کند. برخی ممکن است چند عنصر عجیب‌تر فیلم را به کارگردانی ضعیف نسبت دهند، اما کسانی که به برادران مو ایمان ندارند، اشتباه می‌کنند. با آشنایی از آثار قبلی آن‌ها، کاملاً مشخص است که هر لحظه عجیبی در اینجا عمدی است. با توجه به مدت زمان طولانی، برادران مو فرصت این را داشتند که هر سکانسی را که از آن راضی نبودند، حذف کنند، بنابراین این واقعیت که هر چیزی که شامل شده به یک نسخه نهایی تبدیل شده که با وجود زمانش هرگز احساس پرحجم بودن نمی‌کند، گویای تسلط برادران مو بر این فیلم است. Killers فیلمی است که A Serbian Film باید می‌بود – این فیلم چالش‌برانگیز، وحشیانه و دارای پیامی بسیار مهم در مورد عادی‌سازی خشونت و زن‌ستیزی در جامعه است و بر نقش همدستی ما به عنوان تماشاگران این خشونت تمرکز دارد، اما بر خلاف A Serbian Film، این فیلم به‌طرز زیرکانه‌ای این کار را انجام می‌دهد. فیلم هرگز صرفاً به قصد حمله به مخاطب، به او حمله نمی‌کند و بیشتر خشونت‌ها خارج از قاب اتفاق می‌افتد و ترس را در تخیل باقی می‌گذارد. این واقعاً سینمایی منحصر به فرد در لبه پیشرفت ژانر ترسناک است و شایسته توجه بسیار وسیع‌تری نسبت به آنچه احتمالاً خواهد دید، می‌باشد. برادران مو به سرعت در حال ایجاد جایگاهی برای خود هستند که پیشتر در دست افرادی چون تاکاشی میکه، بونگ جون-هو و پارک چان-ووک بود و به عنوان اعضای نسل جدید بزرگان ترسناک شناخته می‌شوند.