فیلم Frantz 2016

**جنگ یا دروغ؛ کدام یک دردناک‌تر است؟** این فیلم به طرز خوشایندی غافلگیرکننده است. می‌توانم بگویم که این فیلم، برنده اسکار امسال، «آیدا» است. واقعاً نمی‌توانم مقایسه‌ای بین این دو داشته باشم. نه تنها هر دو فیلمی مدرن به رنگ سیاه و سفید هستند، بلکه در به تصویر کشیدن شخصیت‌های اصلی زن نیز شباهت‌های زیادی دارند. مانند «داستان ماری»، این فیلم نیز از یک فیلم هالیوودی...

**جنگ یا دروغ؛ کدام یک دردناک‌تر است؟** این فیلم به طرز خوشایندی غافلگیرکننده است. می‌توانم بگویم که این فیلم، برنده اسکار امسال، «آیدا» است. واقعاً نمی‌توانم مقایسه‌ای بین این دو داشته باشم. نه تنها هر دو فیلمی مدرن به رنگ سیاه و سفید هستند، بلکه در به تصویر کشیدن شخصیت‌های اصلی زن نیز شباهت‌های زیادی دارند. مانند «داستان ماری»، این فیلم نیز از یک فیلم هالیوودی دیگر به نام «لالایی شکسته» الهام گرفته است که من آن را ندیده‌ام و به نظر می‌رسد که بسیاری از مردم نیز آن را ندیده‌اند. این فیلم یکی از درام‌های کلاسیک کمتر شناخته شده‌ای است که قصد دارم به زودی آن را تماشا کنم. به فیلم برگردیم؛ داستان درباره جنگ جهانی اول و یک زن جوان است که نامزدش را از دست داده است. این درام نزدیک به دو ساعت به آرامی روایت می‌شود، اما هرگز احساس کسالت یا طولانی بودن در آن نداشتم. کارگردان آن، سازنده فیلم «در خانه»، دوباره یک اثر هنری خلق کرده است. به نظر من، این فیلم به این شکل بود. فقط تعداد بسیار کمی شخصیت وجود دارد که همگی به خوبی توسعه یافته‌اند، تقریباً تا پایان فیلم که چند شخصیت دیگر نیز به آنها ملحق می‌شوند. نقش اصلی تنها حدود ۴-۵ دقیقه در کل فیلم حضور دارد. خوب، این موضوع، دلیلی برای آغاز این داستان در کنار جنگ جهانی اول بود. اگرچه داستان اصلی بر مبنای یک بستر متفاوت شکل گرفت. به مانند جمله‌ای که می‌گوید «برای پنهان کردن یک دروغ، هزار دروغ لازم است»، این همان چیزی است که فیلم در واقع درباره‌اش است. زندگی و ادامه یافتن در یک فرآیند بی‌پایان. این فیلم یک پیام اخلاقی دارد، اما اشتباه به دست شخص دیگری انجام می‌شود و یک فرد دیگر باید عواقب آن را تحمل کند، حتی پس از اینکه او از صحنه خارج می‌شود. واقعاً داستانی تاثیرگذار است، اما نه به اندازه‌ای که اشک شما را بریزد. سفر زندگی گاهی غیرمنتظره است، به ویژه زمانی که عشق در شرایطی که به آن نیاز دارید، شکوفا می‌شود. > ❝راستگوئی چه چیزی می‌تواند به ارمغان بیاورد؟ درد بیشتر، اشک بیشتر.❞ این فیلم یک فیلم جنگی نیست، برای اینکه اگر انتظار چنین چیزی را دارید. موضوع اصلی در زیر همه‌چیزهایی که اتفاق می‌افتد، نهفته است. بنابراین، فقط کمتر از ۵ دقیقه از صحنه‌های جنگی در فیلم وجود دارد. اساساً، آن صحنه‌ها نیز ضروری نبودند، اما همیشه خوب است که آنها را در تصاویر ببینیم، وقتی که فلش بک به کار می‌رود. این یک درام خالص است که بلافاصله پس از پایان جنگ جهانی اول اتفاق می‌افتد. یک زن جوان آلمانی در حال سوگواری برای مرگ نامزدش است. او یک مرد جوان فرانسوی را کشف می‌کند که ادعا می‌کند دوست نزدیکش به خاطر فوت او به دیدنش آمده است. او با بقیه خانواده آشنا می‌شود و روزهای خوشی را که با او در پاریس قبل از جنگ گذرانده بود، به اشتراک می‌گذارد. در طول اقامت او، همه به خوبی با هم کنار می‌آیند، با وجود اینکه جامعه بر ضد اوست. نیمه اول فیلم به آرامی و به تدریج توسعه می‌یابد، اما با یک چرخش به پایان می‌رسد. نیمه دوم داستان به یک جهت جدید با انبوهی از معماها می‌رسد. کاملاً غیرقابل پیش‌بینی، اما به عنوان تماشاگر، صدها فکر مختلف درباره‌ی پیشرفت‌های آینده داشتم. در بیشتر مواقع تا حدی درست بودم، اما حتی بیشتر از اینکه چگونه همه چیز به سبک خودش پیش رفت، خوشحال بودم. حالا داستان وارد فرانسه شد. چرخش‌ها و پیچیدگی‌های بیشتری نمایان شد. سرعت داستان به همان شکل باقی ماند، هرچند که تحولات زیادی باعث شد به سرعت پیش برود. جنگ جهانی دوم غالب‌ترین موضوع در فیلم‌های جنگی است. وقتی فیلمی درباره جنگ جهانی اول می‌بینید، متوجه دیدگاه آن می‌شوید، اگر فیلم با دوز مناسب از همه چیز ساخته شده باشد، حتی اگر بر اساس رویدادهای واقعی یا شخصیت‌های واقعی نباشد. مبارزه در جنگ، تحمل زخم‌ها، سوگواری برای از دست‌رفته‌ها، و تلاش برای بازسازی زندگی و ملت. این قطعاً یکی از بهترین فیلم‌های مربوط به جنگ جهانی اول است که می‌توانم بگویم درباره پیامدهای جنگ است. فیلمنامه جادو بود. مطمئناً به آن جایزه می‌دهم. و سپس عکاسی زیبا. نمی‌دانم آیا به خاطر سیاه و سفید بودنش بود یا نه، اما شما واقعاً به سال ۱۹۱۹ بازمی‌گردید. ساده، اما با زوایای دوربین عالی که باید تقدیر شود. بازیگران فوق‌العاده. بدون آن اجراهای شگفت‌انگیز، این فیلم هیچ بود. نام آنا برای مدت طولانی در یاد شما خواهد ماند و همچنین بازیگری که این نقش را بازی کرده است. در چند جا، فیلمنامه به رنگ نیمه‌ای تغییر می‌کند، به ویژه زمانی که موسیقی به صحنه می‌آید. اگر هنوز آن را ندیده‌اید، به این نکته توجه کنید، زیرا هرکسی این را متوجه نمی‌شود. برای من به نظر می‌رسد که این یک محصول اسکار است، اما تاریخ انتشار آن نشان می‌دهد که برای اسکارهای بعدی واجد شرایط نیست. افراد مختلف نظرات متفاوتی دارند، اما به نظر من این فیلم حتماً باید دیده شود. کسانی که با روایت کند مشکل دارند، اگر بتوانند نیمه اول را تحمل کنند، از باقی فیلم لذت خواهند برد و کل فیلم را دوست خواهند داشت. قطعاً یک جواهر پنهان است، فقط به مخاطبان بیشتری نیاز دارد، همین. _۸.۵/۱۰_