فیلم Don’t Worry Darling 2022

چنین به نظر می‌رسد که گروهی از نویسندگان فیلمنامه که به تازگی فیلم "ویواریوم" (2019) را دیده‌اند، در یک ناهار پر از نوشیدنی نشسته‌اند و به یاد "زن‌های استپفورد" (2004) و "نمایش ترومن" (1998) هستند. آنها تصمیم می‌گیرند که داستانی بی‌فایده و ترکیبی از این قصه‌ها بنویسند، به طوری که بهترین قسمت‌های هیچ‌کدام را نادیده بگیرند و از دو بازیگر زیبا استفاده کنند. ممکن است...

چنین به نظر می‌رسد که گروهی از نویسندگان فیلمنامه که به تازگی فیلم "ویواریوم" (2019) را دیده‌اند، در یک ناهار پر از نوشیدنی نشسته‌اند و به یاد "زن‌های استپفورد" (2004) و "نمایش ترومن" (1998) هستند. آنها تصمیم می‌گیرند که داستانی بی‌فایده و ترکیبی از این قصه‌ها بنویسند، به طوری که بهترین قسمت‌های هیچ‌کدام را نادیده بگیرند و از دو بازیگر زیبا استفاده کنند. ممکن است که در نهایت پول خوبی به دست آورده باشند، اما آنچه برای ما فراهم کرده‌اند، داستانی بسیار استایلیزه و بی‌محتواست. به انصاف، فلورنس پوغ در نقش "آلیس"، همسر دچار اختلال "جک" (هری استایلز) تلاش زیادی می‌کند. آنها در یک جامعه یوتوپیک در بیابان زندگی می‌کنند، جایی که مردان صبح‌ها برای "فرانک" (کریس پاین) کار می‌کنند و زنان به کارهای خانه و خرید و شبکه‌سازی می‌پردازند. همه چیز ایدئال به نظر می‌رسد تا اینکه "آلیس" متوجه می‌شود یکی از همسایه‌هایشان، "مارگارت" (کی‌کی لین)، یقین دارد که چیزی در این زندگی کامل نادرست است. با وقوع یک تراژدی غیرقابل توضیح، "آلیس" شروع به دیدن کابوس‌ها می‌کند و به زودی ازدواجش و آینده شغلی "جک" در خطر می‌افتد. پاین به عنوان "فرانک" چندان تهدیدآمیز نیست و هرچند دوربین واقعاً از استایلز لذت می‌برد، او در اینجا فرصتی برای نشان دادن مهارت‌های بازیگری‌اش ندارد و فقط می‌تواند در یک کت و شلوار کاملاً اندازه‌اش به خوبی ایستاده باشد. مشکل اصلی اینجاست که فیلم به خوبی جلوه می‌کند اما داستان آن به طور کامل نپخته است. ما با یک داستان نیمه‌کاره روبرو هستیم که دنباله‌روی است و به‌طور صادقانه، نسبتا کسل‌کننده است. صحنه‌های پایانی با مردان در لباس‌های قرمز، یادآور یک تبلیغ تلویزیونی برای وودافون بود و با گذشت دو ساعت، به شدت از آن بی‌علاقه شدم. به نظر می‌رسد که زیبایی استایلز او را به جلو خواهد برد و کار با افرادی چون پوغ و پاین به او کمک خواهد کرد، اما مگر اینکه او و تیمش روی فیلمنامه‌ها و شخصیت‌سازی‌ها بیشتر کار کنند، او به سادگی به یک نسخه سبک از زک افرون تبدیل خواهد شد. این فیلم در نهایت به یک اثر تلویزیونی تبدیل خواهد شد، به نظر من. به نظر من این فیلم عالی بود. من فقط از درام‌های پشت صحنه "نگران نباش، عزیزم" مطلع بودم و خوشبختانه هیچ چیز درباره داستان نخوانده یا ندیده بودم - که قطعاً به لذت من کمک کرد. به همین دلیل، در بخش اول فیلم بسیار علاقه‌مند بودم. داستان به آرامی پیش می‌رود و جزئیات را اینجا و آنجا فاش می‌کند. پایان فیلم آن‌قدر قوی نیست اما هنوز هم از آن لذت می‌برم، اشتباه نکنید. بازیگران فوق‌العاده هستند، حتی اگر فلورنس پوغ به طرز چشمگیری از بقیه هم‌بازی‌هایش بهتر عمل کند... و این به هیچ وجه به آن‌ها به صورت منفی نیست، بلکه فقط موردی است که پوغ یک عملکرد فوق‌العاده ارائه می‌دهد. این تنها سومین فیلم اوست که دیده‌ام... باید بیشتر تماشا کنم! به جز پوغ، از هری استایلز تحت تأثیر قرار گرفتم. او می‌تواند بازیگری کند. البته باید بگویم که شیا لابوف در این نقش بهتر بود. در جاهای دیگر، اولیویا وایلد (که کارگردانی هم کرده)، کریس پاین و جسیکا چان کارهای خوبی انجام می‌دهند. آیا این فیلم کاملی است؟ اصلاً. آیا سرگرم‌کننده است؟ قطعاً. هر کس به سلیقه خود، اما من از این فیلم 2022 به‌طور کامل لذت بردم. تعجبی ندارد که "نگران نباش، عزیزم" با جنجال‌های عمومی و نقدهای ضعیف روبرو شده است، اما آیا واقعاً به بدی‌ای است که رسانه‌ها می‌خواهند شما باور کنید؟ با اینکه اعتراف می‌کنم، داستان دارای مشکلات زیادی است، مانند رها کردن جزئیات خاص داستان در حین معرفی یا نیمه‌کاره گذاشتن داستان‌های شخصیت‌ها، اما جنبه‌های دیگر این فیلم واقعاً تجربه تماشا را لذت‌بخش می‌کند. کارگردانی اولیویا وایلد واقعاً خوب انجام شده است. می‌توانستم بفهمم که برخی از نماها و المان‌ها با هدف خاصی برای ایجاد نسخه‌ای رمانتیک از دهه 1950 طراحی شده‌اند، در حالی که هنوز نگاهی به چیزی شوم زیر این سطح می‌اندازند. هرچند که متأسفانه این عناصر به کشفی در پایان منجر نشدند. بازیگری در اینجا ترکیبی از احساسات متنوع است. فلورنس پوغ و کریس پاین واقعاً فیلم را به دوش می‌کشند. پوغ احساسات پیچیده‌ای را منتقل می‌کند و می‌تواند درگیری‌های درونی‌اش را در حالی که چهره زیبایی را برای ظاهر حفظ می‌کند، به نمایش بگذارد. این وضعیت جذاب است و تماشاگران به طور کامل با او هم‌دردی می‌کنند، این ارتباط باعث می‌شود که شخصیت او برای تماشاگران قابل حمایت باشد. کریس پاین در این نقش واقعاً شوم بود. من او را در بسیاری از نقش‌های منفی ندیده‌ام و او کار فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهد. به دلیلی، حرکات او واقعاً مرا به یاد جیمز اسپادر در "انتقام‌جویان: عصر اولتران" می‌اندازد که این یک تحسین است. پاین زمان زیادی در صفحه نمایش ندارد و توسعه شخصیتش کم است، اما او با آنچه دارد، بهترین را ارائه می‌دهد. اولیویا وایلد خوب بود، واقعاً هیچ انتقادی ندارم، نه عالی بود و نه بد. اجرای هری استایلز به سختی قابل ارزیابی است. در حالی که فکر نمی‌کنم او بد عمل کرده باشد، اما وقتی او همواره در کنار پوغ است، سایه او را می‌گیرد و کاستی‌هایش بیشتر نمایان می‌شود. به طور کلی، من از "نگران نباش، عزیزم" و پتانسیل آن که می‌توانست یک فیلم خاص باشد، ناامید شدم. اما هنوز هم فیلم خوبی بود که از آن لذت بردم. **امتیاز:** 69% **نظر:** خوب این فیلم داستانی است که بارها و بارها روایت شده و به هیچ وجه اصالت خاصی ندارد. آنچه بخش اول فیلم را موفق می‌کند این است که داستان از دیدگاه زنان شهر روایت می‌شود. با ارائه روایت از منظر همسران خانه‌دار خوشحال، در سراسر فیلم تنش و تهدید وجود دارد - به ویژه زمانی که زنان در شهر به خودآزاری روی می‌آورند تا کنترل زندگی‌شان را به دست بگیرند. آلیس یک شخصیت زنانه قوی است و پوغ دوباره ثابت می‌کند که یکی از هیجان‌انگیزترین استعدادها در هالیوود است. از او انتظار زیادی می‌رود و او به خوبی از عهده این کار برمی‌آید، به ویژه در صحنه‌های متعددی که با استایلز دارد. به‌طور واضح، پوغ بهتر از استایلز بازی می‌کند و حتی بیشتر از آن. من معتقدم که فیلم به موفقیت بیشتری می‌رسید اگر بازیگر مرد اصلی بااستعدادتر بود. وقتی بالاخره پایان با یک افشای طولانی و پیچیده می‌رسد، ناامیدی به وجود می‌آید که احساس می‌شود مانند یک قسمت از "بلک میرا" است. اگر به برخی از صحنه‌های ابتدایی فیلم نگاه کنید، داستان به اندازه کافی محکم به نظر نمی‌رسد. تم‌ها بیش از حد و تکراری هستند و ایده‌های مردان محافظه‌کار را درباره روابط و زندگی ارائه می‌دهند. این یک بیانیه سردکننده درباره حقوق و مسئولیت‌های زنان و تمایل مردان به کنترل و تسلط است. زمان‌بندی این پیام در شرایط سیاسی پرآشوب که در سراسر جهان در حال گسترش است، بسیار مناسب است. به عنوان یک زن، من از احساس "نگران نباش، عزیزم" و لنز فمینیستی که در آن ارائه شده، قدردانی می‌کنم، اما فقط ای کاش فیلم به طور کلی موفق‌تر بود.