فیلم Rio Bravo 1959

نقاط قوت در فیلم مردانه ها به کارگردانی هاوارد هاوکز بیشتر از نقاط ضعف آن است. این فیلم به عنوان پاسخی به سینمای غیرمردانه در فیلم معروف «ساعت 12» با بازی گری کوپر ساخته شده است. «ریو براوو» لحظات درخشانی دارد که متأسفانه با نواقصی همراه است که به سبک هاوکز مربوط نمی‌شود. داستان مردانه فیلم ساده اما کاملاً مؤثر است؛ قهرمانان ما (جان وین، دین...

نقاط قوت در فیلم مردانه ها به کارگردانی هاوارد هاوکز بیشتر از نقاط ضعف آن است. این فیلم به عنوان پاسخی به سینمای غیرمردانه در فیلم معروف «ساعت 12» با بازی گری کوپر ساخته شده است. «ریو براوو» لحظات درخشانی دارد که متأسفانه با نواقصی همراه است که به سبک هاوکز مربوط نمی‌شود. داستان مردانه فیلم ساده اما کاملاً مؤثر است؛ قهرمانان ما (جان وین، دین مارتین، والتر برنن و ریکی نلسون) در برابر گروهی از مهاجمان که در تلاشند تا دوستی زندانی‌شده را آزاد کنند، از یک زندان دفاع می‌کنند. به‌نظر می‌رسد این موضوع شگفت‌انگیز باشد، اما حقیقت این است که فیلم نزدیک به 100 دقیقه طول می‌کشد تا به اوج هیجان محاصره برسد و با وجود توسعه شخصیت‌های خوب، فیلم گاهی سنگین و حتی به‌طرز خطرناکی به خودشیفتگی نزدیک می‌شود. انتخاب ریکی نلسون به عنوان یکی از بدترین انتخاب‌ها در تاریخ سینما شناخته می‌شود؛ او صرفاً به عنوان یک ترفند بازاریابی برای جذب نوجوانان که به آهنگ‌های پاپ او گوش می‌دادند، حضور داشت. با این حال، هاوکز بلافاصله متوجه شد که این نقش از توانایی‌های نلسون فراتر است و به‌طور هوشمندانه به او تعداد کمی دیالوگ مهم داد. همچنین، یکی از نقاط ضعف بزرگ فیلم، آنجی دیکینسون در نقش زن مورد علاقه است که به‌طرز خام و ناپخته‌ای ایفای نقش می‌کند. با این وجود، مزایای فیلم باعث می‌شود که همواره در مورد آن صحبت شود. جان وین جذاب و قابل‌باور است، در حالی که دین مارتین به خوبی نقش یک مست را بازی می‌کند که سعی در درست کردن اوضاع دارد. این یک اجرای بسیار عالی از اوست که می‌توان آن را به کارگردانی هاوکز نسبت داد. صحنه‌های اکشن در سطح بالایی قرار دارند و احساس صمیمی و نزدیک شهر فوق‌العاده است - و چه کسی می‌تواند در برابر پایانی که شما را وادار به شلیک سلاح در هوا می‌کند، مقاومت کند؟ این فیلم بسیار خوبی است، اما به هیچ وجه یک شاهکار وسترن نیست. 7 از 10 شریف «جان تی» (جان وین) به یک معاون مست «دود» (دین مارتین) گرفتار شده است، درست زمانی که مالک زمین محلی «بردت» (جان راسل) در حال محاصره زندان برای آزاد کردن برادر قاتلش است. خوشبختانه، دوستش «پت» (وارد باند) با کاروانش از طریق شهر عبور می‌کند و «کلرادو» (ریکی نلسون) را با خود دارد. در ابتدا reluctant به دخالت در دعوای دیگران، اوضاع تغییر می‌کند و دوک را با یک هم‌پیمان جدید همراه می‌کند. سپس، زمانی که فکر می‌کند اوضاع نمی‌تواند بدتر شود، کالسکه‌ای با چرخ معیوب و یک قمارباز «فدرز» (آن جی دیکینسون) به شهر می‌آید - زنی که به خوبی می‌داند چه دکمه‌هایی را فشار دهد تا شریف را به هم بریزد. با افزایش تنش‌ها، ما به امنیت زندان خود برمی‌گردیم تا با مارتین و برخی از شوخی‌های تند از ستاره واقعی فیلم - والتر برنن - کمی بخوانیم. او «استامپی» پیر و بدخلق است که مسئولیت نظارت بر زندانی را در حین درست کردن لوبیا بر عهده دارد... وین و مارتین به خوبی در کنار هم کار می‌کنند و اگرچه نلسون کمی چوبی به نظر می‌رسد، اما جذابیت ظاهری‌اش تقریباً کارساز است - به‌علاوه اجرای زنده‌اش از «سیندی» که حتی پاهای وین را به حرکت درمی‌آورد. همه اینها به خوبی به یک پایان پرانرژی و انفجاری منتهی می‌شود که با برخی از مواد منفجره و یک تفنگ ساچمه‌ای به‌خوبی هدف‌گیری‌شده به خوبی تکمیل می‌شود. این یک داستان محکم با شخصیت‌های جذاب است و تماشای آن کاملاً ارزشمند است - حتی اگر وسترن‌ها لزوماً سلیقه شما نباشند.