فیلم Close Encounters of the Third Kind 1977

**پوره سیب‌زمینی را درست کنید!** روی نیلی، تعمیرکار گاز است که با یک سفینه بیگانه نزدیک می‌شود و شروع به دیدن تصاویری عجیب از پوره سیب‌زمینی، کف‌ریز و کوه‌های گل می‌کند. همه اینها منجر به فروپاشی ازدواج نیلی می‌شود و او تصمیم می‌گیرد حقیقت این رؤیاهای پوره سیب‌زمینی را پیدا کند. اوج داستان در یک کوه بسیار نفس‌گیر است، زمانی که نیلی با سرنوشتش رو به‌رو...

**پوره سیب‌زمینی را درست کنید!** روی نیلی، تعمیرکار گاز است که با یک سفینه بیگانه نزدیک می‌شود و شروع به دیدن تصاویری عجیب از پوره سیب‌زمینی، کف‌ریز و کوه‌های گل می‌کند. همه اینها منجر به فروپاشی ازدواج نیلی می‌شود و او تصمیم می‌گیرد حقیقت این رؤیاهای پوره سیب‌زمینی را پیدا کند. اوج داستان در یک کوه بسیار نفس‌گیر است، زمانی که نیلی با سرنوشتش رو به‌رو می‌شود. این فیلم یکی از بهترین‌های اسپیلبرگ است و cameo جالبی از کارگردان فرانسوی، فرانسوا تروفو، دارد. همیشه به یاد دارم که در کودکی دعا می‌کردم اگر بیگانگان به ما سر بزنند، هرگز در آمریکا نرسند. به یاد بیاورید "روز زمین ایستاد" (۱۹۵۱) یا بیشتر داستان‌های علمی تخیلی دیگر: اولین چیزهایی که آنها می‌بینند، هنگام باز کردن در، اسلحه‌ها، تانک‌ها، موشک‌ها و سربازان خواهد بود... این فیلم رویکردی بسیار پیشرفته‌تر به چگونگی تعامل ما با یک گونه بیگانه دارد و به همراه جلوه‌های ویژه عالی و داستانی بسیار پیچیده‌تر، به ما امید می‌دهد که شاید ما فقط تلاش نکنیم اول شلیک کنیم و بعد سؤال کنیم - اگر کسی واقعاً به ما برسد. به نظر من، اسپیلبرگ در زمان نوشتن و کارگردانی این فیلم هنوز در حال یادگیری هنر خود بود و این موضوع در کمبود سرعت روایت در ساعت اول نشان داده می‌شود. ریچارد درایفس کافی است، اما حالت‌های مداوم شگفت‌زده و گیج او بعد از مدتی می‌تواند آزاردهنده شود. فرانسوا تروفو گهگاه در فیلم ظاهر می‌شود - عمدتاً به عنوان بخشی از یک داستان فرعی - اما واقعاً این فقط در سی دقیقه آخر است که همه رشته‌ها به هم پیوسته و ما را با یک پایان‌بندی هوشمندانه مواجه می‌کند، زمانی که دانشمندان یک راه نوآورانه و موسیقایی برای ارتباط پیدا می‌کنند که شامل تهدید و گلوله نیست. جالب است که حتی وقتی این فیلم را در سن ۹ سالگی برای اولین بار دیدم، هیچ حس تهدیدی از مسافران ما حس نکردم و عدم وجود فرم فیزیکی قابل شناسایی به حفظ جادو کمک می‌کند. کار جان ویلیامز در این فیلم بهترین نیست؛ فکر می‌کنم موسیقی به دلیل پیشرفت کند داستان آسیب دیده است، اما نمادگرایی و روح کنجکاوی که این فیلم القا می‌کند، باعث می‌شود که ارزشش را داشته باشد تا به تماشای آن ادامه دهیم...