فیلم Pink Floyd: The Wall 1982

موسیقی پینک فلوید به تنهایی تأثیرگذار است. اما به عنوان یک فیلم، تماشای آن هدر دادن زمان است. نمی‌دانم آیا پینک فلوید از تأثیری که "دیوار" (The Wall) بر جای خواهد گذاشت، آگاه بودند یا خیر. امروزه به طور کلی این آلبوم به عنوان یکی از بهترین آلبوم‌های راک شناخته می‌شود و "Another Brick in the Wall" به سرود اعتراض نوجوانان علیه قواعد و کنوانسیون‌ها تبدیل...

موسیقی پینک فلوید به تنهایی تأثیرگذار است. اما به عنوان یک فیلم، تماشای آن هدر دادن زمان است. نمی‌دانم آیا پینک فلوید از تأثیری که "دیوار" (The Wall) بر جای خواهد گذاشت، آگاه بودند یا خیر. امروزه به طور کلی این آلبوم به عنوان یکی از بهترین آلبوم‌های راک شناخته می‌شود و "Another Brick in the Wall" به سرود اعتراض نوجوانان علیه قواعد و کنوانسیون‌ها تبدیل شده است. من این را با اطمینان می‌گویم زیرا راک یکی از سبک‌های موسیقی مورد علاقه من نیست. به طور معمول گوش می‌دهم، اما برای بلیط آن هزینه نمی‌کنم. این فیلم به طور عمده مفهوم آلبوم را که به عنوان نوعی اپرای راک طراحی و منتشر شده، به شکلی کاملاً خیال‌انگیز و توهمی به تصویر می‌کشد. داستان فیلم تنها در ذهن شخصیت اصلی، خواننده راک به نام پینک، اتفاق می‌افتد که به نظر می‌رسد دچار افسردگی عمیقی است. او به خاطر پدر غایبش (که در جنگ در دوران کودکی‌اش فوت کرده)، مادر بیش از حد محافظه‌کار، مجموعه‌ای از معلمان سوءاستفاده‌گر و یک طلاق اخیر، دچار انزوا و تنهایی اجتماعی و عاطفی شده است. تماشای این فیلم مانند تماشای یک کابوس موزیکال است. این فیلم خوشبینانه نیست و تماشای آن آسان نیست، به ویژه به خاطر اینکه داستان چندان واضح نیست و توضیحات زیادی هم وجود ندارد. صحنه‌های تأثیرگذاری وجود دارد، بنابراین نمی‌دانم آیا این فیلم برای تماشاگران حساس مناسب است یا خیر. بسیاری از تخیلات درباره جنگ، قدرت و استفاده از قدرت برای کنترل دیگران در فیلم موجود است. همچنین صحنه‌های انیمیشنی خوبی وجود دارد که به همان اندازه disturbing هستند. با این حال، فیلم همین است... و موسیقی پینک فلوید. این فیلم قطعاً طرفداران گروه و علاقه‌مندان به راک را راضی خواهد کرد، اما ممکن است برای سایر تماشاگران ارزش وقت صرف کردن را نداشته باشد.