فیلم Wind River 2017

تندراهای یخ‌زده‌ی ویند ریور، پس‌زمینه‌ای سنگین برای این تریلر جنایی خشن است که لحن‌هایی از وسترن را نیز به همراه دارد. **امتیاز نهایی: ★★★½ - من واقعاً از این فیلم خوشم آمد و به شدت توصیه می‌کنم زمان خود را برای تماشای آن صرف کنید.** این فیلم که در سال ۲۰۱۷ منتشر شده و نوشته و کارگردانی آن بر عهده‌ی تیلور شرایدن است، وقایع یک...

تندراهای یخ‌زده‌ی ویند ریور، پس‌زمینه‌ای سنگین برای این تریلر جنایی خشن است که لحن‌هایی از وسترن را نیز به همراه دارد. **امتیاز نهایی: ★★★½ - من واقعاً از این فیلم خوشم آمد و به شدت توصیه می‌کنم زمان خود را برای تماشای آن صرف کنید.** این فیلم که در سال ۲۰۱۷ منتشر شده و نوشته و کارگردانی آن بر عهده‌ی تیلور شرایدن است، وقایع یک رزرویشن دورافتاده‌ی بومیان آمریکایی به نام ویند ریور را روایت می‌کند، جایی که یک زن جوان بومی به طور عجیبی بدون کفش در طبیعت پیدا می‌شود. یک ردیاب حیات‌وحش (با بازی جرمی رنر) و یک مأمور FBI (با بازی الیزابت آلسن) برای حل معما با یکدیگر همکاری می‌کنند. گراهام گرین در نقش رئیس پلیس رزرویشن، گیلم بیرمینگام در نقش پدر داغدیده‌ی قربانی و جان برنتال و جیمز جردن به عنوان نگهبانان یک محل حفاری در فیلم حضور دارند. این فیلم بر اساس صدها داستان واقعی مشابه ساخته شده است. مسئله‌ی تعرض به زنان بومی در رزرویشن‌ها، که بسیاری از آن‌ها به طرز مرموزی ناپدید می‌شوند، از زمان تأسیس سیستم رزرویشن وجود داشته است، اما در ۱۵ تا ۲۰ سال اخیر به شدت افزایش یافته و همچنان مورد غفلت واقع شده است، که این مسئله انگیزه‌ی ساخت فیلم بوده است. در گذشته، قبایل (مانند شوشونه شرقی و آراپاهو شمالی) در طول زمستان‌های سخت از این منطقه مهاجرت می‌کردند، اما سیستم رزرویشن عملاً مردم این قبایل را مجبور می‌کند که در جایی بمانند که زندگی در آنجا در تمام طول سال ممکن نیست. این فیلم یک درام جنایی/معمایی/هیجانی است که به طور کامل در شرایط زمستانی غرب مدرن آمریکا اتفاق می‌افتد. داستان کمی کسل‌کننده آغاز می‌شود، اما به تدریج جذابیت آن افزایش می‌یابد تا اینکه در نیمه‌ی دوم همه‌چیز به اوج خود می‌رسد. اگر به داستان‌هایی علاقه دارید که سرنخ‌ها به تدریج به مجرمین منتهی می‌شوند، احتمالاً از این فیلم لذت خواهید برد. رنر یک وسترن سخت‌گیر و باکیفیت است و آلسن با چهره و اندام جذابش در جبهه‌ی زنانه قوی عمل می‌کند. صحنه‌های اکشن به دلیل واقع‌گرایی و ناگهانی بودنشان مؤثر هستند و از اغراق پرهیز شده است. **مدت زمان فیلم ۱ ساعت و ۴۷ دقیقه است و در یوتا (کویل‌ویل و استودیوهای پارک سیتی) و وایومینگ (رزرویشن ویند ریور، شهرستان فریمونت و لندر) فیلم‌برداری شده است.** **امتیاز: A-** من به دلایل زیادی این فیلم را دوست دارم. این فیلم پیچیدگی زیادی ندارد، اما به خوبی ساخته شده است. صحنه‌سازی در یک رزرویشن بومی آمریکایی در وایومینگ انجام شده و زمین به طرز چشم‌نوازی زیباست. زمستان در اینجا سخت و بی‌رحم است. من عاشق طبیعت هستم و سبک زندگی سخت و دورافتاده‌ی افرادی که از تمدن دور هستند را تحسین می‌کنم، بنابراین از ابتدا از این فیلم لذت بردم. بازیگران بسیار خوب هستند و بازی‌ها نیز عالی. من نیازی به چرخش‌های غیرمنتظره و پایان‌های شوک‌آور در یک داستان کارآگاهی ندارم تا از فیلمی لذت ببرم، بنابراین نبود آن در این فیلم برایم مهم نیست. ویژگی‌هایی که این فیلم را متفاوت می‌کند، آن را برای من لذت‌بخش‌تر می‌سازد. من به‌راستی از فیلم‌های «اکشن/معما» و فرمول‌ها و تکنیک‌های آشنا خسته شده‌ام: تغییر سریع زاویه دوربین برای شبیه‌سازی صحنه‌های اکشن، بخش‌های حرکتی با الهام از دهه ۷۰ و موسیقی بلند و خشن و غیره. شرکت‌های دارویی، شرکت‌های نفتی، مبلغان و محافظه‌کاران اجتماعی به طور مکرر به عنوان شرور در چنین فیلم‌هایی استفاده می‌شوند که دیگر خسته‌کننده شده است. این فیلم متفاوت است. این فیلم داستان مرگ وحشیانه‌ی یک دختر بومی و دوست‌پسر گمشده‌اش را روایت می‌کند. ما اقدامات چند افسر قانون متعهد و پرکار را می‌بینیم که سعی دارند جرم را حل کرده و مجرم را به عدالت بسپرند و یک ردیاب غیرنظامی که برای کمک به آن‌ها قرارداد دارد. این فیلم هیچ دستور کار پنهانی یا ظاهری ندارد. این فقط یک داستان است، که در غرب مدرن وقوع می‌یابد و درباره‌ی طبیعت انسانی، جرم و عدالت است. من فکر می‌کنم این بهترین عملکرد جرمی رنر است که واقعاً به خوبی انتخاب شده است. او یک شکارچی حیوانات است که وقتی جسد دختر یکی از دوستان قدیمی‌اش را کشف می‌کند، شوکه می‌شود. او به طرز وحشیانه‌ای در طبیعت برفی آن‌ها مورد تجاوز و قتل قرار گرفته است. این جرم - در یک رزرویشن بومی آمریکایی در وایومینگ، افسران محلی و ایالتی را در مقابل یکدیگر قرار می‌دهد، اما خوشبختانه مأمور FBI "جین" (الیزابت آلسن) به زودی به آن‌ها ملحق می‌شود و بنابراین آن‌ها با یکدیگر همکاری می‌کنند تا یک تحقیق خطرناک را انجام دهند که نه تنها شامل دستگیری مجرم، بلکه شامل جامعه محلی پر از بی‌اعتمادی و خشونت است که لزوماً در کنار آن‌ها نیست. در حین اینکه معما به تدریج برای ما آشکار می‌شود، ما شاهد تصاویری زیبا از مناظر برفی هستیم و تلاش‌های خوبی از رنر، آلسن، گراهام گرین افسانه‌ای و برخی از بازیگران بومی دیگر را مشاهده می‌کنیم. داستان کمی تیره است و در اینجا راهی برای تسکین در سرسختی طرح وجود ندارد، اما به ندرت کسل‌کننده است و مطمئناً ارزش تماشا دارد اگر به دنبال چیزی هستید که هم ذهن شما را مشغول کند و هم چشمانتان را. **در مجموع: نوشتار، بازیگری و صحنه‌سازی ویند ریور یکی از بهترین تریلرهای قتل در چند سال اخیر را به وجود آورده و پیش‌درآمدی بر یکی از بهترین برنامه‌های تلویزیونی - یلواستون - است.** این تریلر معمایی استثنایی در برابر ویرانی‌های عظیم طبیعت وایومینگ قرار دارد. داستانی که به تنهایی می‌تواند خوب باشد، به دلیل انزوا و ناامیدی محیط خصمانه به سطحی باور نکردنی ارتقا می‌یابد. حمایت و کمک چندین ساعت فاصله دارد و تعدادی از افسران قانون که تلاش می‌کنند تا صدها مایل مربع را پوشش دهند، به تنهایی تحقیقات قتل را انجام می‌دهند. یک اشتباه و همه چیز به پایان می‌رسد. لحن، کیفیت و نوشتار این فیلم به طرز شگفت‌انگیزی شبیه به برنامه تلویزیونی یلواستون است، که نباید تعجب‌آور باشد زیرا ویند ریور توسط تیلور شرایدن، خالق یلواستون نوشته و کارگردانی شده است. ویند ریور یک درام جنایی جذاب است که با سینماتوگرافی خیره‌کننده و اجراهای قدرتمند خود مخاطبانش را مجذوب می‌کند. این فیلم در چشم‌انداز خشن و بی‌رحم وایومینگ روایت می‌شود و داستان قتل وحشیانه‌ی یک زن جوان و تیم غیرمنتظره‌ای از یک ردیاب و یک مأمور FBI را روایت می‌کند که برای حل این پرونده با یکدیگر همکاری می‌کنند. با این حال، فیلم بدون نقص نیست. گاهی اوقات طرح آن غیرقابل باور است و برخی جزئیات مصنوعی و دشوار برای باور به نظر می‌رسند. اوج داستان که شامل یک تیراندازی بیش از حد دراماتیزه شده است، به نظر می‌رسد در مکان خود نیست و از لحن واقع‌گرایانه‌ی فیلم می‌کاهد. علاوه بر این، یک صحنه عجیب و نگران‌کننده وجود دارد که در آن مادر قربانی به خودآزاری می‌پردازد که حس می‌شود غیرضروری و نامناسب است. با اینکه این صحنه ممکن است به منظور تأکید بر غم و آسیب مادر باشد، اما به طرز زائد و ناراحت‌کننده‌ای به نظر می‌رسد. با وجود این نواقص، بازیگران فوق‌العاده فیلم، به رهبری جرمی رنر و الیزابت آلسن، اجراهای قدرتمند و ظریفی را ارائه می‌دهند. شیمی آن‌ها در صحنه مشهود است و تعاملاتشان اغلب پر از تنش و احساس است. علاوه بر این، کارگردانی تیلور شرایدن بی‌نظیر است و دیدگاه منحصر به فرد او درباره‌ی غرب آمریکا داستان و لحن فیلم را پیش می‌برد. ویند ریور فیلمی تفکر برانگیز و عاطفی است که با وجود نواقصش، همچنان به شدت برای طرفداران درام‌های جنایی و داستان‌گویی قوی توصیه می‌شود. **امتیاز: 87%** **نظر: عالی** «ویند ریور» با یک انفجار آغاز می‌شود — به معنای واقعی کلمه. صحنه‌ی اول، که برای دوستداران حیوانات تماشای دشواری است، ما را با مأمور حیات‌وحش کوری لمبرت (جرمی رنر) آشنا می‌کند. کوری به تنهایی وظیفه‌ای شبیه به تک تیرانداز را بر عهده دارد و یک به یک گرگ‌های گرسنه‌ را با تفنگ قدرتمندش از بین می‌برد. این صحنه لحن باقی فیلم را تعیین می‌کند، داستانی از وحشی‌گری، تنهایی و پیگیری تدریجی. زمانی که کوری جسد یک نوجوان بومی آمریکایی محلی را در دل طبیعت ناهموار وایومینگ پیدا می‌کند، FBI مأمور تازه‌کار جین بنر (الیزابت آلسن) را به دلیل نزدیکی‌اش به منطقه به عنوان رهبر تحقیقات فرا می‌خواند. این دو به همراه افسران محلی قانون برای ردیابی سرنخ‌ها تلاش می‌کنند تا معمای قتل احتمالی را حل کنند. این یک تریلر با ریتمی تدریجی است که سرنخ‌ها به آرامی آشکار می‌شوند تا معما کامل شود. کل داستان کمی شبیه به یک قسمت طولانی از «کارآگاه حقیقی» به نظر می‌رسد، به ویژه زمانی که فیلم بر پیروی از فرمول و زمان‌بندی درام جنایی تأکید می‌کند. اما برای هر تکه‌ای که حل می‌شود، یک بروز ناگهانی از خشونت خونین نیز وجود دارد. طرفداران تیلور شرایدن به سرعت به تم‌ها و حتی صحنه‌های بسیار مشابه از آثار قبلی‌اش پی خواهند برد. این یک جشن برای مردانگی خشن در قهرمان ما و همچنین داستانی وحشیانه از خشونت میان مردان است. مانند دیگر فیلمنامه‌هایش، این یکی به طرز زیبا و واقعی نوشته شده است، داستانی از خشونت بی‌رحمانه و بینش انسانی. دیالوگ‌ها عاطفی و صادقانه‌اند؛ وقتی پدری می‌فهمد دخترش مورد تعرض قرار گرفته و کشته شده، فقط از او می‌خواهد که «برای یک دقیقه اینجا بنشیند و دلتنگش شود». هر کسی که با غم ناخواسته‌ای روبه‌رو شده باشد می‌تواند به این احساس مرتبط شود. این‌ها شخصیت‌های کاملاً توسعه‌یافته‌ای هستند که به طرز طبیعی (و ساده) نوشته شده‌اند، که به این معناست که این بر عهده‌ی مخاطب است که بسیاری از خلأها را پر کند، از انگیزه‌ها، خواسته‌ها و پیش‌زمینه‌هایشان. این یکی از نقاط قوت این فیلم است؛ این شخصیت‌ها به طور کامل توصیف نشده‌اند، که آن‌ها را انسانی‌تر می‌کند. (همچنین بخشی از نقاط ضعف داستان نیز همین است: چندین جزئیات مزاحم داستان وجود دارد که نادیده گرفته شده و به کلی فراموش می‌شوند، مانند ارتباط ممکن بین مرگ‌های مشابه دو دختر نوجوان در فاصله‌ای چند ساله). شرایدن همچنین کارگردانی این فیلم را بر عهده دارد و او چشمی خوب برای تنش‌های هماهنگ و صحنه‌های اکشن خشن دارد. او همچنین در انتخاب یک گروه با استعداد که محتوای او را در هر دو جنبه محتوا و صحنه‌سازی تکمیل کند، مهارت دارد. موسیقی مناسب و غمگین فیلم (اثر نیک کیو و وارن الیاس) به طرز بی‌نقصی ساخته شده است. صحنه‌ی اصلی تیراندازی خونین و محیط برفی و خالی به طرز زیبایی توسط بن ریچاردسون فیلم‌برداری شده است. این به این معنا نیست که انتخاب‌های کارگردانی وجود ندارد که ممکن است بین مخاطبان اختلاف‌نظر ایجاد کند (مانند یک صحنه‌ی فلش‌بک اصلی که در آن ما وقایع واقعی را در نگاهی خونین و وحشتناک و بدون ملاحظه به جرم مشاهده می‌کنیم، از جمله یک تجاوز گرافیکی). اما این بیشتر از یک کارگردانی قابل قبول برای شرایدن است. در حالی که به خوبی کارگردانی نشده است مانند فیلم‌هایی که او فقط نوشته است («سیکاریو»، «جهنم یا آب‌گرفته») و قطعاً برای عموم مخاطبان سینما قابل دسترسی نیست، با این حال، همچنان تأثیرگذار است.