فیلم Rambo: First Blood Part II 1985

دو مشکل اصلی که با این تجربه بسیار هوشمندانه دارم این است که جان هامبون مداوم سربازان دشمن را در پیگیری از طریق مناطق پرجمعیت هدایت می‌کند. او جان و امنیت روستاییان بی‌گناه ویتنامی را در معرض خطر گلوله قرار می‌دهد. چرا او به امنیت روستاییان بی‌گناه فکر نکرد؟ او همچنین یک مرغ را کشت. _چه حقی داشت که مرغ را سر ببرد؟_ علاوه بر این نارضایتی‌های جزئی،...

دو مشکل اصلی که با این تجربه بسیار هوشمندانه دارم این است که جان هامبون مداوم سربازان دشمن را در پیگیری از طریق مناطق پرجمعیت هدایت می‌کند. او جان و امنیت روستاییان بی‌گناه ویتنامی را در معرض خطر گلوله قرار می‌دهد. چرا او به امنیت روستاییان بی‌گناه فکر نکرد؟ او همچنین یک مرغ را کشت. _چه حقی داشت که مرغ را سر ببرد؟_ علاوه بر این نارضایتی‌های جزئی، این فیلم هوشمندانه بیشتر تماشاگران فکری را که به دنبال چیزی فراتر از یک فیلم اکشن ساده هستند، راضی خواهد کرد. "رمبو: خون اول قسمت دوم" به کارگردانی جورج پن کاسماطوس و به‌طور مشترک نوشته شده توسط دیوید موریل، کوین جار و (شخصیت‌ها)، سیلوستر استالونه و جیمز کامرون است. بازیگران آن شامل استالونه، ریچارد کرنّا، چارلز ناپیر، استیون برکاف، جولیا نیکسون و مارتین کُوِو است. موسیقی اثر جری گلداسمیت و فیلم‌برداری توسط جک کاردیف انجام شده است. این دنباله‌ای برای "خون اول" در سال 1982 است که جان رمبو، کهنه‌سرباز ویتنام، را در حالیکه از زندان آزاد شده، به ماجرایی خاص به ویتنام می‌فرستد تا مدرکی از اسیران آمریکایی که هنوز به‌طور غیرقانونی در آنجا نگه‌داری می‌شوند، پیدا کند... بله! همه چیز بسیار غیرقابل‌باور و شبیه به کارتون است و البته اکنون بسیار غیرسیاسی، پر از کلیشه‌ها و نمایانگر دوران ریگان در دهه 1980 است. همچنین عمق شخصیت‌پردازی فیلم اول را ندارد و رمبو، کهنه‌سرباز زخم‌خورده و تلخ، به یک ماشین کشتار رباتیک تقلیل یافته است. با این حال، این فیلم یک رویای طرفداران اکشن است، جایی که حتی در حالی که شور میهن‌پرستانه سنگین است، یک فیلم انفجاری است که از ابتدا تا انتها هیجان‌انگیز و جذاب است. نمره: 7.5 از 10 این فیلم یک اثر اکشن کمیک است که در آن رمبو به ویتنام بازمی‌گردد. رمبوی زندانی (سیلوستر استالونه) توسط سرهنگ تروتمن (ریچارد کرنّا) مأموریتی پیشنهاد می‌شود تا به زمین‌های قدیمی‌اش در ویتنام برود و ببیند آیا اسیران آمریکایی زنده‌ای وجود دارد یا خیر. چارلز ناپیر، مارتین کُوِو، جولیا نیکسون و استیون برکاف نیز در نقش‌های فرعی در فیلم حضور دارند. "رمبو: خون اول قسمت دوم" (1985) شامل عناصری است که از یک فیلم رمبو انتظار دارید: یک قهرمان عضلانی، سناریو یک‌نفره‌ ارتش، یک هدف شریف و مقدار زیادی اکشن، به‌خصوص از نوع جنگل‌نوردی. همچنین بازیگران باکیفیت، لوکیشن‌های شگفت‌انگیز و موسیقی احساسی دارد. متأسفانه، این فیلم تحت تأثیر حال و هوای کمیک قرار دارد که در طول فیلم باعث خنده می‌شود، که این برای طرفداران فیلم اول بسیار ناامیدکننده است. با این حال، اگر بتوانید با آن سازگار شوید، "رمبو II" می‌تواند به‌عنوان یک ماجراجویی جدی لذت‌بخش باشد، هرچند که به‌طور کامل حال و هوای کمیک دارد. این فیلم برای آنچه که هست سرگرم‌کننده است، اما از تمام آثار این فرانچایز، کمترین محبوبیت را برای من دارد. فیلم بعدی (1988) نیز مشابه این فیلم است، هرچند که در افغانستان می‌گذرد. این فیلم 96 دقیقه طول دارد و در مکزیک (گوئررو، سیرا مادره دل سور دِ چیاپاس و سیرا مادره دل سور دِ اوآخاکا) فیلم‌برداری شده است. نمره: B-/C+ جان رمبو (سیلوستر استالونه) که در بازداشت به سر می‌برد، از سوی سرهنگ تروتمن (ریچارد کرنّا) فرصتی برای آزادی پیشنهاد می‌شود، اما این به معنای بازگشت او به ویتنام است، جایی که باید سعی کند برخی از اسیران را نجات دهد. این عملیات دقیقاً تایید شده نیست، بنابراین او می‌داند که با خطراتی مواجه خواهد شد - او از طرف خود حمایت چندانی نخواهد داشت و باید با خطرات زیادی در جنگل، ویت‌کنگ‌ها و "پودوفسکی" (استیون برکاف) که فردی دیوانه و قهری است، روبرو شود. اگرچه فیلم به‌خوبی تدوین شده و زمان زیادی را هدر نمی‌دهد، اما من احساس کردم که خطر و تنش در این فیلم به‌طور کامل کمبود دارد. برکاف معمولاً قابل‌اعتماد، از همان ابتدا در نقش‌های کوتاهش بیش از حد نمایشی است و نه تروتمن و نه چارلز ناپیر در نقش "مرداک" به ترکیب فیلم چیزی اضافه نمی‌کنند. پایان قابل‌پیش‌بینی که در آن قهرمان چابک و ضدگلوله سعی می‌کند همکارانش را آزاد کند و با کمی خیانت/دغل‌بازی از درون اردوگاه خود روبرو شود - هرچند که همراه با مقدار زیادی از پنهان‌کاری، آتش‌باران، جلوه‌های ویژه و انفجارها - همه‌ی اینها کمی خسته‌کننده است. عکاسی و صحنه‌های اکشن از صفحه بزرگ بهره‌مند می‌شوند، اگر بتوانید، اما نه بازیگری و نه دیالوگ‌های واقعاً مصنوعی نمی‌توانند شما را مجذوب کنند. متأسفانه، این فیلم به هیچ‌وجه به فیلم اصلی نزدیک نیست.