فیلم Girl on the Third Floor 2019

برخی لحظات جالب در کنار بسیاری از مواردی که از این فیلم‌های وحشت ماوراء طبیعی بدم می‌آید وجود دارد. این فیلم‌ها به نظر می‌رسد قوانین را به سلیقه خودشان تغییر می‌دهند تا وحشت بیشتری ایجاد کنند. سی‌ام پانک بازیگر جذابی نیست، اما در عین حال به نوعی یادآور بروس کمپل است (واقعاً می‌تواند به عنوان پسرش معرفی شود) اما من تریست کلی دَن را دوست...

برخی لحظات جالب در کنار بسیاری از مواردی که از این فیلم‌های وحشت ماوراء طبیعی بدم می‌آید وجود دارد. این فیلم‌ها به نظر می‌رسد قوانین را به سلیقه خودشان تغییر می‌دهند تا وحشت بیشتری ایجاد کنند. سی‌ام پانک بازیگر جذابی نیست، اما در عین حال به نوعی یادآور بروس کمپل است (واقعاً می‌تواند به عنوان پسرش معرفی شود) اما من تریست کلی دَن را دوست داشتم و برخی جلوه‌های خونین عالی وجود دارد، به خصوص در بخش سوم که تقریباً باعث می‌شود این فیلم ارزش دیدن داشته باشد. تقریباً. **۲.۵ از ۵** به طور کلی، این فیلم نوعی ترس بدنی است، اما خانه به عنوان یک «بدن اضافی» در نظر گرفته می‌شود. این فیلم قابل قبول بود. می‌دانم که اکنون مد است که در فیلم‌های وحشت هیچ شخصیت دوست‌داشتنی وجود نداشته باشد، که _دختر در طبقه سوم_ نیز به این مسیر می‌رود، اما شخصاً این را نمی‌پسندم. **امتیاز نهایی: ★★½ - دارای نکاتی بود که برایم جذاب بود، اما به عنوان یک کل خوب عمل نکرد.** دیدن این فیلم بی‌فایده بود و احتمالاً دوباره تماشا نخواهم کرد و نمی‌توانم آن را توصیه کنم. به طور کلی، چیز زیادی برای اهمیت دادن وجود ندارد. اتفاقات زیادی رخ می‌دهد، اما داستان به درستی شکل نمی‌گیرد. او یک آدم بد است و به همین دلیل ما اهمیتی به سرنوشت او نمی‌دهیم و در عمل سوم، یک افشاگری دراماتیک تمام‌عیار داریم، اما سارا بروکس تنها چیزی است که در دو سوم اول فیلم جالب است و حداقل نیمی از جذابیت او به خاطر این است که با او در حال «بازی‌های جنسی» است و نه به دلایل ماورایی که شاید واقعاً برای تماشای فیلم تلاش کرده باشید. من موافقم که انحراف توجه یک ابزار مناسب است، اما نمی‌توان آن را ۴۵ دقیقه به کار برد برای یک افشاگری ۵ دقیقه‌ای که واقعاً به ۴۰ دقیقه انحراف نیاز نداشت: این یک ترفند جادویی وحشتناک است. داستان خوبی وجود دارد، اگرچه عجیب است: فقط اجرای وحشتناکی برای تحقق آن به عنوان یک فیلم. _دختر در طبقه سوم_ داستان خانه‌ای است که می‌خواهد وقتی بزرگ شد به هتل اورلوک تبدیل شود، اما این فیلم به _درخشش_ همانند این است که دوران UFC سی‌ام پانک به دوران WWE او باشد. یک وکیل سابق با مشکلات عمیق و خالکوبی‌های زیاد به نام دان کُچ (پانک) به دنبال یک شروع تازه است. او یک خانه قدیمی و ویران در حومه شیکاگو می‌خرد؛ یک خانه‌ای که قرار است برای او و همسر باردارش، لیز (تریست کلی دَن)، یک خانه جدید فراهم کند — اما قبل از آن، او به تنهایی به آنجا می‌رود تا خانه را بازسازی کند و از همسایه‌های جدیدش می‌فهمد که این خانه گذشته تاریکی دارد. به زودی، دان شروع به تجربه حوادث ماورایی در این مکان می‌کند. یکی از آن همسایه‌ها یک بارمن (یا با توجه به دیالوگ‌هایی که می‌گوید، یک مشتری دائمی) است که از دان می‌پرسد: «آیا تو یک [حذف شده] هستی؟ … به نظر می‌رسد این خانه برای مردان مستقیم خبرهای بدی دارد»؛ و به زودی مشخص می‌شود که بدتر از این برای مردان راستگراست. دان البته شبیه پانک است، به این معنی که او تمام خالکوبی‌های یکسانی دارد، از جمله یک خالکوبی بزرگ روی شکمش که نوشته شده «استریت اج». طبق ویکی‌پدیا، «استریت اج … یک زیرفرهنگ از پُانک هاردکور است که پیروانش [از جمله خود پانک] از مصرف الکل، تنباکو و سایر مواد مخدر تفریحی پرهیز می‌کنند … برای برخی، این شامل پرهیز از روابط جنسی آزاد، پیروی از رژیم گیاه‌خواری یا وگان و عدم استفاده از کافئین یا داروهای تجویزی نیز می‌شود.» نه کارگردان تراویس استیونز، نه نویسندگان مشترک پل جانستون و بن پارکر، و نه خود پانک به این سوال ساده فکر کردند: چرا شخصیتی که الکل می‌نوشد، ماری‌جوانا می‌کشد و مرتکب زنا می‌شود — که همه این‌ها را دان انجام می‌دهد — باید یک خالکوبی استریت اج داشته باشد؟ این نشان‌دهنده بی‌خود بودن این فیلم است. در مورد زنا، به نظر می‌رسد دان بیچاره تنها و هوسران است و مجبور به روی آوردن به «ماری پنج‌انگشتی» می‌شود (خوشبختانه، سگش او را قطع می‌کند؛ آخرین چیزی که می‌خواهم ببینم این است که پانک «آناکوندا ویز» را روی خود اعمال می‌کند). اما همسایه‌ای دیگر به نام سارا (سارا بروکس) شروع به flirt کردن با او می‌کند و دان به همسرش خیانت می‌کند. بعد از اینکه آن‌ها رابطه جنسی داشته‌اند، دان — به زبان کشتی‌کج — یک پروما روی سارا می‌زند («ببین، من الان بازی نمی‌کنم. شب خوبی بود، اشتباه نکن، اما هرگز نمی‌خواهم تو را دوباره در خانه‌ام ببینم»). سارا در پاسخ سگ دان را در خشک‌کن قفل کرده و آن را روشن می‌کند (حداقل او آن را نمی‌پزد و به دان نمی‌دهد، مانند کاری که بیگ بوسمن با ال اسنو کرد). دان تلاش می‌کند آشتی کند، اما به محض اینکه سارا پشتش را برمی‌گرداند، او با چکش به او حمله می‌کند و ظاهراً او را می‌کشد؛ او جسد را در زیرزمین پنهان می‌کند. این نشان‌دهنده مشکل اصلی این فیلم است. این فیلم هیچ روانشناسی ندارد، که در کشتی‌کج به معنای درگیر کردن تماشاگران به‌صورت احساسی در یک مسابقه است؛ این نیاز به مهارت‌های بازیگری و درک خوبی از ریتم دراماتیک دارد. برای مثال، در یک مسابقه تسلیم، شما از همان ابتدا قفل‌ها را اعمال نمی‌کنید؛ بلکه ابتدا روی یک قسمت از بدن حریف کار می‌کنید و آن را نرم می‌کنید. اما در _دختر در طبقه سوم_، پانک از صفر به پاتریک بیتمن در پنج ثانیه می‌رسد. وقتی لیز بالاخره به صورت واقعی ظاهر می‌شود، خانه به طور کامل به سمت شاینینگ پیش می‌رود. لیز یک روزنامه قدیمی پیدا می‌کند که توصیف می‌کند این خانه قبلاً یک bordello غیرقانونی بوده و یک دختر در آن ناپدید شده و هرگز پیدا نشده است. سارا او را به خانه خوشامد می‌گوید و ادعا می‌کند که دستیار دان است. لیز به اتاق زیر شیروانی می‌رود و تصویری از گذشته خانه می‌بیند: مشتریان ثروتمندی که برای تماشای یک نمایش سادومازوخیستی شامل یک مرد ماسک‌دار و سارا جمع شده‌اند. در نهایت، همسایه‌ای دیگر به نام الی (کارن وودیتچ) تلاش می‌کند تا به طور ناموفق معنایی برای هر آنچه که شاهد آن بودیم پیدا کند و برخی مزخرفات درباره «قوانین» بگوید. خانم، قوانین باید در ابتدای بازی معرفی شوند، نه در انتها؛ در غیر این صورت آنچه داریم آنارشی است. علاوه بر این، الی به لیز می‌گوید: «تو کار خوبی انجام دادی». هر چه که او انجام داد — و من هیچ ایده‌ای ندارم که چه بود زیرا فیلم نمی‌تواند زحمت توضیح آن را به خود بدهد — او آن را به اشتباه انجام داد، زیرا فیلم با نمای اجباری که نشان می‌دهد شر ادامه خواهد داشت، به پایان می‌رسد. _دختر در طبقه سوم_ به بدی نخستین نمایش UFC پانک است — کاش فقط کوتاه‌تر بود — و ارجاعات نه چندان ظریف به فیلم‌های دیگر و برتر (مانند _کابوس در خیابان الم_، _جهنم‌سوز_، _جاذبه مرگبار_ و به طرز عجیبی _شبح_) نیز کمک نمی‌کند. به طور کلی، با در نظر گرفتن همه چیز، بازنده این مسابقه تماشاگران هستند.