فیلم Lion 2016

یک داستان واقعی جالب. فیلم با شروع و پایان خوبی همراه است، اما در میانه آن، تسریع زیادی از کودکی به بزرگسالی وجود دارد که توضیحات زیادی درباره چگونگی تبدیل شدن او به شخصیتی که هست، ارائه نمی‌دهد. در میانه فیلم کمی خسته‌کننده است که این واقعا جای تأسف دارد زیرا بازیگر جوان فوق‌العاده بود. این فیلم بر اساس کتاب "راهی طولانی به خانه" است که...

یک داستان واقعی جالب. فیلم با شروع و پایان خوبی همراه است، اما در میانه آن، تسریع زیادی از کودکی به بزرگسالی وجود دارد که توضیحات زیادی درباره چگونگی تبدیل شدن او به شخصیتی که هست، ارائه نمی‌دهد. در میانه فیلم کمی خسته‌کننده است که این واقعا جای تأسف دارد زیرا بازیگر جوان فوق‌العاده بود. این فیلم بر اساس کتاب "راهی طولانی به خانه" است که داستان پسری هندی را روایت می‌کند که در یک ایستگاه قطار برادرش را گم می‌کند و صبح روز بعد، هزاران کیلومتر دورتر از خانه بیدار می‌شود. او نه زبان می‌داند و نه آدرس و نام‌های خانواده‌اش را می‌شناسد و با تهدیدات مختلفی در جامعه روبرو می‌شود. پس از آن، او توسط یک خانواده استرالیایی به فرزندی پذیرفته می‌شود و باقی فیلم حول هویت واقعی‌اش می‌چرخد. داستان به طرز احساسی روایت شده که چگونه او با گذشته‌اش روبرو می‌شود و اصالتش را دوباره می‌یابد. این فیلم بسیار تأثیرگذار است و خانواده‌ها نباید آن را از دست بدهند. این فیلم برای همه سنین ضروری است. من طرفدار بزرگی از بازی‌های دیو پاتل نیستم، حتی در فیلم ابتدایی‌اش "اسلم‌داگ میلیونر". پس از آن موفقیت، او در صنعت سینما با ایفای نقش‌های خوب ادامه داد. اما "مردی که بی‌نهایت را می‌شناخت" تغییر بزرگی در کارنامه‌اش ایجاد کرد. برای اولین بار او را خیلی دوست داشتم و در این فیلم نیز بسیار تأثیرگذار بود. این یکی از بهترین اجراهای او در کارنامه‌اش است، اگرچه نقش او فقط بعد از نیمه فیلم آغاز می‌شود. اما در آن یک ساعت، او فوق‌العاده عمل کرد، به ویژه در صحنه‌های احساسی. من همواره کنجکاو بودم که چرا این فیلم "شیر" نامیده شده است و تنها قبل از تیتراژ پایانی جواب این سؤال را دریافت کردم. بنابراین اگر هنوز این فیلم را ندیده‌اید، باید صبور باشید تا بدانید چرا. تا دهه 90 میلادی، هند شاهد تغییرات واقعی نبود. این داستان در اواسط دهه 80 می‌گذرد و تنها نیمه ابتدایی و آن قسمت‌ها خام و بی‌رحم بودند، به ویژه از دید یک پسر 8 ساله. آن کودک فوق‌العاده بود. درست مانند جیکوب ترمبلی که یک سال قبل با اجرای خود در فیلم "اتاق" ما را تحت تأثیر قرار داد. این فیلم، نخستین تجربه کارگردانی برای کارگردانش بود و او در این تلاش شگفت‌انگیز بود. فیلم به دو نیم تقسیم می‌شود، نیمه اول درباره گم شدن و نیمه دوم درباره یافتن راه بازگشت به خانه است. دیالوگ‌ها کم بودند اما در آن قسمت‌های ضروری به خوبی نوشته شده بودند. موسیقی نیز خوب بود. تنها نکته منفی این بود که فیلم عمق نداشت. بله، همه حوادث به سرعت پیشرفت می‌کردند. اگر بر جزئیات تمرکز بیشتری می‌کردند، روایت حداقل به 3 ساعت می‌رسید. به ویژه من می‌خواستم دیدگاه مادر استرالیایی را بدانم که چگونه با بزرگ کردن این کودکان کنار آمد. حال منتظر سال 2020 هستم. منظورم این است که 2008 "اسلم‌داگ میلیونر"، 2012 "زندگی در اواسط اقیانوس" و 2016 این فیلم بوده است. چهار سال بعد، مطمئناً فیلم دیگری مرتبط با هند به غرب خواهد آمد. با اینکه این فیلم نامزد 6 اسکار بود، اما هیچ‌کدام را نبرد. این بسیار ناراحت‌کننده است. به طور کلی، شدیداً پیشنهاد می‌کنم. یکی از بهترین فیلم‌های سال. این فیلم کیفیت بالایی دارد، هرچند که با دوگانگی فیلمنامه و جذابیت احساسی بیش از حد مشخص می‌شود. این فیلم برای من یک نقطه قوت و یک نقطه ضعف دارد. نقطه قوت آن این است که بر اساس یک داستان واقعی بنا شده و تا حدی به وقایع وفادار مانده است. نقطه ضعف این است که این فیلم به طور مداوم به احساسات عمومی استناد می‌کند تا بتواند توجه ما را جلب کند. تماشای فیلمی که تقریباً شما را مجبور می‌کند از ابتدا تا انتها یک جعبه دستمال کاغذی در کنارتان داشته باشید، چندان خوشایند نیست. فیلم داستان یک کودک هندی بسیار فقیر را روایت می‌کند که دوست دارد با برادرش در کنار ریل‌های قطار بازی کند. یک روز او در یک قطار محبوس می‌شود که در حال حرکت است و او را از برادر و خانواده‌اش جدا می‌کند. گم شده و نمی‌داند چگونه با آنها تماس بگیرد، او به یتیم‌خانه‌ای می‌رسد. در آنجا، او توسط یک زوج استرالیایی به فرزندی پذیرفته می‌شود و با تمام عشق بزرگ می‌شود. اما او هرگز مادرش را فراموش نمی‌کند و به عنوان یک بزرگسال تصمیم می‌گیرد به هند برگردد تا او را پیدا کند. پس از موفقیت "اسلم‌داگ میلیونر"، به نظر می‌رسد سینمای غرب به آنچه در بالیوود بهترین است، باز است. این فیلم هندی نیست، اما بازیگران آن از اصل هندی هستند و با استقبال خوبی روبرو شده و نقدهای خوبی دریافت کرده است. این فیلم جوایز سینمایی استرالیا را درو کرد و برخی جوایز بافتا را نیز برد، اما در اسکارهایی که نامزد شده بود، شکست خورد و به طور کلی در گلدن گلوب‌ها نادیده گرفته شد. در اینجا، در حالی که در مورد آن صحبت می‌کنیم، درک اینکه چگونه دیو پاتل و نیکول کیدمن - بازیگران اصلی فیلم - به عنوان بازیگران مرد و زن مکمل نامزد اسکار شدند، بسیار دشوار است! تنها دلیلی که برای این "عدم صلاحیت" می‌بینم، تلاش ممکن برای جلوگیری از قرار دادن آنها در مسیر "مورد علاقه‌ها" برای دو مجسمه، یعنی رایان گاسلینگ، اما استون و کاسی افلک است. به هر حال، این فیلم یکی از "بازندگان" اسکار آن سال بود. این فیلم با بازی دیو پاتل به خوبی نقش‌آفرینی شده است، بازیگری که به این ترتیب جایگاه خود را به عنوان یک ستاره بین‌المللی تثبیت می‌کند و اگر بخواهد، جایگاهی در سینمای آمریکا دارد. او تنها در اواسط فیلم ظاهر می‌شود زیرا داستان از دوران کودکی شخصیت آغاز می‌شود، اما او با اعتماد به نفس و با کاریزما و استعدادش به خوبی به شخصیتش پذیرفته است. نیکول کیدمن نیز فرصتی را برای انجام کار بسیار خوب از دست نمی‌دهد. دیوید ونهام و روونی مارا نیز هر کدام با دو شخصیت نسبتاً کم‌پرورش خود، آنچه را که می‌توانستند انجام دادند. یکی از مشکلات فیلم دوگانگی آن است: قسمت اول بر روی دوران کودکی شخصیت اصلی و قسمت دوم بر روی جستجوی مادرش در بزرگسالی تمرکز دارد و این دو بخش از هم بسیار متفاوت هستند. نمی‌خواهم بگویم کدام یک بهتر است، زیرا این موضوع نسبی است و بیشتر درباره بیننده از خود اثر می‌گوید، اما می‌توانم بگویم که من قسمت دوم را بیشتر دوست داشتم، حتی اگر به نظر کمتر هماهنگ باشد، اما همچنین بیشتر ملودراماتیک است. در این راستا، نیاز است که کار جوان سانی پاوار که با یک بازی با ویژگی‌های دشوار درخشید، ستایش شود، او بخشی از فیلم را که بدون او بسیار کمتر جالب می‌شد، به دوش کشید. از نظر فنی، چیزی که بیشتر از همه را تحسین می‌کنم، کیفیت فیلم‌برداری است که تمیز، شفاف، با کادرهای فوق‌العاده و رنگ‌های زیباست. دکور و لباس‌ها نیز بسیار خوب هستند و انتخاب دقیق مکان‌های فیلم‌برداری اجازه می‌دهد که مجموعه‌ای زیبا از مناظر در فیلم گنجانده شود. در این زمینه، تماشای آغاز این فیلم با دقت ارزشمند است. موسیقی متن و جلوه‌های بصری و صوتی این موارد را با لمسات ظریف، با کیفیت بالا، کامل می‌کند.