فیلم Seraphim Falls 2006

یک وسترن انتقامی تیره و بی‌رحم که در عمل پایانی خود به جنبه‌های عرفانی می‌پردازد یک سرهنگ سابق کنفدراسیون (لیام نیسون) یک گروه کوچک از مزدوران را در تعقیب بی‌امان افسر سابق اتحادیه که سه سال پیش به او آسیب شدیدی زده، رهبری می‌کند (پیرس بروسنان). مشکل اینجاست که او یک مبارز و بقاگر ماهر است. این فیلم یک وسترن انتقامی خوب ساخته شده است که در...

یک وسترن انتقامی تیره و بی‌رحم که در عمل پایانی خود به جنبه‌های عرفانی می‌پردازد یک سرهنگ سابق کنفدراسیون (لیام نیسون) یک گروه کوچک از مزدوران را در تعقیب بی‌امان افسر سابق اتحادیه که سه سال پیش به او آسیب شدیدی زده، رهبری می‌کند (پیرس بروسنان). مشکل اینجاست که او یک مبارز و بقاگر ماهر است. این فیلم یک وسترن انتقامی خوب ساخته شده است که در لوکیشن‌های مختلف و شگفت‌انگیز غربی فیلم‌برداری شده است. اگر فکر می‌کنید بروسنان در نقش جیمز باند جذاب بوده، این فیلم نظر شما را تغییر خواهد داد، زیرا او در اینجا به طرز قابل توجهی غیرقابل شناسایی است و به نقش یک نظامی شبیه رامبو تبدیل شده است. لحن فیلم مشابه وسترن‌های معاصر مانند «گم‌شده» (۲۰۰۳) و «سپتامبر سپیده‌دم» (۲۰۰۷) است، اما با طرحی حول محور انتقام و تعقیب. عمل نهایی فیلم عناصر ماورایی را به داستان اضافه می‌کند، با شخصیت‌هایی مانند آقای کارون (وِس استودی) و لوئیز سی. فِر (آنجلینا هالی). نیازی به فکر زیاد نیست تا بفهمید که آنها واقعاً چه کسانی هستند. این فیلم به مدت ۱ ساعت و ۵۵ دقیقه است و در مکان‌های زیبای اورگن (رودخانه مک‌کنیزی، آبشار ساهالی و آبشار کوسا)، نیومکزیکو (لوردزبرگ، تاوس، براملت و سانتا فه)، آریزونا (پلیا ویلوک، پیرتی‌ویل، دره سن برناردینو و یادبود ملی چیریکاوا) و پارک ملی دره مرگ، کالیفرنیا فیلم‌برداری شده است. نمره: B/B- به هر کجا که می‌خواهید بروید. آنچه که متعلق به شماست همیشه به شما باز خواهد گشت. آنچه که می‌گیرید همیشه از شما گرفته خواهد شد. «آبشار سرافیم» به کارگردانی دیوید وان آنکن است که همچنین با ابی اوورت ژاک می‌نویسد. بازیگران آن شامل لیام نیسون، پیرس بروسنان، مایکل وینکوت، زاندر برکلی، تام نونان، کوین جی. اوکانر، جان رابینسون، اد لوتر، وس استودی و آنجلینا هالی هستند. موسیقی این فیلم توسط هری گرگسون-ویلیامز و فیلم‌برداری توسط جان تال انجام شده است. داستان در سال ۱۸۶۸، پس از جنگ داخلی آمریکا و در میان کوه‌های راکی رخ می‌دهد. گیدئون (بروسنان) در حال تعقیب توسط سرهنگ مورسمن کارور (نیسون) و قاتلان استخدامی‌اش است. دلیل این تعقیب هنوز مشخص نیست، اما آغاز یک پیگیری بی‌رحم است که تحت تأثیر خشم و نفرت قرار دارد، پیگیری که هر دو مرد را به روز سرنوشت می‌کشاند. پیش‌زمینه داستان به سادگی قابل فهم است و در ظاهر فیلم هیچ شگفتی ندارد تا اینکه به پایان بحث‌برانگیز آن می‌رسیم. با این حال، قبل از ورود به مضامین داستان، دیدن فیلمی در این ژانر که از مناظر به حداکثر استفاده می‌کند و در عین حال با دیالوگ‌های کمی اجرا می‌شود، دلنشین است، جایی که دو بازیگر با تجربه داستان را روایت می‌کنند. این فیلم به وضوح به «مرد فراری خشم» اشاره دارد و در نهایت تأملی بر انتقام و پشیمانی است. لحظات خشونت در روند داستان به صورت پراکنده وجود دارد، این لحظات به زیبایی توسط طبیعت احاطه شده‌اند، جایی که دشت‌های وسیع میزبان درام انسانی صمیمی است که در حال unfolding است. همچنین این فیلم با جوی اسطوره‌ای پر از انرژی است، جایی که تعقیب کارور از گیدئون به مانند تعقیب مرگ و مأمورانش برای به دام انداختن روح مرد فراری به تصویر کشیده می‌شود. آبشارها در عنوان به وضوح به سقوط انسان به جهنم اشاره دارد، زیرا بی دلیل نیست که پایان داستان در یک دشت سوزان به تصویر کشیده می‌شود که با نگاهی به آن، واقعاً جهنمی به نظر می‌رسد. همچنین جالب است که ما بینندگان هرگز نمی‌دانیم که باید به کدام یک از آنها دلبسته شویم - آیا به گیدئون؟ یا به کارور نیسون؟ یکی از آنها سابقه اتحادیه دارد و دیگری کنفدراسیون، که به جذابیت سفر بعدی آنها افزوده است. جایی که فیلم برخی منتقدان را آزار داده، پایان آن است که برخی آن را خودشیفته و بسیار ضعیف توصیف کرده‌اند. درست است که آنکن کمی از فشار داستان کاسته، زیرا لحن محکم و تنگی به چیزی بازتر و حتی هوایی تبدیل شده است. اما من شخصاً این را خیلی دوست دارم، زیرا به گردآوری حس ماورایی که در زمان رسیدن به روز سرنوشت در حال شکل‌گیری است کمک می‌کند. این پایان به وضوح تأثیر دراماتیک ندارد، اما از نظر مضمون و فرآیند هم‌حسی لحن، بر آنچه که قبلاً وجود داشته، تأثیر می‌گذارد. بروسنان (که به جای ریچارد گیر نقش را به عهده گرفته) و نیسون از این نقش‌ها لذت می‌برند و به نظر می‌رسد که از پیچیدگی‌ها و بارهای جنگی که شخصیت‌هایشان تحمل می‌کنند، لذت می‌برند. صحنه‌های آنها با یکدیگر به قدری حرفه‌ای هستند که هر کسی آرزوی آن را دارد، هر دو مرد به راحتی شخصیت‌های خسته از جهان را به تصویر می‌کشند. وینکوت برای ایفای نقش منفی با صدای خشن حاضر است و تصویر او از هایز سرد و هماهنگ با فیلم است. دیگر نام‌های برجسته در این بازیگران در داستان به طور متناوب حاضر می‌شوند، هر کدام مهم هستند و در مورد هالی و استودی، به طور مناسبی عجیب و غریب به نظر می‌رسند. اما ستاره واقعی این نمایش جان تال (بره‌گرم/افسانه‌های پاییز) است که عکس‌هایش بی‌نقص و همیشه در حال ایجاد جو است، او با مهارت چشم‌نواز زیبایی طبیعی اورگن و نیومکزیکو را به تصویر می‌کشد. با تغییر بی‌وقفه از آبی، خاکستری و سفیدی‌های تعقیب کوهستانی به قهوه‌ای و زردی‌های دشت‌های نمکی، ما شاهد کار یک فیلم‌بردار ماهر هستیم. این فیلم احتمالاً به همان اندازه که جذاب است، ممکن است خشمگین کند، اما امیدواریم که خوانندگان این متن بیشتر از جذابیت آن لذت ببرند. ۸/۱۰