فیلم Beast No More 2019

تصویری عمیقاً احساسی، صمیمی و بسیار واقعی از فقدان یک کودک. داستانی دلخراش که به سوگواری و احساس گناه می‌پردازد و نشان می‌دهد هر فرد چگونه با این مسائل کنار می‌آید. از نظر ظاهری، ممکن است این موضوع به‌طور مکرر در طول سال‌ها به تصویر کشیده شده باشد. اما فیلم «Beast No More» احساس متفاوتی نسبت به سایر فیلم‌هایی که به موضوعات مشابه می‌پردازند، دارد. هرچند...

تصویری عمیقاً احساسی، صمیمی و بسیار واقعی از فقدان یک کودک. داستانی دلخراش که به سوگواری و احساس گناه می‌پردازد و نشان می‌دهد هر فرد چگونه با این مسائل کنار می‌آید. از نظر ظاهری، ممکن است این موضوع به‌طور مکرر در طول سال‌ها به تصویر کشیده شده باشد. اما فیلم «Beast No More» احساس متفاوتی نسبت به سایر فیلم‌هایی که به موضوعات مشابه می‌پردازند، دارد. هرچند که عناصر ترسناک در آن وجود دارد، اما بیشتر یک فیلم روان‌شناختی و شخصیت محور است که دشوار است در یک ژانر خاص جای بگیرد. از صحنه آغازین، بازی فوق‌العاده جسی‌کا تووی به عنوان ماری جین، قلب و روح فیلم است؛ بازیگری که با یک نگاه بیشتر از صفحات دیالوگ صحبت می‌کند. هر احساسی که ماری جین تجربه می‌کند، در هر صحنه‌ای که حضور دارد حس می‌شود. در نقشی که بسیاری از بازیگران در به تصویر کشیدن آن با مشکل مواجه می‌شوند، او به طرز فوق‌العاده‌ای شخصیت را واقعی نشان می‌دهد. فیلم در بهترین حالت خود زمانی است که او روی صحنه است و با تغییر تمرکز در عمل سوم، غیبت او حس می‌شود و منجر به از دست رفتن انسجام روایت می‌شود. دن یویینگ نیز به عنوان جیک، شوهر مضطرب ماری جین، عملکرد چشمگیری دارد. او و تووی صحنه‌های بسیار مؤثری دارند و شیمی خوبی بین آن‌ها برقرار است. جو فیلم با تصویربرداری زیبا و ملانکولیک تقویت می‌شود و موسیقی متن مشابهی نیز بر آن افزوده شده است. دوست داشتم که شخصیت‌های فرعی بیشتر توسعه یابند. اما قبل از دیدن فیلم، کمیک‌بوک پیش‌درآمد «Beast No More Metamorphosis» را خوانده بودم که به این شخصیت‌ها زمینه و عمق بیشتری می‌دهد، بنابراین اگر بتوانید کمیک را بخوانید، واقعاً به درک بهتر فیلم کمک می‌کند. اگرچه این فیلم کاملاً بی‌نقص نیست، اما با عملکرد فوق‌العاده عمیق و پیچیده جسی‌کا تووی به هم متصل شده است. فیلمی بسیار غیرمتعارف، شخصیت محور و انسانی که ممکن است برای برخی مناسب نباشد. با این حال، من با کمال میل آن را توصیه می‌کنم، حتی به غیر طرفداران ژانر ترسناک، به‌ویژه به کسانی که به دنبال چیزی متفاوت هستند. احساس می‌کنم اگر شوهر فقط اجازه می‌داد که او به شیوه خود سوگواری کند، این کل ماجرا احتمالاً قابل جلوگیری بود. با این حال، باید بگویم که 20 دقیقه آخر غیرمنتظره بود.