فیلم La Strada 1954

آنتونی کوئین به طرز شگفت‌انگیزی برای نقش "زامپانو" در این فیلم مناسب است. او یک مرد قوی و مسافر است که "جلزومینا" (جولیوتا ماسینا) را از مادرش به قیمت ناچیزی و با مقداری غذا می‌خرد. او از زندگی جدید و آواره‌اش چندان راضی نیست و زامپانو هم به هیچ وجه همراه ایده‌آلی نیست. در واقع، او کمی خشن است! اما جلزومینا هم زن ضعیفی نیست...

آنتونی کوئین به طرز شگفت‌انگیزی برای نقش "زامپانو" در این فیلم مناسب است. او یک مرد قوی و مسافر است که "جلزومینا" (جولیوتا ماسینا) را از مادرش به قیمت ناچیزی و با مقداری غذا می‌خرد. او از زندگی جدید و آواره‌اش چندان راضی نیست و زامپانو هم به هیچ وجه همراه ایده‌آلی نیست. در واقع، او کمی خشن است! اما جلزومینا هم زن ضعیفی نیست و پس از چند تلاش ناموفق برای فرار، تصمیم می‌گیرد که این زندگی جدیدش است و باید از آن بهترین استفاده را ببرد. آیا ممکن است که او حتی از این زندگی لذت ببرد؟ در این میان، هنرمند چابک و زروورز، که به طرز ناخوشایندی "احمق" (ریچارد بیس‌هارت) نامیده می‌شود، وارد زندگی‌اش می‌شود و با دوستی‌اش، چشمان او را به احتمال دیگری درباره زامپانو و دلایل رفتار او با خودش باز می‌کند. فِلینی واقعاً می‌داند چگونه ستاره‌هایش را در این فیلم درخشان کند و عکاسی - به‌ویژه از ماسینا که به‌طرز بصری جذاب و بی‌نظیر است - با این درام ساده اما هرگز بی‌سروته به خوبی هم‌خوانی دارد. او تصویری از یک زن با شخصیت را به نمایش می‌گذارد و با پیچیده‌تر شدن داستان، نحوه رابطه‌اش با کوئین که در اوج خود است، بسیار جذاب می‌شود. این فیلم در میان ویرانه‌های ایتالیا پس از جنگ قرار دارد و به ما یادآوری می‌کند که جامعه چگونه در تلاش است تا دوباره روی پای خود بایستد و پیش برود - حتی اگر جوامع عمدتاً روستایی در اینجا امیدی به بهبود داشته باشند. سیرک راهی برای ثروت و راحتی نیست - بلکه تفریحی ابتدایی برای جمعیتی است که به حواس‌پرتی‌های موقتی نیاز دارد و باید مدام در حال حرکت باشد تا از گرسنگی دور بماند. این بی‌رحمی به ما وسیله‌ای قوی برای مطالعه شخصیت‌های جالبی می‌دهد که قدرت و خشونت یکی را با ظرافت دیگری متضاد می‌کند و همچنین از نظر بصری نیز بسیار زیباست.