فیلم The Forgiven 2021

فیلم _The Forgiven_ یک فیلم خاص است که به نظر می‌رسد سعی دارد نکاتی درباره فقر یا نابینایی ثروتمندان نسبت به مسائل اطراف خود بیان کند، اما در عین حال به موضوع نژادپرستی نیز اشاره‌هایی دارد. سکانس‌هایی مانند پرتاب موش‌ها از بالای ساختمان‌ها در حالی که چترهایی با نماد سواستیکا دارند، واقعاً عجیب و غریب است. این فیلم در هر لحظه به مرگ و عدم...

فیلم _The Forgiven_ یک فیلم خاص است که به نظر می‌رسد سعی دارد نکاتی درباره فقر یا نابینایی ثروتمندان نسبت به مسائل اطراف خود بیان کند، اما در عین حال به موضوع نژادپرستی نیز اشاره‌هایی دارد. سکانس‌هایی مانند پرتاب موش‌ها از بالای ساختمان‌ها در حالی که چترهایی با نماد سواستیکا دارند، واقعاً عجیب و غریب است. این فیلم در هر لحظه به مرگ و عدم قطعیت اشاره می‌کند، با توصیف‌های کلامی از شکنجه و یک کلیپ کوتاه از سر بریدن هرشل در _The Walking Dead_. با وجود تلاش‌های بهترین بازیگران، _The Forgiven_ به دور خودش می‌چرخد تا جایی که دیگر مهم نیست مقصدش کجاست، فقط امیدوارید که بالاخره و به‌طور واقعی به پایان برسد. **نقد کامل:** با وجود بازیگران نسبتاً خوب، این فیلم داستان چندانی ندارد. داستان حول یک مهمانی که توسط یک زوج همجنس‌گرای بسیار خودنما به نام "ریچارد" (مت اسمیت) و دوست‌پسرش "دالی" (کالیب لندری جونز) در دل بیابان مراکش برگزار می‌شود، می‌چرخد. "جو" (جسیکا چاستین) و شوهرش "دیوید" (رالف فاینز) در حال سفر به آن مهمانی هستند. در مسیر، در تاریکی، یک پسر جوان به نام "دریس" جلوی ماشین آنها می‌آید و کشته می‌شود. بازگرداندن بدن او به خانواده‌اش "دیوید" را با برخی از سنت‌ها و فرهنگ مردم محلی آشنا می‌کند که به شیوه‌ای سنتی با غم خود کنار می‌آیند - شیوه‌ای که نیاز به سفر مرد به خانه پسر و ملاقات با پدرش دارد تا بتواند تلاشی برای جبران انجام دهد. در همین حال، همسرش که چندان نگران نیست، با میزبانانشان می‌ماند و با "تام" (کریستوفر ابوت) خوش می‌گذرانند. قطعاً مناظر زیبایی از محیطی که این دو انتخاب کرده‌اند، در فیلم به نمایش گذاشته می‌شود و فرصتی لطیف برای مشاهده تضاد سبک زندگی آزادانه دو مرد همجنس‌گرا و گروه متنوعی از دوستانشان با فرهنگ دیرینه جامعه‌شان فراهم می‌آورد. این موضوع به برخی افراد جذاب این فرصت را می‌دهد که در طول فیلم flirt کنند و به‌طور کم‌پوشش بگردند، اما داستان واقعاً کمبود دارد. فاینز به‌عنوان یک الکلی ناامید خوب بازی می‌کند، اما بقیه بازیگران چندان قابل توجه نیستند (این معمولاً برای اسمیت که اغلب بیش از حد مورد ستایش قرار می‌گیرد، صادق است) و پایان فیلم واقعاً ناامیدکننده است. با طولی نزدیک به دو ساعت، فیلم بیش از حد طولانی است. هرچقدر هم که کمبود داستان و توسعه شخصیت وجود دارد، هیچ‌یک توجیهی برای کشش طولانی فیلم فراهم نمی‌کند. این فیلم از نظر بصری جذاب است، اما مانند یک مرنگ - وقتی عمیق‌تر به آن نگاه می‌کنید، چیز زیادی برای ارائه ندارد و این واقعاً تأسف‌برانگیز است، زیرا در برخی مواقع، فیلم شخصیت‌هایی را به تصویر می‌کشد که تقریباً در نگرش‌هایشان استعمارگرانه هستند و این می‌توانست به داستان و شخصیت‌ها عمق بیشتری ببخشد.