فیلم Thirteen 2003

این فیلم برای من خاص است و احتمالاً همیشه همینطور خواهد بود. این یکی از اولین باری است که به یاد دارم در رسانه‌ها به عنوان یک جوان که شروع به مبارزه با بیماری‌های روانی کرده بودم، حس «دیده شدن» را تجربه کردم. این فیلم کامل نیست و فکر می‌کنم برخی از صحنه‌ها نباید به آن شکل گرافیکی نمایش داده می‌شدند، با توجه به اینکه این...

این فیلم برای من خاص است و احتمالاً همیشه همینطور خواهد بود. این یکی از اولین باری است که به یاد دارم در رسانه‌ها به عنوان یک جوان که شروع به مبارزه با بیماری‌های روانی کرده بودم، حس «دیده شدن» را تجربه کردم. این فیلم کامل نیست و فکر می‌کنم برخی از صحنه‌ها نباید به آن شکل گرافیکی نمایش داده می‌شدند، با توجه به اینکه این فیلم برای نوجوانان ساخته شده است. با این حال، این واقعیتی است که برای برخی افراد وجود دارد و من اهمیت گنجاندن آن را درک می‌کنم. در کل، این فیلم به خوبی نشان می‌دهد که چه اتفاقی می‌افتد وقتی که یک بیماری روانی در حال شکل‌گیری است و دینامیک‌های خانواده‌ای مشکل‌دار چگونه می‌تواند در این روند تأثیرگذار باشد. ایوان رچل وود در نقش تریسی در سنین کم، عملکرد فوق‌العاده‌ای دارد. من اولین بار این فیلم را زمانی که حدود دوازده یا سیزده سال داشتم دیدم و هرچند اکنون به اندازه آن زمان با آن ارتباط ندارم، اما هنوز هم بعد از نزدیک به ده سال برایم قابل قبول است. خوشحالم که این فیلم وجود دارد و واقعیتی دردناک را به تصویر می‌کشد، اما پیدا کردن چیزی برای ارتباط با آن واقعیت دردناک و حس «دیده شدن» می‌تواند مفید باشد. واو! 'سیزده' واقعاً عمیق است! این فیلم را به صورت اتفاقی در پرایم ویدئو انتخاب کردم و درباره‌اش هیچ اطلاعاتی نداشتم... حتی بعد از اینکه چند نکته جزئی درباره‌اش چک کردم (چک کردن اینکه آیا دنباله‌ای دارد یا نه، همانطور که برای هر فیلمی که می‌بینم انجام می‌دهم) انتظار یک داستان ساده و کلیشه‌ای نوجوانانه را داشتم. من یک نگاهی به یکی از تصاویر پرایم برای این فیلم انداختم و به نظر دراماتیک می‌رسید، اما تصور می‌کردم که این تنها یک واکنش اغراق‌آمیز به جدایی یا چیزی احمقانه است. اما اینطور نبود! با این حال، در قسمت ابتدایی فیلم هنوز هم به دنبال همان انتظار بودم. اما از کمی قبل از نیمه فیلم واقعاً همه چیز عمیق‌تر شد - و به زودی واقعاً جذب شدم. این یک فیلم عالی است. فکر می‌کنم به همین دلیل است که نباید یک کتاب را از روی جلدش قضاوت کرد و به همین دلیل من قبل از تماشای فیلم‌ها درباره‌شان نمی‌خوانم - من عاشق شگفت‌زده شدن هستم! عملکردها واقعاً عالی هستند، و هیچ‌کس بهتر از ایوان رچل وود نیست - فوق‌العاده! نیکی رید (هرچند که دائماً کارولین کارپنتر را می‌دیدم...) نیز نمایش قوی‌ای دارد، و هالی هنتر نیز همینطور (هرچند که صدای خانم شگفت‌انگیز را می‌شنیدم...). وود و هنتر به‌ویژه در نیمه دوم فیلم به خوبی درخشیدند. به بقیه نیز اعتبار داده می‌شود، از جمله جرمی سیستو. ونسا هاجنز که برای اولین بار در این فیلم بازی کرده نیز در اینجا گنجانده شده است. اگر در بررسی‌های قبلی‌ام متوجه نمی‌شدم که این فیلم همان کارگردان 'تجلی' را دارد، مطمئناً بلافاصله با آن آشنا می‌شدم - یک سبک مشخص، به ویژه در آغاز، اگرچه در لحظات جزئی کمی مشکوک است. من به وضوح هدف این دو فیلم نیستم، اما از هر دو لذت بردم - چه می‌توانم بگویم؟ زنده باد، کاترین هاردویک!