فیلم Lion of the Desert 1980

***بررسی فیلم "شجاع دل" در بیابان لیبی با کوئین، رید و استایگر*** پس از بیست سال شکست در از بین بردن شورشیان بدوی در دوران استعمار ایتالیایی (که می‌توان آن را تهاجم نیز نامید) لیبی، موسولینی (با بازی رود استایگر) در سال 1931 ژنرال قدرتمند گراتزیانی (با بازی الیور رید) را برای حل این مشکل می‌فرستد. آنتونی کوئین نقش شخصیت اصلی و رهبر لیبیایی‌های آزادی‌خواه را...

***بررسی فیلم "شجاع دل" در بیابان لیبی با کوئین، رید و استایگر*** پس از بیست سال شکست در از بین بردن شورشیان بدوی در دوران استعمار ایتالیایی (که می‌توان آن را تهاجم نیز نامید) لیبی، موسولینی (با بازی رود استایگر) در سال 1931 ژنرال قدرتمند گراتزیانی (با بازی الیور رید) را برای حل این مشکل می‌فرستد. آنتونی کوئین نقش شخصیت اصلی و رهبر لیبیایی‌های آزادی‌خواه را بازی می‌کند. آیا تا به حال فکر کرده‌اید که چرا "شیر بیابان" (1980) این‌قدر ناشناخته است؟ این فیلم 35 میلیون دلار هزینه داشته، سه ستاره معروف در آن بازی کرده‌اند، در مکان‌های واقعی فیلم‌برداری شده و از نظر ابعاد حماسی است، اما در کل تنها یک میلیون دلار در سطح جهانی فروش داشته و در کنار دیگر فیلم‌های پرهزینه ناموفق آن زمان مانند "دروازه بهشت" (1980) و "اینچون" (1981) قرار دارد. آیا به خاطر حمایت قذافی از آن بود؟ آیا به خاطر تصویر منفی از ایتالیایی‌ها و نمایش لیبیایی‌های آزادی‌خواه به‌عنوان قهرمانان بود؟ یا شاید به سادگی فاقد جذابیت لازم برای جلب مخاطب بود. به نظر من، گزینه آخر درست است. اشتباه نکنید، در این فیلم تاریخی نکات مثبت زیادی وجود دارد و فیلم زمانی که استایگر و رید در صحنه هستند، جان می‌گیرد؛ کوئین هم تا حدی. و نمی‌توان از مکان‌های واقعی و صحنه‌های اکشن و ماجراجویی صرف نظر کرد؛ به‌عنوان مثال، نبرد در دره cliffs بسیار جذاب است. با این حال، چیزی در مورد کلیت فیلم وجود دارد که خنثی است. این فیلم از نظر سبک هنری به "لورنس عربستان" (1962) نمی‌رسد. شروع فیلم نسبتاً خسته‌کننده است و اکشن تا حدود 40 دقیقه اول به اوج نمی‌رسد. از آنجا که فیلم زمانی که رید و کوئین در صحنه هستند، روشن می‌شود (موسولینی استایگر شخصیت فرعی است)، فیلمنامه باید بیشتر بر روی شخصیت‌های آن‌ها تمرکز می‌کرد. زمانی که این دو رقیب در انتها به یکدیگر برخورد می‌کنند، درام جذابی ایجاد می‌شود. اما بقیه فیلم چندان جذاب نیست، با وجود نکات مثبتی که ذکر شد. علاوه بر این، تمایل به تبلیغ و جانب‌داری از لیبیایی‌ها به شدت خنده‌دار است. با این حال، اگر به فیلم‌هایی مانند "لورنس عربستان" و "شجاع دل" (1995) علاقه دارید، ارزش دیدن را دارد. مدت زمان فیلم 2 ساعت و 54 دقیقه است و در لیبی و ایتالیا فیلم‌برداری شده است. درجه: C+ این فیلم ترکیبی جالب است - عناصر "گاندی" (1982)، "خرطوم" (1966) و حتی "اسپارتاکوس" (1960) را گرد هم می‌آورد تا صحنه‌ای از جنگ استعمارگرای فاشیست را به تصویر بکشد که من در آن چندان آشنا نبودم. رود استایگر (موسولینی) تصمیم گرفته که ایتالیا باید به جمع قدرت‌های استعماری در شمال آفریقا بپیوندد و ژنرال گراتزیانی (الیور رید) را به منظور تثبیت تهاجم آنها به لیبی فرستاده است. اما کار او به طور مداوم با مقاومت و هوشمندی عمر مختار (آنتونی کوئین) که رهبری یک مقاومت موثر را بر عهده دارد و به مدت بیست سال این کار را انجام داده، مختل می‌شود. با وجود اینکه او با برتری تکنیکی زیادی مواجه است، مختار به مقابله با حاکم خود ادامه می‌دهد و فیلم صحنه‌های بسیاری را به تصویر می‌کشد که مردم او حاضر به تسلیم نیستند. الیور رید تنها یک سبک بازیگری داشت و این بهترین نبود - اما در این نقش به عنوان یک سرباز محاسبه‌گر و گاهی خشن کمی در عنصر خود قرار دارد. صحنه‌های اکشن به خوبی ساخته شده‌اند؛ صحنه‌های نبرد واقعی به نظر می‌رسند و فیلمبرداری زیبا (برخی از لیبی، خود) به خوبی به توسعه شخصیتی او کمک می‌کند. کوئین به ندرت در صحنه‌ها حضور دارد و حضورش بیشتر از دیالوگ‌هایش، تاثیرگذار است. همچنین چند صحنه تقریباً دلسوزانه از راف والونه (سرهنگ دیودیس) وجود دارد که تاریخ به طور اجتناب‌ناپذیری پیش می‌رود. دیالوگ‌ها نقطه ضعف این فیلم هستند، به طور نسبتاً خشک نوشته شده و در برخی مواقع به سختی قابل شنیدن است، اما با نزدیک به سه ساعت، به خوبی عناصر ماجراجویی و تاریخ را با هم ترکیب می‌کند. ارزش تماشا دارد...