فیلم The Exorcism of Emily Rose 2005

در طول دادگاه برای رویدادهایش، یک وکیل سعی می‌کند به موکلش، یک کشیش، کمک کند تا حقیقت آنچه برای زن جوانی که در حین انجام یک مراسم طرد شیطان در حال درمان از تسخیر شیطانی درگذشت، رخ داده است، را بیابد و در نهایت حقیقت را به همگان بگوید. این فیلم به هیچ وجه به بدی آنچه می‌توانست باشد نیست. فیلم واقعاً به دو نیمه تقسیم...

در طول دادگاه برای رویدادهایش، یک وکیل سعی می‌کند به موکلش، یک کشیش، کمک کند تا حقیقت آنچه برای زن جوانی که در حین انجام یک مراسم طرد شیطان در حال درمان از تسخیر شیطانی درگذشت، رخ داده است، را بیابد و در نهایت حقیقت را به همگان بگوید. این فیلم به هیچ وجه به بدی آنچه می‌توانست باشد نیست. فیلم واقعاً به دو نیمه تقسیم شده است و این نیمه به طور کلی با صحنه‌های تسخیر و شوک بسیار خوب خود کمک زیادی می‌کند. صحنه آغازین که زمینه‌ساز تسخیر او می‌شود، یکی از بهترین توالی‌های آن است، زیرا راهرو طولانی و صداهای فرازمینی آن احساس غیرزمینی را به وجود می‌آورد. همچنین، اولین صحنه در کلاس درس که او چهره‌ای شیطانی را در پنجره از میان ابرهای مه می‌بیند و وقتی که به عقب برمی‌گردد، چهره یکی از دانش‌آموزان به چهره‌ای شیطانی و تحریف‌شده تبدیل می‌شود و صدای غیرزمینی‌ای از خود خارج می‌کند، بسیار شوک‌آور است. دویدن به بیرون در باران و دیدن چهره‌های شیطانی بیشتر که همان صدای غیرزمینی را تولید می‌کنند، کمی کلیشه‌ای است، اما هنوز هم به ایجاد جو کمک می‌کند و پایان در کلیسا نتیجه‌ای ترسناک به فیلم می‌دهد. شیوه‌های مختلفی که او به تسخیر مبتلا شده، لحظات به یاد ماندنی هستند، مانند خوردن حشرات به طرز دیوانه‌وار، صحبت کردن به زبان‌های مختلف یا فقط پیچیدن بدنش به حالت‌های غیرممکن که واقعاً نشان می‌دهد چیزی با او اشتباه است. مراسم طرد شیطان طولانی و پرتنش و ترسناک، نقطه قوت فیلم است و با هر تعداد از ایده‌ها و صحنه‌های ترسناک در یک سبک کشیده، یکی از بهترین صحنه‌های فیلم به شمار می‌رود. با این حال، به جز شوک‌ها و مراسم طرد شیطان، چیز دیگری برای دوست داشتن در آن وجود ندارد. به همین دلیل، همه چیز دیگر در آن واقعاً کار نمی‌کند و تنها به درام نبرد در دادگاه محدود می‌شود. فیلم به عنوان یک فیلم تسخیر ماورایی تبلیغ شده است و بهترین لحظات از آن صحنه‌ها ناشی می‌شود، اما واقعیت این است که اکثریت فیلم یک نبرد در دادگاه است که عناصر ماورایی به صورت فلش‌بک در آن ظاهر می‌شوند، یک اشتباه واقعی است و احتمالاً کسانی را که انتظار نوع دیگری از فیلم را دارند، گیج می‌کند. این به این معنا نیست که آنها خسته‌کننده هستند، بلکه فقط به طرز غیرمنتظره‌ای به این شکل درمی‌آید و می‌تواند ناامیدکننده باشد. واقعیت اینکه این صحنه‌ها کند و واقعاً طولانی هستند، به مشکلات کمک نمی‌کند و این موضوع را بسیار بیشتر از آنچه باید، طولانی می‌کند. این فیلم به راحتی می‌توانست یک ساعت و نیم طول بکشد، یا شاید کمی بیشتر، اما زمان دو ساعته آن مجبور می‌کند که شوخی‌های دادگاه بی‌دلیل ادامه یابند. چند صحنه اضافی نیز می‌توانستند حذف شوند، از جمله صحنه‌های ابتدایی در بار که اطلاعاتی را تکرار می‌کنند که ما قبلاً می‌دانیم و همچنین زمان نمایش را طولانی می‌کنند و بیشتر اوقات فقط احساس تمایل به پیشرفت و رسیدن به صحنه‌های خوب را ایجاد می‌کنند. این واقعاً به فیلم آسیب می‌زند. این فیلم بر اساس داستان واقعی یک دختر آلمانی است که در اواخر دهه 1970 در حین طرد شیطان درگذشت. کشیش سپس به اتهام قتل غیرعمد محاکمه شد. ارین برونر (با بازی لورا لیننی) یک آتئیست است که از کشیش (با بازی تام ویکینسون) دفاع می‌کند در حالی که دادستان (با بازی کمپبل اسکات) یک مؤمن است. این موضوع مشکلاتی به وجود می‌آورد: چگونه یک بی‌باور می‌تواند از یک مؤمن که خدماتی را انجام می‌دهد که ظاهراً باعث مرگ زن جوان شده است، دفاع کند؟ چگونه یک مؤمن می‌تواند علیه یک مؤمن دیگر که تنها سعی در نجات دختر از شر شیطانی داشته، اقدام کند؟ دادستان ادعا می‌کند که زن از اختلالات روانی مختلف رنج می‌برد و مراسم طرد شیطان فقط یک سری خرافات است. در مقابل، ارین برونر استدلال می‌کند که این بیماری‌ها نتیجه تسخیر است و تسخیر دختر علائم را ایجاد کرده است. این موضوع در پرتو شواهد کتاب مقدس از مسیحیت که نشان می‌دهد عیسی مسیح مردم را از ارواح بد آزاد می‌کرد، منطقی به نظر می‌رسد. یکی دیگر از استدلال‌های مهم دفاع این است که داروی قوی که به امیلی تجویز شده بود، او را در وضعیتی قرار داده بود که به مراسم طرد شیطان پاسخ نمی‌داد. این داستان جذاب سؤالات زیادی را برمی‌انگیزد. ما باید نگاهی صادقانه به شیوه‌ها و نهادهای بهداشت روانی خود بیندازیم. اگرچه برخی افراد واقعاً خوب در این زمینه کار می‌کنند و به بیماران اهمیت می‌دهند، به نظر می‌رسد بهترین کاری که می‌توانیم انجام دهیم، دارو دادن به افراد و تبدیل آنها به زامبی‌های زنده و یا سبزی‌جات بی‌روح است. متأسفانه اینگونه است که آنها محکوم به زندگی باقی‌مانده زندگی‌شان هستند، وابسته و نیازمند به نهاد بهداشت روانی (که واقعاً نیاز دارد آنها بیمار بمانند تا وجود داشته باشد). این گونه افراد به داروها و "درمان" بیشتری نیاز ندارند. آنچه آنها نیاز دارند، رهایی است. آنها باید از قدرت‌های شیطانی که آنها را تسخیر کرده‌اند، آزاد شوند. آنها باید آزاد شوند. من اینجا به هیچ وجه علیه افراد یا مراکز بهداشت روانی نیستم زیرا می‌دانم آنها فقط در حال انجام آنچه می‌دانند، هستند. اما این کار جوابگو نیست. دوباره، افراد مبتلا به بیماری‌های روانی نیاز به رهایی دارند و نه اینکه به زور داروهای بیشتری به آنها داده شود و اساساً برای بقیه عمرشان در قفل نگه داشته شوند. این زندگی نیست، این مرگ زنده است! البته، رها کردن یک جمعیت از دیوانگان مذهبی در مؤسسات بهداشت روانی ما پاسخ نیست. اما، اگر برخی از مؤمنانی که در شهامت و اقتدار عیسی مسیح راه می‌روند، در دسترس باشند، افرادی که شواهد مستند از رهایی افراد مبتلا به بیماری‌های روانی را نشان می‌دهند؟ عهد جدید نمونه‌های متعددی از عیسی مسیح را روایت می‌کند که ارواح شیطانی را از صدها، شاید هزاران، نفر بیرون می‌کرد. او آنها را بی‌حس نمی‌کرد و به زندگی مرگ‌زنده محکوم نمی‌کرد. بلکه او به آزادی زندانیان از تاریکی، شفا دادن بیمارها و التیام دل‌شکسته‌ها آمد! اگر افرادی در آنجا وجود دارند که در این همان انعام قدرت و آزادی قدم می‌زنند، آیا نباید اجازه دهیم که آنها به افراد مبتلا به بیماری‌های روانی خدمت کنند؟ متأسفانه درصد زیادی از کلیسا در زمینه رهایی روحانی بسیار ضعیف است. به جز ارائه نجات ابدی که فوق‌العاده است، انجیل آنها بی‌قدرت و به شدت بی‌ارزش است. اما این طور نبوده که کلیسای اولیه چنین باشد. پل، پطرس و دیگران رهایی کامل را ارائه می‌کردند. خوشبختانه، هنوز هم باقیمانده‌ای از این نوع مؤمنان وجود دارد و اینها کسانی هستند که می‌توانند به افراد مبتلا به بیماری‌های روانی کمک کنند، به شرطی که oppressed بخواهند آزادی، شفا و رهایی را (چون برخی می‌خواهند وابسته و "مراقبت شده" باقی بمانند). من فقط این سؤالات اخلاقی/تئولوژیک/فلسفی را مطرح می‌کنم زیرا فیلم این را برمی‌انگیزد. بنابراین لطفاً از من ناراحت نشوید که اینقدر سنگین و تئولوژیک شده‌ام. با وجود صحنه‌های متعدد دادگاه (که من طرفدار آن نیستم)، قطعاً عناصر ترسناک کافی در "طرد شیطان امیلی رز" وجود دارد تا بیشتر طرفداران ترس را راضی کند، فقط انتظار نداشته باشید که با شوخی‌های فردی یا جیسون مواجه شوید. جالب اینجاست که در حالی که ترسناک است، "طرد شیطان امیلی رز" به طریقی گرم و تأییدکننده ایمان است، حتی گاهی زیبا. تنها انتقاد من نظری تئولوژیکی است که در اواخر فیلم معرفی می‌شود. این نظریه به شدت نادرست است. من توضیح نمی‌دهم جز اینکه بگویم خدا هرگز اجازه نمی‌دهد که تسخیر امیلی به عنوان یک گواهی به دنیا درباره وجود قدرت‌های شیطانی باشد. بلکه هدف خدا همیشه رهایی چنین افرادی است که نه تنها وجود قدرت‌های بد را گواهی می‌دهد، بلکه مهم‌تر از همه، فرد را آزاد می‌کند و به خدای قادر جلال می‌دهد. این فیلم 119 دقیقه (نسخه بدون رده‌بندی 122 دقیقه) طول دارد و در ونکوور، بریتیش کلمبیا فیلم‌برداری شده است. رتبه: A