فیلم The Nutcracker and the Four Realms 2018

این فیلم انتخاب اول من نبود، اما اعتراف می‌کنم که آن را تماشا کردم و در واقع چندان هم ناراحت نشدم. این فیلم باعث شد لبخند بزنم و حس و حال کریسمسی بگیرم. به شدت پیشنهاد می‌کنم که این فیلم را نادیده نگیرید، چون تجربه خوبی در سینماست. فیلم «شکلات‌چی و چهار قلمرو» فیلمی بی‌ضرر و ساده است که به نظر می‌رسد برای فصل جشن‌ها...

این فیلم انتخاب اول من نبود، اما اعتراف می‌کنم که آن را تماشا کردم و در واقع چندان هم ناراحت نشدم. این فیلم باعث شد لبخند بزنم و حس و حال کریسمسی بگیرم. به شدت پیشنهاد می‌کنم که این فیلم را نادیده نگیرید، چون تجربه خوبی در سینماست. فیلم «شکلات‌چی و چهار قلمرو» فیلمی بی‌ضرر و ساده است که به نظر می‌رسد برای فصل جشن‌ها مناسب باشد. اما به طور کلی، فیلم خوبی نیست، با وجود افکت‌های زیبا و چند بازیگر معروف. کیرا نایتلی (شکرپلا) و هلن میرن (مادر زنجبیلی) و مورگان فریمن (دروسلمایر) چهره‌های آشنایی هستند و به طور کلی قابل قبولند، اما شخصیت‌هایشان چندان به یاد ماندنی نیستند. مک کنزی فوی (کلارا) و جیدن فورا-نایت (فیلیپ) با هم عملکرد خوبی دارند، در حالی که جک وایت‌هال (هارلیکین) و امید جلیلی (شوالیه) انتخاب‌های هوشمندانه‌ای هستند، هرچند که کمتر از آنچه باید استفاده شده‌اند. نقطه ضعف فیلم، داستان آن است که به نوعی باعث ناامیدی در تماشا می‌شود - شخصاً هرگز نتوانستم با آن ارتباط برقرار کنم. روند داستان کاملاً قابل پیش‌بینی است، به ویژه پیچش اصلی. با این حال، افکت‌های ویژه به اندازه کافی دلپذیر هستند و حس و حال کریسمس را به خوبی منتقل می‌کنند. به طور کلی، فیلم چندان جذاب نیست، اما می‌توانید فیلم‌های بدتری نیز ببینید. وقتی کلارا (مک کنزی فوی) از روی یک نخ طلایی مرموز عبور می‌کند، به یک پادشاهی جادویی می‌رسد که طبق گفته دوست جدیدش "شکلات‌چی" (فیلیپ) (جیدن فورا-نایت) تحت سلطه مادرش است! این موضوع در قصرش توسط بزرگان تایید می‌شود و او باید اعلام کند که مادرش دیگر در قید حیات نیست. آیا این او را ملکه می‌کند؟ مسلماً مشکلاتی در این میان وجود دارد و این دختر جوان و دوست شجاع نظامی‌اش باید نقشه‌ای برای سرنگونی پادشاهی و بازگرداندن صلح و آرامش را خنثی کنند. این فیلم به طور کامل تحت درمان دیزنی قرار گرفته است: زیبا به نظر می‌رسد و طراحی لباس‌ها و صحنه‌ها و افکت‌های بصری به خوبی با موسیقی جیمز نیوتن هاوارد هماهنگ شده‌اند که گهگاه به تم‌های اصلی چایکوفسکی اشاره می‌کند. اما داستان به خودی خود متزلزل و مبهم است. شخصیت‌ها به خوبی تعریف نشده‌اند و کیرا نایتلی با بازی اغراق‌آمیز "شکرپلا" به شدت شبیه به یکی از شخصیت‌های «بازی‌های گرسنگی» است و هلن میرن به عنوان "مادر زنجبیلی" به طرز ناچیزی در تلاش است تا این داستان نامنظم و ناامیدکننده را نجات دهد. ممکن است برخی از ما ریچارد ای. گرنت را در فیلم ببینیم و در میانه فیلم یک صحنه باله دلنشین وجود دارد، اما متأسفانه اصل داستان واقعاً کمبود دارد. متأسفانه، اینجا سبک زیاد و محتوا کم است. اما به هر حال، فیلم زیبا به نظر می‌رسد.