فیلم Suffragette 2015

انقلابی که در درون یک ملت، یک نژاد و یک خانواده مبارزه کرد. فیلم‌های بیوگرافی همیشه جذاب هستند. اگر موضوعی ارزشمند نباشد، فیلم به این شکل درنمی‌آید. این فیلم بسیار خوب و موضوع تاریخی بسیار مهمی داشت. یک قرن گذشته و اکنون جهانی که در آن زندگی می‌کنیم بسیار متفاوت و بهتر است. فکر می‌کنم پس از هزاران سال، زنان بالاخره به آزادی خود دست یافته‌اند. فکر...

انقلابی که در درون یک ملت، یک نژاد و یک خانواده مبارزه کرد. فیلم‌های بیوگرافی همیشه جذاب هستند. اگر موضوعی ارزشمند نباشد، فیلم به این شکل درنمی‌آید. این فیلم بسیار خوب و موضوع تاریخی بسیار مهمی داشت. یک قرن گذشته و اکنون جهانی که در آن زندگی می‌کنیم بسیار متفاوت و بهتر است. فکر می‌کنم پس از هزاران سال، زنان بالاخره به آزادی خود دست یافته‌اند. فکر می‌کردم این داستان را به خوبی می‌شناسم، اما «ساخته شده در داگنهام» که به این موضوع نزدیک است نیز بر اساس واقعیت است. هر دو داستان 50 سال فاصله دارند، اما این داستان آغازگر یک دوره جدید برای زنان بود، نه بدون قربانی‌ها و رنج‌ها. بازیگران عالی، بازی‌های فوق‌العاده، داستان‌گویی جذاب، فیلمبرداری در بهترین حالت، کارگردانی شگفت‌انگیز و موسیقی دلنشین بود. اما روش برخورد با موضوع کمی خشن و گاهی اوقات بی‌رحمانه بود. فکر می‌کردم تروریسم یک کلمه جدید است، اما این فیلم دیدگاه و معنای متفاوتی به آن می‌دهد. اگر به زنان احترام می‌گذارید، این فیلم را دوست خواهید داشت. این فیلم کاملاً با بازیگران زن ساخته شده است، از جمله کارگردان، اما برای همه. ممکن است این ماجرا در بریتانیا آغاز شده باشد، اما کل جهان تغییرات چشمگیری را مشاهده کرده و هنوز در برخی نقاط در حال وقوع است. هیچ دلیلی برای عدم توصیه این فیلم به شما نمی‌بینم. 8/10 عمل، نه کلمات. این یک نقطه عطف در تاریخ است، مربوط به سافراژت‌ها، سازمان‌های زنان مبارز در اوایل قرن بیستم که تحت عنوان "رای برای زنان" برای حق رأی در انتخابات عمومی مبارزه کردند. پس هر درمانی سینمایی در این زمینه مورد انتظار و خواسته است، بنابراین ما فیلم سارا گاورون را داریم که توسط آبی مورگان نوشته شده و با بازی کری مولیگان، هلنا بونهام کارتر، برندان گلیسون، آن ماری داف، بن ویشا و در نقش کوتاه مریل استریپ همراه است. بلافاصله باید به دو نکته مهم اشاره کرد: یکی اینکه این تنها یک داستان از یک گروه سافراژت است و همه‌جانبه نیست، که این نکته با این واقعیت تأکید می‌شود که رهبر سافراژت‌ها، امیلین پانکهرست، فقط در قالب یک cameo توسط استریپ نمایش داده شده است. دوم اینکه باید گفته شود که این یک روایت فشرده برای کسب تأثیر عاطفی در حمایت از سافراژت‌هاست و فعالیت‌های جدی‌تر آنها برای جلب توجه به شدت کم‌رنگ شده است. بنابراین کسانی که به این موضوع علاقه‌مندند تشویق می‌شوند تا منابع ادبی را برای داستان به عنوان حقایق جستجو کنند. داستان جذاب اینجا وقایعی را به تصویر می‌کشد که به مرگ امیلی دیویسون در دربی 1913 منتهی می‌شود. ما با واقعیت‌های سخت زندگی زنان در این دوره (جزئیات دوره فوق‌العاده) آشنا می‌شویم، ساختارهای پرداختی در شغل، رفتار مقامات و زندگی خانگی که می‌تواند منجر به از دست دادن فرزندان به دلیل فقر شود. این موضوعات قوی است و باعث می‌شود حداقل نیاز به تغییر را درک کنیم و به طور کامل از زنان در هدف نهایی‌شان حمایت کنیم، استدلال‌های مطرح شده معتبر و عادلانه است. خوشبختانه سازندگان در تلاش برای نشان دادن تمام مردان به عنوان هیولاها نیستند، تعادل خوبی بین خوب و بد وجود دارد. پیامدهای راه طولانی زنان به سوی شناخت در نظر گرفته شده است و احتمال تحریف اجتماعی در کنار تاریکی اقتصادی در هوا معلق است. بنابراین هرچند روایت گاهی اوقات به شدت به دنبال تأثیر دراماتیک است، اما نکته به خوبی بیان می‌شود و همه را به تحقیق بیشتر در مورد مسئله‌ای که در نهایت نیاز به پیروزی داشت، دعوت می‌کند. این فیلم در مقیاس کوچک به نسبت حرکت سافراژ، اما به عنوان یک نشانه تاریخی مهم است و با اطمینان حرفه‌ای بازیگران اجرا شده است و به اهداف خود دست می‌یابد، صرف نظر از انتقادات مربوط به فشردگی. 7/10 این یک نمونه خوب از آنچه یک گروه قوی از بازیگران زن، همراه با داستانی قوی و سبک کارگردانی خلاق (از سارا گاورون) می‌تواند برای نمایش یک سناریوی تاریخی انجام دهد، است. این فیلم داستان گروهی از زنانی را به تصویر می‌کشد که تصمیم می‌گیرند دیگر از رفتارهای نادرست به دلیل جنسیت خود خسته شده‌اند و آزادی خود را با یک کمپین نافرمانی مدنی به خطر می‌اندازند. شخصیت مرکزی "ماود" (کری مولیگان) است که با "سانی" (بن ویشا) که مرد خوبی است اما چندان موثر نیست، ازدواج کرده است. وقتی او به گروهی می‌پیوندد که او آن را شورشی می‌بیند، او را از خانه خانوادگی‌شان بیرون می‌اندازد و به او اجازه دسترسی به پسرشان را نمی‌دهد. او اکنون باید با سایر زنانی که دیدگاه مشابهی دارند، زندگی کند و برای حق رأی خود مبارزه کند. دیالوگ‌ها بسیار پرحجم هستند و گاهی اوقات مزاحم به نظر می‌رسند. ما می‌توانیم ببینیم چه اتفاقی می‌افتد و می‌توانیم از احساسات خود برای همدلی استفاده کنیم - نیازی به این همه توضیحات نداریم، اما با این حال این فیلم ترکیبی قوی از درام و واقعیت است که نشان می‌دهد عوامل متعددی بر سیاست آن روز تأثیر گذاشت. نه تنها مردان خواهان عدم اعطای حق رأی به زنان بودند - بلکه بسیاری از زنان نیز احساس می‌کردند که فعالیت این "رادیکال‌ها" کاملاً نادرست و مشکل‌ساز است. فیلم خوب به نظر می‌رسد، توجه به جزئیات و لباس‌ها به رویدادها غنایی می‌بخشد (و گاهی اوقات حس تنگی مؤثری دارد) و هرچند من واقعاً طرفدار بزرگ فیلمبرداری POV نیستم، اما این امر نزدیکی بیشتری را به ما می‌دهد تا در دل وقایع قرار گیریم. احتمالاً بهتر است گفته شود که این فیلم واقعاً فقط به آغاز مبارزه برای رهایی می‌پردازد - نه به معنای زنجیر و قید، بلکه به معنای شورش علیه بی‌لیاقتی‌های جنسیتی، اعتقادی و جنسی که هنوز یک قرن بعد از این زمان ادامه دارد. گاهی اوقات کمی ملو دراماتیک به نظر می‌رسد، اما همچنان مشارکت‌های آن ماری داف و هلنا بونهام کارتر که کمی بیش از حد بازی می‌کنند، همه به ما یک درام سرگرم‌کننده و معقول ارائه می‌دهد که تماشای آن لذت‌بخش و آموزنده است.